heheh cwaniara moze nie, poprostu odrazu zaczelam szperac co to moze byc i znalazlam sie tutaj
szczerze mowiac dzis mam bardzo dobry dzien i mysle ze jest mi troche lepiej i mam nadzieje ze z dnia na dzien wszystko zniknie
gorzej bedzie jak jutro sie pogorszy.. ale mam dobre mysli
" dałem rade" czyli mam rozumiec ze wyszedles z tego ?

Jeszcze trochę, czegoś tak mi zostało. Ale to co mówię, jeśli spojrzę na siebie z czasów jak trafiłem na forum, a teraz to jest mega różnica. Wystarczy spojrzeć na moje pierwsze posty Teraz jeszcze potrzebuje pewnie troszkę czasu, ale już nie ma tego przerażenia
Jak coś to forum jest bardzo pomocne, korzystaj z tego. Ludzie tu są tak doświadczeni i mądrzy, że na prawdę nie jeden psycholog/psychiatra mógłby pewnie pozazdrości takiej znajomości tematu.

No ja jestem ciekawa co powie mi psychiatra....
Musze na spokojnie posluchac sobie wszytskich nagran, bo nie mialam czasu za bardzo teraz, a przy rodzinie tez nie chce za bardzo pokazywac na czym polega ta choroba, bo pewnie wydaje im sie to dziwne...
Ciesze sie, ze juz lepiej sie czujesz ja tak jak mowilam dzis mialam gorszy dzien, ale mam nadzieje ze to tylko przejsciowe

jessaa, psychiatra nie wymyśli Ci niczego z kosmosu. Aha i Dd to nie jest choroba... Cholera!

Typowe myslenie i bledne do tego, ze pojdziesz do psychiatry i on ci pomoze, psychiatra to cie poslucha, powie ze to zaburzenie lekowe i da ci recepte. A co on mialby niby zrobic?
Dobrze bedzie jak trafisz na rozsadna osobe i chociaz sie usmiechnie i cie uspokoi
Jak nie mozesz posluchac nagran to poczytaj o dd na forum wpisy>
derealizacja-nierealnosc.html

Nie zwlekaj, zdobywaj wiedze o tych stanach a nie czekasz w zasadzie biernie a na poczatku to najwazniejsze jest wiedziec jak sie zachowywac wobec dd i objawow, wszystko tu masz podane, jak znasz angielski to zobacz strony zagraniczne i tam jest to samo a tu nawet lepiej bo masz przy okazji zeznania innych ludzi z takimi samymi objawami.
Rusz glowa jesa to i sie dd pozbedziesz

Ktoś mi tu kiedyś pisał na forum i popieram to, psychiatra, lekarz ma ten mega autorytet Który Cię przekona i to dużo daje, zwłaszcze w nerwicy. Psychiatra nic nie powie nowego, ale da spokój i potwierdzenie i rozwieje wątpliwości.
Jak trafisz na fajnego lekarza, nie bój się i go pytaj! Ja pytałem o wszystkie pierdoły, żeby już później o tych pierdołach nie myśleć i się nie bać.
Pytałem o to czy że nie czuję tego, albo coś czuję ak czy to normalka, że mam takie i siakie myśli. Wiadome na forum też odpowiedzą tak samo, ale autorytet lekarza robi swoje ;D

hej,
mysle, ze Twwoj mozg powiedzial 'dosc', bo troche nazbieralo Ci sie tych stresów...rozstanie rodziców, rozstanie z chlopakiem,...to powazne, bolesne sprawy..to spore cierpienie i pewnie dlatego Cie odcielo. Piszesz, ze starasz sie podejsc do tego na luzie..czyli probujesz grac twarda..a w srodku pewnie całe morze zlosci i bólu (nieuswiadominego)...moze wlasnie pozwol sobie na te emocje..pozwol sobie byc słaba i poczuc jak Cie to boli....jestes dorosła wiec taki ból Cie nie zabije. Czesto jest tak,ze DD odciaga nas od realnego zycia, bo cos nas w nim przerosło.