No i chyba się wypaliłam.
Jakoś mi zabrakło sił w starciu z codziennymi problemami.
Nie rozumiemy się i mijamy.
On robi mi wiecznie po złości.
Nierzadko wykorzystuje moje problemy.
Źle się z tym czuję.
Nie jestem idealna ale chyba już dłużej nie potrafię ciągnąć tego wózka.
Było dobrze tylko na początku a potem lawina problemów.
Nie dogadujemy się i tyle.
Nie ma jakichś zdrad, ani nałogów.
Po prostu miłość znikła no i została obojętność.
Biorę leki na depresję i jakoś pomagają.
Tylko szkoda mi tych wszystkich Świąt spędzonych razem i zdjęć wspólnych.
Naprawdę on dużo dla mnie znaczył.
Nie chcę się kłócić ale nie potrafimy się dogadać.
Ma ktoś jakieś rady?
Tylko żadnego hejty, proszę.
