Prosba o porade/ za szybka poprawa? xd

ChrisK · 8 stycznia 2015, o 22:26

Super! Cieszy mnie to bardzo ;] Brałeś jakieś leki?

dankan · 8 stycznia 2015, o 22:26

Nie, nie bralem. Zdecydowalem sie za podpowiedziami osob z forum probowac bez.

Guett · 8 stycznia 2015, o 22:28

to fajnie że znów odczuwasz uczucia, ja na to jeszcze cierpliwie czekam

dankan · 9 stycznia 2015, o 10:21

Moj kolejny raport to, znowu mam odciecie od emocji

No ale tak ma byc, tak ma byc....

Ja tez gueet cierpliwie, to co moge ci poradzic to to abys niczym sie nie nakrecal, ani zlym samopoczuciem ani brakiem humoru itd.

Kamień · 9 stycznia 2015, o 10:35

Odcięcie od emocji ma, a emotki VERY HAPPY wstawia

dankan · 9 stycznia 2015, o 10:39

ahahaha - INTUICJA! xddd

Borabora · 9 stycznia 2015, o 22:53

Za bardzo sie ucieszyles

DD

dankan · 10 stycznia 2015, o 01:21

chyba xd przed noca odrealnienie sie zwiekszylo z tego wszystkiego

ale reakcja na to to juz dwie rozne sprawy. sam bora wiesz o co mi chodzi pewno

marianna · 10 stycznia 2015, o 02:16

A czy poza odcięciem od emocji zdarzają wam się rozkminki nad sensem życia, świata itd?

Oskar15 · 10 stycznia 2015, o 02:22

Caly czas marianna

] właśnie przed godziną mi się włączyło rozkminianie i to żeczywiście jest niby bez sensu ...

marianna · 10 stycznia 2015, o 02:33

Tak myslę o tym odcięciu od emocji jeszcze.
Jak wspominam swoje dd i ten kompleny brak uczuć i emocji (nawet czułam że nie czuję nic do mojej mamy którą przecież
bardzo kocham) to...teraz rozumiem i widzę że to była tylko iluzja braku uczuć.
Ponieważ mój umysł był tak zaabsorbowany lękiem albo ogarnianiem tego, próbą uspokojenia się że na emocje miejsca
już po prostu nie było. I one się wyłaczyły faktycznie z naturalny sposób co nie oznacza że zanikły.
Po prostu zostały czasowo uspione żeby umysł mógł spokojnie ogarnąć inne sprawy.
Wtedy było to dezorientujące bo cały ten schemat działania dd poznałam dopiero jak mi to przeszło.
A przeszło mi dosyć szybko tylko dlatego że kojarzyłam z forum że jest coś takiego jak dd
więc uznałam że to tylko jeden z objawów nerwicy i że to przejdzie skoro ktoś na forum pisał że to już za nim:)

dankan · 29 stycznia 2015, o 19:41

Bo to jest tak ze to zalezy komu co sie uprze i kto z czego zrobi sobie tego jak to chlopaki mowia konika objawowego. Ja mialem mysli i rozkminy o sensie zycia i powstaniu wszechswiata i to strasznie nasilone, myslalem ze glowa mi eksploguje ale wlasnie dzieki forum sobie z myslami zaczelem radzic. Bo wiedzialem co to jest i ze tak sie zdarza i zaczelem nie pozwalac tym mysla sie rozwijac bo rownie dobrze ta mysl moglaby dotyczyc czegos innego na przyklad pogody i nie zwracalbym wtedy na nia tak uwagi. Dlatego ja z myslami borykalem sie dlugo bo od poczatku do grudnia tamtego roku wiec calkiem niedawno mam w miare wzgledny spokoj od mysli bo juz sie takie odrealnione mysli ani lekowe nie pojawiaja a jak czasem jakas zawita to zaraz znika.
Ale odciecie od emocji to nadal jest dla mnie problem. W sumie reszte przerobilem, zaakceptowalem, pogodzilem sie i nie ma juz dla mnie z nimi problemu.

-- 29 stycznia 2015, o 20:41 --
Dodam na razie tylko tyle, że u mnie naprawdę jest DOBRZE

Teraz przyzwyczaić się trzeba do tego dobrze bez uciekania w odcięcie i jestem wolny

marianna · 30 stycznia 2015, o 14:37

Dankan my jak zwykle w podobnym stanie jesteśmy.
I chyba równoczesnie od grudnia cały rok przerabialiśmy walke z myślami o sensie życia i powstaniu kosmosu.
To była dla mnie też masakra;)
Ja w grudniu/styczniu przerabiałam też lęk np. przed wzorami i szlaczkami na tapecie, uspokoił mnie dopiero Twój post.
o tym, który przeczytałam jakis czas temu.
I mimo wszystko dzięki ludziom tu wyszłam z tego bez leków i jest naprawdę OK.
Emocjonalnie też jestem zgaszona ale muszę chyba jeszcze odpocząć od emocji bo za dużo ich było
więc mi to tak bardzo nie przeszkadza.
Czasem na chwilę coś mnie złapie ale mam już do tego jakiś dystans, więc jest dobrze.
Jestem bardzo wdzięczna Divinowi i Victorovi za pomoc. Naprawdę chłopaki dobra robota!

I w ogóle jest tu dużo ludzi którzy sobie nawet nie zdają sprawy jak bardzo mi pomogły ich posty.

dankan · 1 lutego 2015, o 12:26

To ja podobnie Marianna

Zastanawia mnie jedna sprawa a mianowicie wrazliwosc ale nie wrazliwosc na krzywde itd, tylko wrazliwosc na zmiany podczas tego jak juz nawet jest duuuzo lepiej. Ja nie mam objawow prawie wcale oprocz odciecia od emocji, ktore momentami powracaja aby zaraz zniknac. Rozumiem ze to tak jest i to prawdziwie ignoruje.
Chodzi mi jednak o cos takiego, ze czlowiek chyba nawet jak juz czuje sie o 99,9 % dobrze ale nie calkiem do konca bo gdzies z tylu glowy to 0,001 % siedzi to musi sie mimo wszystko troche pilnowac bo wieksza zmiana i od razu to 0,001 % zmienia sie na 20 %. to oczywiscie takie teoretyczne liczby.
Ale ja mam taki przyklad ze zmienialem teraz mieszkanie i byli nowi wspollokatorzy itd i bylo okey ale jednak cale to zamieszanie spowodowalo ze tego dnia wieczorem mialem juz mysli egzystencjalne i odrealnienie lekkie. I o maly wlos znowu bym nie chcial rzucic pracy nad tym w cholere ale jednak przetrzymalem i znowu jest w porzadku.
Chodzi mi ze taka ciagla wrazliwosc jest na zmiany ze byle co to klapa. Ja tak przynajmniej mam ale o tyle dobrze ze mam swiadomosc tego.

marianna · 2 lutego 2015, o 11:41

ja mam to samo... niby już wszystko okey a jednak jakaś zyciowa turbulencja i pojawiają się te myśli.
No ale wtedy od razu myslę o wszystkim co pisał Victor, Divin i przypominam sobie Twoje posty.
Wtedy wiem że jestem w tym sama. Zauważyłam że jak mi się na chwile pogarsza i wracają te myśli to głównie wieczorami.
Nie powdują jednak juz takiego lęku tylko po prostu wkurza mnie sam fakt że są.
Powiedzmy sobie szczerze, juz tyle się mauczylismy że nie wrócimy do tego punktu gdzie byliśmy w grudniu
ani nawet w połowie roku.
Myślę że tak jak mi pisał Victor - jestem jeszcze trochę zaburzona, jeszcze trochę przezywam rozwód i to wszystko,
nie wszystkie emocje się wyciszyły i dlatego organizm jeszcze reaguje na stres w ten sposób.
Kiedyś, przed grudniem 2013 tak nie reagowałam ale to było tak nie miłe że jednak jeśli lęk chce się czegoś
złapać to najszybciej tego.

Bardzo mi tez pomogło po prostu 1 zdanie które napisała do mnie tu Aneta:
"jesli wierzysz w koncu w to, a dokladnie w koncu uwierzysz, ze sa od emocji to jak sie stan emocji uspokoi, to nie beda takie mysli przychodzily. Bo mysli sa skutkiem A dopiero potem powodem dalszych rozkinek."

Także myślę że to są 2 sprawy, lęk przed powrotem i ogólne jeszcze poddenerwowanie, nawet takie bardziej podświadome
niż świadome;)