Samobójstwo

Tosik · 8 listopada 2023, o 21:11

Wiecie co najgorsze jest to że ja czuję że wariuję już nie wiem co mam myśleć. Każda myśl wydaje mi się dziwna zła. Czuję takie odrealnienie, nie potrafię wrócić do normalności.
Wstydzę się wychodzić z domu nawet pójść do sklepu bo to widać po mnie odrazu że coś jest nie tak. Chciałabym pójść do szpitala żeby ktoś się mną zajął zbadał a z drugiej strony boję się szpitala psychiatrycznego. Ja nie wiem jak ja dotrę w pn na te tms . Czuję jakieś zamrożenie umysłu. Nie potrafię normalnie funkcjonować.

zxz25 · 9 listopada 2023, o 08:42

Tosik pisze: ↑
8 listopada 2023, o 21:11
Wiecie co najgorsze jest to że ja czuję że wariuję już nie wiem co mam myśleć. Każda myśl wydaje mi się dziwna zła. Czuję takie odrealnienie, nie potrafię wrócić do normalności.
Wstydzę się wychodzić z domu nawet pójść do sklepu bo to widać po mnie odrazu że coś jest nie tak. Chciałabym pójść do szpitala żeby ktoś się mną zajął zbadał a z drugiej strony boję się szpitala psychiatrycznego. Ja nie wiem jak ja dotrę w pn na te tms . Czuję jakieś zamrożenie umysłu. Nie potrafię normalnie funkcjonować.

Czytałam, że masz 40 lat. Już Ci nie grozi w tym wieku choroba psychiczna. (Bez urazy co do wieku, po prostu po 30 roku życia już nie

).
Wszystko co czujesz jest zupełnie normalne dla nerwicy! Depresja też, kto zaszczuty lękiem nie ma stanów depresyjnych albo depresji? Ja nie zliczę, ile razy myśl o skończeniu ze sobą dawała mi ulgę, do tego niewiele osób się przyznaje po prostu. Ale tliła się we mnie nadzieja i widzę, że tli się też w Tobie, inaczej byś tu nie pisała.
Nie poddawaj się, nie ucz się tej bezradności. Wychodzenie z zaburzenia to jest ogromna sinusoida, u mnie samo odburzanie trwa już długo, a ciągle popełniam błędy. Czasem mam już tego wszystkiego dosyć i chcę się tylko położyć w łóżku i plakać.

Od czytania materiałów jeszcze nikt z tego nie wyszedł, potrzebne jest Ci działanie z lękiem, odebranie im wartości zanim zaczniesz ignorować myśli. Nie wiem, czy próbowałaś skorzystać z psychoterapii poznawczo-behawioralnej, mi ona bardzo pomogła na początku, ponieważ byłam oczytana tak jak Ty, ale nie potrafiłam się skonfrontować z lękami i w tym pomógł terapeuta.