Violet pisze: ↑

18 sierpnia 2023, o 12:27

Hej Mateuszsz. Powiem na swoim przykładzie, bo niestety wiem jak to jest czuć się paskudnie i myśleć o samobójstwie jako jedynej opcji wyjścia z tego marazmu. Ze stanami depresyjnymi zmagam się od szkoły średniej, teraz mam 38 lat. Na początku chodziłam do lekarzy i psychiatrów, ale że nie widziałam efektu to zraziłam się do tego. Brałam jakieś SSRI, ale nawet nie pamiętam co dokładnie. Często czułam się po nich gorzej. Moje zaburzenie wygląda tak, że przeważnie nic mi się nie chce, jestem wiecznie zmęczona, umysł i ciało jest bardzo spowolnione. Mam zaburzenia koncentracji, zaniki pamięci, nawet segregacja ubrań do prania sprawia mi problem. Oczywiście to prowadzi do negatywnych myśli o sobie. Przez lata próbowałam różnych sposobów, łącznie z psychoterapią, suplementami itepe. Ale zawsze te ciężkie stany depresyjne wracają do mnie. I chyba zawsze czuję się jakbym zmuszała się do wstania i do życia na tej planecie. Ostatnio znów poczułam się na tyle źle, że ciężko mi było już nawet udawać, że jestem "normalna". Dla świętego spokoju i dla pozoru, że coś robię z tym problemem zdecydowałam po ponad 10 latach pójść do psychiatry po leki. Cel był taki, aby mnie postawiły na nogi, nawet minimalnie. Oczywiście nastawiłam się, że będę czuć się okropnie na początku i bałam się, że nie pomogą mi na otępienie i brak energii i motywacji do wstania z łóżka. W dniu kiedy miałam wykupić leki czułam się okropnie i gdyby nie telefon od mamy, to nie wiem czy bym wyszła z domu do apteki. Ale udało się. Mam przepisane aż 3 leki. Jeden to Brintellix (wortioksetyna), który mam mi pomóc na zaburzenia poznawcze, drugi to Oribion (bupropion), który ma mi pomóc na motywację i energię, bo działa na dopaminę i noradrenalinę, a trzeci to Symla, która ma mi stabilizować nastrój, choć jest lekiem przeciwpadaczkowym i na dwubiegunówkę.
Różnicę w samopoczuciu poczułam już tego samego dnia! Umysł mi się rozjaśnił i poczułam energię w ciele i w głowie, nie zrozumie ktoś kto nie miał nigdy mgły mózgowej. Zamiast czarnych myśli i obaw o przyszłość pojawiły się plany i chęć do życia. Gdybym tego teraz nie przeżyła to bym nie uwierzyła, że leki mogą tak zmienić moje samopoczucie. Miałam ochotę sobie strzelić w pysk, że tyle czasu się męczyłam i wzbraniałam się przed kontynuacją leczenia. Prawda jest, że może akurat teraz trafiłam na lekarza, który dobrze mi dobrał leki. Miałam prawie godzinny wywiad o objawach, no i prywatnie. Zawsze żydziłam na lekarzy, ale teraz dostałam hajs od mamy stricte na lekarza. Oczywiście to początek mojej kuracji, ale puenta jest taka, że nigdy nie wiesz czy nowy lekarz, nowe leki w końcu nie zadziałają. Kiedyś myślałam, że na moje stany depresyjne pomoże mi praca nad sobą, dobra dieta i suple, ale ja ewidentnie mam jakiś problem z neuroprzekaźnikami i potrzebuję dobrze dobranych leków, aby móc funkcjonować. A jednym z powodów dlaczego zdecydowałam się na leczenie było to forum, bo znalazłam post osoby, która miała takie same objawy jak ja i byłam w szoku, bo ja bardzo wstydziłam się przyznać do tego przed kimkolwiek, jakby to tylko ze mną było coś nie tak i jakby to była moja wina. W razie coś odezwij się do mnie.

Tosik pisze: ↑

16 września 2023, o 13:33

Hej Violet,
Jak teraz jest z twoim samopoczuciem nadal ok? Masz jakieś skutki uboczne? Jakie dawki przyjmujesz?
Możesz polecić lekarza,który zapisał Ci leki?Może prowadzi wizyty online.
Mam wrażenie że leki które do tej pory brałam ssri i snri na mnie nie działają i jest ze mną coraz gorzej , ledwo trzymam się życia , czuję się paskudnie. lekarka chce mi przepisać inhibitory.mao ale się ich bardzo obawiam bo nie wolno ich z niczym łączyć więc może zasugerowałabym jej kombinację leków jak u Ciebie może jest jeszcze jakaś nadzieja dla mnie.
Pozdrawiam.

Violet pisze: ↑

16 września 2023, o 20:44

Tosik pisze: ↑

16 września 2023, o 13:33

Hej Violet,
Jak teraz jest z twoim samopoczuciem nadal ok? Masz jakieś skutki uboczne? Jakie dawki przyjmujesz?
Możesz polecić lekarza,który zapisał Ci leki?Może prowadzi wizyty online.
Mam wrażenie że leki które do tej pory brałam ssri i snri na mnie nie działają i jest ze mną coraz gorzej , ledwo trzymam się życia , czuję się paskudnie. lekarka chce mi przepisać inhibitory.mao ale się ich bardzo obawiam bo nie wolno ich z niczym łączyć więc może zasugerowałabym jej kombinację leków jak u Ciebie może jest jeszcze jakaś nadzieja dla mnie.
Pozdrawiam.

Hej Tosik,
obecnie zrezygnowałam z brania Oribionu, bo bardzo mocno pogorszył mi się apetyt. A ja ogólnie jestem mega szczupła i na diecie wege, więc za chwilę będę miała niedowagę. Biorę Brintellix nadal, bo on podobno ma dobre działanie na zaburzenia poznawcze, a to u mnie był problem numer jeden. Symlę też jeszcze biorę, ale myślę żeby z niej zrezygnować, bo mam po niej takie dziwne "trzeszczenie" szczęki przy ziewaniu itp.
Ciężko mi stwierdzić czy leki działają odpowiednio, bo mam akurat taką sytuację, że szukam pracy i jest to dla mnie dołujące i stresujące. Jest to związane też z tym, że mam poczucie bezsensowności w życiu, ale na to akurat żadne tabletki mi nie pomogą.
Z lekami jest to sprawa bardzo indywidualna i nie ma na to złotego środka. Jedne co wiem, że warto próbować, bo nigdy nie wiesz czy w końcu nie trafisz. Mnie przyszłość przeraża i z wiekiem jest coraz gorzej. Taki chyba już los takich osób jak my.
A jakie ty masz objawy? Co cię najbardziej męczy?

Tosik pisze: ↑

17 września 2023, o 13:42

Cześć, no właśnie u mnie sprawa jest dość skomplikowana bo mam i depresję i stany lękowe, zerową samoocenę, strach przed kontaktami z ludźmi. Mam 40 lat i też ogromny problem ze zmianą pracy a muszę to zrobić bo firma niedługo się likwiduje. Nakręcam się różnymi złymi myślami na swój temat bardzo szybko i do tego stopnia że czuję się sparaliżowana lękiem o siebie o swoją przyszłość i wtedy żeby jakoś przetrwać biorę benzo(lorazepam). Właśnie z wiekiem jest coraz gorzej moje lęki są większe że już nic mi nie pomoże, że już za późno. Ciągle wertuje różne fora szukając jakiś wskazówek ale czytanie ich chyba mi szkodzi bo ludzie mają różne opinie na temat leków czy terapii a jakoś skupiam się bardziej na tych negatywnych i biorę je do siebie.Terapia też do mnie nie przemawia nie wiem na co się zdecydować czy jest sens bo dużo negatywnych opinii przeczytałam. Zaciekawił mnie Twój wpis i info że Tobie ten lek czy kombinacja leków pomogla. Leki które obecnie biorę chyba nie działają wcale więc przydałoby się zmienić. Tyle że poczytałam trochę o tej warioksetynie i ludzie piszą że nie działa u nich na lęk że wręcz przeciwnie nasila lęki i tego się boję niestety bo u mnie poziom lęku jest duży I łatwo popadam nawet wręcz w ataki paniki.
Jak u Ciebie było z lękiem miałaś jakieś czy raczej typowo depresja bez siły do życia i na to Ci pomógł lek? Ja już naprawdę nie wiem co robić. Lekarka ostatnio mówiła o ewentualnej zmiania na Mao ale się tego boję bo ma silne reakcje z lekami a nawet jedzeniem.
Odpisz jeśli znajdziesz chwilę.
Pozdrawiam .

Tosik pisze: ↑

8 listopada 2023, o 14:08

Cześć wszystkim,
Piszę nie wiem sama po co chyba żeby się wyżalić, może dostać jakieś słowa otuchy.
Nie mam już sił do życia , tak zupełnie . Nie mogę się zmusić do wstania i robienia czegokolwiek chociażby obiadu czy posprzątania mieszkania.
Wstaję robi mi się słabo, czuje się zmęczona, ociężała. Wzięłam pregabalinę którą wczoraj dostałam od lekarza na uspokojenie zamiast lorazepamu i ona zamuliła mnie jeszcze bardziej.
Jestem w tak ciężkiej depresji jakiej nawet sobie nie wyobrażałam. Nie umiem się pozbierać znaleźć celu jakiejś nadzei.
Wszyscy mówią że muszę coś robić , nie poddawać się ale ja do cholery nie umiem. Nie mam siły. Leki mi nie pomagają. Lekarz twierdzi że mam OCD a depresja jest wtórna a ja się czuję w czarnej dziurze i myślę tylko o tym jak fajnie byłoby przestać żyć, nie istnieć .
Jest ktoś w podobnej sytuacji lub był i wyszedł z tego i może chciałby ze mną popisać żebym przestała myśleć o tej beznadzeii w której się znalazłam? Lekarz zaproponował mi zabiegi TMS właśnie na OCD i to niby ma pomóc też na depresje.Miał ktoś może?
Naprawdę jestem o krok od samobójstwa.

Franek99 pisze: ↑

17 lipca 2023, o 16:42

Kiedyś ciotka powiedziała mi (po moim pobycie w szpitalu), że gdyby jej syn popełnił samobójstwo, to by napluła na jego grób.

Tosik pisze: ↑

8 listopada 2023, o 14:08

Cześć wszystkim,
Piszę nie wiem sama po co chyba żeby się wyżalić, może dostać jakieś słowa otuchy.
Nie mam już sił do życia , tak zupełnie . Nie mogę się zmusić do wstania i robienia czegokolwiek chociażby obiadu czy posprzątania mieszkania.
Wstaję robi mi się słabo, czuje się zmęczona, ociężała. Wzięłam pregabalinę którą wczoraj dostałam od lekarza na uspokojenie zamiast lorazepamu i ona zamuliła mnie jeszcze bardziej.
Jestem w tak ciężkiej depresji jakiej nawet sobie nie wyobrażałam. Nie umiem się pozbierać znaleźć celu jakiejś nadzei.
Wszyscy mówią że muszę coś robić , nie poddawać się ale ja do cholery nie umiem. Nie mam siły. Leki mi nie pomagają. Lekarz twierdzi że mam OCD a depresja jest wtórna a ja się czuję w czarnej dziurze i myślę tylko o tym jak fajnie byłoby przestać żyć, nie istnieć .
Jest ktoś w podobnej sytuacji lub był i wyszedł z tego i może chciałby ze mną popisać żebym przestała myśleć o tej beznadzeii w której się znalazłam? Lekarz zaproponował mi zabiegi TMS właśnie na OCD i to niby ma pomóc też na depresje.Miał ktoś może?
Naprawdę jestem o krok od samobójstwa.