Czy też tak macie teraz? Było w miarę stabilnie od trzech dni, oczy podkrążone, czuje się jakby pół mózgu działało pół nie, taki niedobudzony ciągle i odrealniony bardzo, może przesilenie wiosenne jakies? Bo tu za granicą ciągle mi się pogoda zmienia raz deszcz raz słońce i tak w koło ? . Pierwszy pomysł jaki miałem z rana to że od gniazdka z ładowarkami bo blisko niego śpię proszę o pomoc i opinie. Pozdrawiam

Siemka. Melduję że mam to samo. Ale bardziej pokręcone. Mnie dopadło nagle, w nocy z 17 na 18 marca. Z niedzieli na poniedziałek. Nagłe obniżenie nastroju i gonitwa myśli do rana. Zero snu a rano do pracy na 10 godzin. Poniedziałek miałem fatalny. Tłumaczyłem to zarwaną nocą, poszedłem wcześniej spać przekonany że rano wstanę wypoczęty i w dobrym humorze. A tu zdziwienie, obudziłem się z trudem z uczuciem dziwnej wewnętrznej pustki. Fizycznie jest ok ale od tygodnia towarzyszy mi to uczucie. Jakaś taka apatia, melancholia, prawie nic nie sprawia mi frajdy. W zeszłym roku z początkiem marca wróciłem do treningów po bardzo długiej przerwie. Zacząłem od redukcji, w okresie od marca do września spaliłem 30kg sadła. Prawie codzienne dwugodzinne treningi tak skutecznie głaskały mój umysł że objawy wiosennego przesilenia u mnie nie wystąpiły. Od września zeszłego roku odpoczywam po tej szalonej redakcji. Do treningów miałem zamiar wrócić dopiero na początku kwietnia. Ale przez dziwne, niekomfortowe stany umysłu w które wpadłem tydzień temu wrócę do sportu wcześniej. Od poniedziałku. Trening dobrze robi mi na głowę. Endorfiny o takie tam. Zdam relację czy pomogło. A teraz wisienka na torcie. Coś co mnie zaciekawiło i nie mogę tego pojąć. Podczas tej bezsennej nocy która zapoczątkowała ten dziwny tydzień, miałem w głowie gonitwę myśli. W 90% były to wspomnienia o mojej ex. Dziewczyna prawdopodobnie dotknięta borderem albo narcyzmem. Związek krótki, pięciomiesięczny, ale bardzo intensywny. Zostawiający blizny po rozstaniu. Mam takie wrażenie że rozstaliśmy się tydzień temu a faktycznie było to 10 lat temu !!! Niezłego psikusa sprawił mi mój umysł. Rozstanie dawno przepracowane. Czasem mi się coś z nią skojarzyło, ale to raczej pozytywne myśli były a tu taki fikołek, i tak mi ona towarzyszy w głowie od tygodnia. Dziwne uczucie ale liczę że powrót do regularnych treningów przepędzi ją razem z tym ogólnym moim kiepskim nastrojem. Pozdrawiam.