:uups: Swietna decyzja i napewno wiele pomoze. A raczej mozna smialo napisac, ze to juz taka nasza prawdziwa przyjaciolka z Niej A jaka wierna uuuu chyba bardziej niz piesek hihihi Ja coraz bardziej jestem przekonana, ze to naprawde nerwica i ze mozna z niej wyjsc. Bardzo tez wierze, ze psycholog pomoze mi w walce z nia tylko te mrowienia mnie martwia tez bo sa dziwne - nie bola, pojawiaja sie nagle, i takie prady przepuszaja, jakby naplyw krwi. No i wiem ze to nie wyobraznia bo czuje to naprawde... Ale moze to jakies nerwobole ktore ujawniaja sie przez cos takiego? Hmmm tyle tych pytan.... fakt nie na wszystko mozemy dostac odpowiedz:) jakis plus. Musimy probowac wszystkiego potroszku i napewno cos nas zainteresuje na dluzej a moze i nawet stanie sie naszym hobby i tak pochlonie czas ze pozwoli Nam wyleczyc do konca. A owoce to zawsze uwielbialam ale tez i inne rzeczy I przydaloby mi sie zrzucic pare kilo Aneta a co to znaczy mniej weglowodanow jaka ty diete masz? moze tez skorzystam bo szybko sie czasem mecze (za szybko)@! Nigdy nie zdradzi! to tez mnozna ale w malych ilosciach i jak najrzadziej. Ja diete stosuje taka jak cukrzycy powinni czyli jesc w malych ilosciach czesto w ciagu dnia, nie jesc pokarmow ktore powoduja duze skoki cukru bo to te skoki powoduja tycie. Np ziemniaki powoduja skoki to je zastepuje kasza itp. trzeba jesc pokarmy tak zwane o niskim indeksie gkukemicznym. Od 2 miesiecy nie pale, rzucilam przez chorobe - zaczelo mnie to stresowac i wkoncu niepokoj odczuwalam palac I sie udalo - jakis plus tego jest hihi i wcinam duzo slodyczy przez to. Cukier ostatnio wyszedl mi 114 ale lekarka stwierdzila, ze jest ok tym bardziej, ze przed badaniem popilam troszke wody slodkiej :łup: ja to wogole mam tendencje do zaslabnienia po pobraniu krwi bleee nienawdze tego i zawsze musze isc z kims na to badanie bo po nim fatalnie slabo sie czuje i zawsze pielegniarki mi pomagaja:) Ja cukru nie mierze ogolnie znaczy kiedys mialam sprawdzany czy wszystko w porzadku i bylo ok. jezeli po jest ci slabo to chociaz ci pobiora ja czasem siedze tam z godzine zanim krew napieta zacznie krazyc i poleci do probowki Wtedy to juz mi na serio jest slabo. chociaz palic lubilam i palilam pare lat calkiem sporo ale lek byl silniejszy hehe ale na drugi dzien jak sie obudzilam - koszmar. Niby nie tak wiele alkoholu, ale trzepalo mna zdrowo. Nie moglam sie uspokoic i caly dzien byl tragiczny. Narazie poki co nie chwytam sie tego! Ale pamietam dzien kiedy zrobilo mi sie slabo po pobraniu ( poprostu z wrazenia mi sie to dzieje, ogromny stres i koniec) leze na lozku u pielegniarek a za zaslonka starsza kobieta - probowaly sie wbic kilka razy i nie mogly. Jeszcze komentarze do tego - myslalam, ze totalnie odlece Najlepsze że wtedy o zawale akurat nie myślę hhehe ale też np czasem się bardziej zaciągłam i zakręciło się w głowie czy coś a w nerwicy takie coś nie jest wskazane Alkoholu też nie tykam tez czasem spróbuje i raz nic się nie dzieje a raz skacze mi ciśnienie i dostaje szału i zaraz wiadomo myśli, że coś się dzieje i że karetka nie przyjedzie bo jestem po alkoholu. Wiem, że to śmieszne nawet jest ale w danym momencie jak się to rozkreci to do smiechu nie jest Tylko ze ja w sumie mam objawy w sposob ciągły a nie same ataki bo atak paniki to chociaz mija po jakims czasi a kołatanie czasem trwa 2-3 dni i jest ciezko. Ale ja np ataku nie mialam odkad nosze przy sobie ten cloranxen czyli psychika dziala I raczej spowodowane moim "zlym" nastawieniem i blednymi myslami ktore mam nadzieje psycholog pomoze mi odgonic. Anetko ja na dzis koncze, mezczyzna moj niedlugo z pracy bedzie i na dol do kuchni lece obiadek szykowac (zajecie bedzie) Jutro zapewne tu sie pojawie a wiec zycze Ci przede wszystkim SPOKOJNEJ I PRZYJEMNEJ NOCKI i duzo, duzo zdrowka Ja czytam ksiazke przez internet to zajecie tez mam Uspokoilam sie, wyciszylam a o serduszku nie mysle i pulsu nie sprawdzam. Oby tak bylo czesciej u mnie, u Ciebie i u reszty nerwoskow i aby pogotowie nie bylo wiecej potrzebne! Tobie rowniez zycze spokojnej i dobrej nocki oraz bajkowych snow! Szczegolnie jak ktos wie o czym mowimy do siebie nawzajem I masz racje nie mysl i nie sprawdzaj to najgoprsze jak sie sprawdzi i jest cos nie tak, a w zasadzie "niby" nie tak bo puls 90-110 przy napieciu to podejrzewam normalka..... i tobie spokojnej nocki zyczę Victor pisze: Trudności w oddychaniu
Nasz szybki i płytki oddech także jest spowodowany reakcją walcz bądź uciekaj. Niektórzy są tak przerażeni płytkim oddechem, że mają wrażenie, ze zatrzyma się on całkowicie. W innych wypadkach ludzie czują, że nie mogą nabrać głębokiego oddechu z powodu ucisku w klatce piersiowej.
Natomiast nadmierne szybkie i głębokie oddychanie jest określane jako hiperwentylacja , a jego objawy sa podobne do ataku serca, obejmują mrowienie, zawroty głowy i uczucie bliskie omdlenia. W czasie hiperwentylacji stajemy się jeszcze bardziej przerażeni, co z kolei utrzymuje reakcję walcz bądź uciekaj w i cykl trwa.
Spotkałam bardzo niewielu ludzi, którzy naprawdę zemdleli. Kilka osób powiedziało mi, że sporadycznie osuwały się na podłogę ale nawet jeżeli się tak działo nigdy nie straciły przytomności. Zatem jeżeli się tak stanie podczas hiperwentylacji, nie nalezy się niepokoić. Omdlenie może być widziane jako sposób ciała na usunięcie "nas" wraz z pełnym lęku myśleniem z jego drogi, tak aby leżąc oddychanie mogło wrócić do normy. Ważne jest też, ze jeżeli jeszcze nie zemdleliśmy bądź nie upadliśmy na ziemię w wyniku napadu lęku i paniki, prawdopodobnie nigdy się to nie stanie, ponieważ jeżeli miałoby tak być, stałoby się to w poczatkowych stadiach zaburzenia.
Skutki hiperwentylacji można złagodzić, wolno i głęboko oddychając.
Inny prosty i możliwie skuteczny sposób powstrzymania objawów hiperwentylacji polega na złożeniu dłoni przed ustami i nosem i oddychaniu do nich. Metoda ta jest odmianą najbardziej popularnej techniki łagodzenia hiperwentylacji - oddychania do papierowej torby.
nie mogę jednak się tej metodzie nadziwić. Wszyscy boimy się, co inni ludzie o nas pomyślą, więc wyciągnięcie papierowej torebki i oddychanie do niej w biurze lub centrum handlowym prawdopodobnie zwiększyłoby naszą hiperwentylację.
Strach przed utratą kontroli
Strach przed utratą kontroli jest trzecią najczęstszą obawą. Brak zrozumienia zaburzenia podsyca ten strach. Czujemy, że wydarzyło sie już wiele, czego nie byliśmy w stanie skontrolować,a każdy dzień wydaje się przynosić nowe objawy i nowy strach.
Nie możemy poradzić sobie z uczuciem , ze przyjdzie czas, gdy całkowicie stracimy kontrolę.
Możemy się czuc tak, jakbyśmy mieli utracić kontrolę nad jelitami, pęcherzem lub zachorować. Nudności moga stac się naszym stałym towarzyszem, co nie dziwi, gdy spojrzymy na wszystkie nasze objawy i obawy.
Mamy poczucie, jakby nasze ciało wymykało się spod kontroli. Wyobrażając sobie te zdarzenia, wyobrażamy sobie nasze zakłopotanie i poniżenie. Oczywiście, to tylko zwiększa strach.
Uczucie, że możemy stracić kontrolę nad jelitami lu pęcherzem, a także odczuwane nudności są skutkiem reakcji walcz bądź uciekaj.
Gdy ćwiczymy techniki poznawcze, powstrzymujemy tą reakcję.
Całkowita utrata kontroli
Strach przed całkowitą utrata kontroli może być przerażający. Ludzie boją się, że mogą zachować się w sposób niekontrolowany i wyrządzić krzywdę sobie lub innym. Tak nie jest!
Ten strach wynika z doświadczonej przez nas już utraty kontroli w postaci poczatkowych napadów paniki. Im bardziej walczymy o zdobycie tej kontroli, tym bardziej ją tracimy. Ale nie tracimy kontroli nad nami lecz nad naszym życiem.
Nie utracimy kontroli nad nami samymi z powodu zaburzenia lękowego, jeżeli miałoby się to stać, stałoby się na początku zaburzenia. Nie stanie się to ani teraz, ani w przyszłości.