Mam 30 lat, mieszkam w Rzeszowie. W gimnazjum zaatakowała mnie fobia społeczna z której mniej więcej otrząsnąłem się w wieku 20 (ale tylko pod kątem zawodowym, powierzchownym) głównie dzięki paroksetynie. Myślałem że osiągnąłem sukces że wgl udało/udaje mi się pracować, funkcjonować i osiągnąć stabilizację materialną ale to jest jednak nic przy braku głębokich relacji. Od 2015 do 2017 epizod lęku uogólnionego spowodowany - w wielkim skrócie - beznadziejnym zauroczeniem. Od dwóch miesięcy ponownie w moim życiu rozgościł się wolnopłynący tym razem za sprawą (chyba) samotności i śmierci w rodzinie. Straciłem młode lata na pracę, naukę i pasje ale co mogłem zrobić z moimi przypadłościami... W takich epizodach jak ten z 2015 i obecny wszelkie odskocznie i pasje przestają działać. Oczywiście jest tego jeszcze całe mnóstwo i napisałbym litanie ale powieliłbym co piszą tu inni - widzę w Was odbicie siebie i jednocześnie jest mi szalenie przykro że macie podobnie a z drugiej strony cieszę się że znalazłem bratnie dusze bo nigdy nie spotkałem kogoś takiego jak ja
Chciałbym też poznać Was w realu chociaż obawiam się. Może są jakieś spotkania w małych grupach na podkarpaciu/Rzeszowie?
Pozdrawiam towarzyszy niedoli