HysSpodGory pisze: ↑

17 lutego 2022, o 13:25

Ja obecnie jestem tak pochloniety objawami, ze nie daje rady. Mam nadzieje, ze moze zmiana lekow mi troche pomoze i chyba pojde na psychoterapie.

powodzenia !

ja też obecnie siedze w domu bez pracy
chce najpierw "dojść do siebie" i później zaczne szukać pracy
mam nadzieję, że przy stresie zwiazanym z szukaniem i rozmowami nie wróci wszystko...

po dzisiejszej rozmowie o prace uswiadomilem sobie jak daleko mi jeszcze do odburzenia. nie moglem sie skoncentrowac na tym co do mnie mowil potencjalny pracodawca...udawalem ze rozumiem co do mnie mowi

sebastian86 pisze: ↑

2 marca 2022, o 16:25

nie moglem sie skoncentrowac na tym co do mnie mowil potencjalny pracodawca...udawalem ze rozumiem co do mnie mowi

Pewnie pierd%^lił jakieś popularne w naszych czasach, wyuczone i mało ważne slogany, skoro nie zauważył, że nie rozumiesz. Przerabiałem to

Hej jestem własnie na etapie kiedy skończył mi się wychowawczy,syn chodzi do przedszkola a ja jestem przerażona wizją szukania pracy.cale życie pracowałam w handlu,bardzo lubiłam ten zawód, kontakt z ludźmi itd...brakuje mi pracy ale perspektywa "wyjścia do ludzi"po długiej przerwie urlopu wychowawczego doprowadza mnie do ogromnego lęku wręcz paraliżującego.inna sprawa w ub roku przenosiłam się z miasta na wieś,do najbliższego miasteczka mam niedaleko co prawda bo 10minut samochodem,ale tutaj będzie ciężko o pracę a siedzenie na kasie w markecie nie wchodzi w grę ,nie żeby była to zła praca ale przy moim obecnym stanie psychicznym nie wyobrażam sobie tyle bodźców naraz ,hałas , światła ludzie ,muzyka z głośników ja idąc na zakupy na 10 minut dostaję szalu i mi słabo a co dopiero siedzieć cały dzień.szczerze to myśl o szukaniu pracy mnie przeraża a jeszcze bardziej przerażona jestem jak pomyśle co dalej bez pracy.jestem w czarnej d.... Bo nie mam żadnych oszczędności,nie mam wyuczonego zawodu , hobbystycznie zajmuje się rękodziełem i na tym czasem dorobię ale to grosze.myslalam żeby zająć się tym na poważnie mogłabym wtedy pracować w domu ale też mam lęki że co będzie jak mi nie wyjdzie.ogolnie mam ogromne lęki w tym temacie do tego stopnia że mysle że nie ma już nadziei dla mnie że nic nie osiągane do niczego się nie nadaje . pogrążam się chyba w ciężkiej depresji z dnia na dzień coraz bardziej