joasia1973 pisze: ↑

3 lipca 2017, o 13:57

Hejka, a ja sie dziele z moim lekiem wczorajszym. Na czacie wymienialismy sie zdjeciami i zaczelam szukac takich sprzed lat, kiedy to mialam inne zycie, kiedy bylam mlodsza, szczuplejsza, kiedy bylo kolorowo, szybko, egzotycznie i nagle dostalam lekow , ze nie moglam spac. Najpierw nie moglam zasnac , pozniej, mysli mi sie kolotaly w glowie, nie mogklam wziac glebokiego oddechu. Czy to jest normalne i czemu tak sie stalo? Czemu wspomnienia wywylaly we mnie tyle emocji. To nie byly zle wspomnienia przeciez.

Bo w nerwicy nasze emocje są zepsute , i tak sobie szaleją , ale z czasem one się uspokoją zobaczysz
Jak nie możesz wziąść oddechu to zrób sobię taką łódkę z dłoni , przyłóż do buzi i tak oddycha chwilę w te dłonie pomału . Uspokoisz się .

zrezygnowana pisze: ↑

3 lipca 2017, o 20:05

Znowu pojawiły się obrazy w głowie,że dusze córeczkę poduszką i zaczyna się analizowanie tej myśli,kompulsja myslowa itp...Jestem już tym cholernie zmeczona.

zrezygnowana pisze: ↑

3 lipca 2017, o 20:47

zrezygnowana pisze: ↑

3 lipca 2017, o 20:05

Znowu pojawiły się obrazy w głowie,że dusze córeczkę poduszką i zaczyna się analizowanie tej myśli,kompulsja myslowa itp...Jestem już tym cholernie zmeczona.

To przestań analizować! Kiedy w końcu powiesz sobie: DOŚĆ? Nie daj się wkręcać w te myśli, przecież Ty ich nie chcesz i jesteś tego świadoma!

Hej wszystkim!
Mam pytanie... Wydaje mi się, że całkiem dobrze poradziłam sobie z lękiem o straszne choroby, śmierć itd. Nie przeszkadzają mi już ukłucia w klatce, dziwne uczucie w głowie czy ból w żołądku - nie panikuje już przez takie objawy, nie czuję lęku, zapanowałam nad myślami mówiąc sobie "to tylko myśl, nie prawda".
Pozostał mi inny problem. Mam dużo smutku, ciągle chce mi się płakać, mam mnóstwo myśli typu "to wszystko jest bez sensu, po co mam to robić, to i tak nic nie zmieni, po co to życie" itd, itd... Czy z takimi myślami powinnam postępować tak jak z typowo lękowymi? Co mam sobie wtedy mówić? Że to nie jest prawda ten bezsens? Macie jakieś sposoby na takie myśli?
Nie ukrywam, że trochę "wkręciłam" sobie, że teraz to depresja i nie wiem co z nią zrobić...

PS. Dzięki forum udało mi się tyle hipochondrycznych zapędów pokonać. DZIĘKUJĘ WAM

Mysz pisze: ↑

3 lipca 2017, o 21:24

Hej wszystkim!
Mam pytanie... Wydaje mi się, że całkiem dobrze poradziłam sobie z lękiem o straszne choroby, śmierć itd. Nie przeszkadzają mi już ukłucia w klatce, dziwne uczucie w głowie czy ból w żołądku - nie panikuje już przez takie objawy, nie czuję lęku, zapanowałam nad myślami mówiąc sobie "to tylko myśl, nie prawda".
Pozostał mi inny problem. Mam dużo smutku, ciągle chce mi się płakać, mam mnóstwo myśli typu "to wszystko jest bez sensu, po co mam to robić, to i tak nic nie zmieni, po co to życie" itd, itd... Czy z takimi myślami powinnam postępować tak jak z typowo lękowymi? Co mam sobie wtedy mówić? Że to nie jest prawda ten bezsens? Macie jakieś sposoby na takie myśli?
Nie ukrywam, że trochę "wkręciłam" sobie, że teraz to depresja i nie wiem co z nią zrobić...

PS. Dzięki forum udało mi się tyle hipochondrycznych zapędów pokonać. DZIĘKUJĘ WAM

Ja bym to potraktowała jak natręty egzystencjalne Głowa do góry, umiesz sobie z tym poradzić

Masz rację eyeswithoutaface! Zaraz o tym poczytam, trafna uwaga, dzięki i za wsparcie!

Mysz pisze: ↑

3 lipca 2017, o 21:24

Hej wszystkim!
Mam pytanie... Wydaje mi się, że całkiem dobrze poradziłam sobie z lękiem o straszne choroby, śmierć itd. Nie przeszkadzają mi już ukłucia w klatce, dziwne uczucie w głowie czy ból w żołądku - nie panikuje już przez takie objawy, nie czuję lęku, zapanowałam nad myślami mówiąc sobie "to tylko myśl, nie prawda".
Pozostał mi inny problem. Mam dużo smutku, ciągle chce mi się płakać, mam mnóstwo myśli typu "to wszystko jest bez sensu, po co mam to robić, to i tak nic nie zmieni, po co to życie" itd, itd... Czy z takimi myślami powinnam postępować tak jak z typowo lękowymi? Co mam sobie wtedy mówić? Że to nie jest prawda ten bezsens? Macie jakieś sposoby na takie myśli?
Nie ukrywam, że trochę "wkręciłam" sobie, że teraz to depresja i nie wiem co z nią zrobić...

PS. Dzięki forum udało mi się tyle hipochondrycznych zapędów pokonać. DZIĘKUJĘ WAM

Ja na takie myśli stanowczo mówiłam bo tak wygląda życie , koniec dyskusji z natrętami , jeśli chce Cie się płakać to płacz - to oczyszcza i bardzo pomaga , ja to ogólnie jestem bekesa , a w zaburzeniu dużo płakałam, i przynosiło mi to ulgę .

Wczoraj wydarzył się mój najgorszy scenariusz. Bo od myśli lekowej o mruganie oczami czuję to napięcie już 4 lata. I olewam to i nie kontroluje a wczoraj byłam na wyjściu, zmęczona dość i cały czas akceptując ze tak mam ... Ale wiem, że nie muszę tego robić (zacisnąć powieki) i niby tO wiem A TO SIĘ STAŁO SAMO NAWET TEGO NIE CZUŁAM .... KTOŚ NAGLE DO MNIE A CZEMU TAK ZACISKASZ I MRUGASZ .... I MI POKAZAŁ JAK ...LUDZJE ... PO CO MAM SIĘ MĘCZYĆ? IDĘ NA BOTOX PÓKI TO SIĘ NIE USPOKOI MO ŻYCIE MI UCIEKA MIĘDZY PALCAMI ....

MAM TAKIE SAME SKURCZE W SZYI I GARDLE TEŻ 4 LATA ALE TEGO JUŻ NIE OSTRZYKNE BO TO MI ŁATWIEJ IGNOROWAĆ ...

SERIO JUŻ NIE KONTROLOWALAM MRUGANIA I NIE MYŚLAŁAM O TYM MIMO NAPIĘCIA.... NIE UCIEKALAM DO TOALETY SIĘ WYMRUGAC ... CZASEM TYLKO NO DOBRA CZĘSTO PRZECIERALAM OCZY I MASOWALAM .... ALE TO JAK JUŻ BYŁY SZTYWNE REALNIE MIĘŚNIE ....

Błagam odpiszcie. Już jest i niebo lepiej. To co było rok temu? Niebo a ziemia. Wychodzę z domu i nie mam ataków nie patrzę na linię w ogóle ... a jak mnie najdzie to idę pomimo.... wszędzie .... Ale nie mam siły się męczyć z tym napięciem oczu

Witajcie. Podejrzewam u siebie derealizację lub jakiś inny stan. W tym stanie nie czuję prawie w ogóle działania alkoholu. Jak wpadłem w ten stan alkohol przestał działać. Nie ma to nic związanego z tolerancją. Czy u was też tak jest w derealizacji czy jakiejś nerwicy alkohol przestaje działać?

Po prostu występuje brak euforii przyjemnosci z picia tylko samo otępienie...

Ja nie pije alkoholu wiec nie odczuwam tego objawu, ale czytalam tutaj na forum w postach, ze tak moze byc Nie czujesz dzialania alkoholu na sobie z powodu odciecia.

Kate,nic strasznego się nie stało.Nadajesz zbyt wielką wartość temu,co ktoś powiedział..a tak naprawdę nie ma to większego znaczenia. Zaakceptuj to,co się stało i dalej rób to co robiłaś,czyli koncentruj uwagę na wychodzeniu z zaburzenia i z niczego się nie wycofuj.

Hej.Powiedzcie mi czy Wy tez macie nadmierne oddawanie moczu?
Ja mam juz dosyc.Doktorka mowila mi jakis czas temu ze od nerwicy i nie wiem czy prawda czy cos innego sie dzieje.Napije sie lyczka malego i sikam za 10 min tyle jakbym caly dzien nie byla w toalecie.i tak po kazsym lyku mam.

Helping pisze: ↑

4 lipca 2017, o 14:04

Witajcie. Podejrzewam u siebie derealizację lub jakiś inny stan. W tym stanie nie czuję prawie w ogóle działania alkoholu. Jak wpadłem w ten stan alkohol przestał działać. Nie ma to nic związanego z tolerancją. Czy u was też tak jest w derealizacji czy jakiejś nerwicy alkohol przestaje działać?

Po prostu występuje brak euforii przyjemnosci z picia tylko samo otępienie...

Alkohol może działać różnie, jeżeli rzeczywiście masz zaburzony stan psychiczny to niewykluczone, że % przestały Cię rozweselac, a działają otepiajaco i depresyjnie.

Iwona29 pisze: ↑

4 lipca 2017, o 15:02

Hej.Powiedzcie mi czy Wy tez macie nadmierne oddawanie moczu?
Ja mam juz dosyc.Doktorka mowila mi jakis czas temu ze od nerwicy i nie wiem czy prawda czy cos innego sie dzieje.Napije sie lyczka malego i sikam za 10 min tyle jakbym caly dzien nie byla w toalecie.i tak po kazsym lyku mam.

Ja też zauważyłam u siebie, że muszę stosunkowo często sikać. Kiedyś słyszałam, że tak bywa w nerwicy.
Myślę, że z tysiąca różnych nerwicowych objawów ten jest stosunkowo łagodny i mi szczególnie nie przeszkadza

Owszem to jest najlagodniejszy objaw nerwicy ale ja nie wytrzymuje i prawie w majty moge narobic z tego powodu