Mam taki z kolei problem.Czy da się odburzyć, kiedy ma się wokół siebie ciągle tego samego stresora, a w moim przypadku jest to moja patalogiczna rodzina w której się wychowywałam. Mieszkamy blisko siebie i chociaż staram się odciąć od nich niestety jest to niemożliwe.Ciągle obarczają mnie swoimi problemami,narzekaniami,wciągają w kłotnie ,szarpanie mdz sobą.Kiedy zaczynam czuć się lepiej albo np.wychodzę na spacer wieczorem żeby trochę się wyluzować -łup niespodzianka-maja mama "po wpływem" paraduje przez wieś.Koniec wracam do domu i zaczyna się nerwiczka od nowa.
Wiem że jest rozwiązanie-wyprowadzić się ale to jest naprawdę ostateczność.Poradzicie coś?

hej,
w takim wypadku najlepiej uniezaleznic sie emocjonalnie od rodziców..to jest trudne ale warto. Musisz zaakcpetowac fakt, ze im juz nie pomozesz, ze ich nie zmienisz, ze nie dostaniesz od niech tego czego oczekujesz..sa dorosli i sami odpowiadaja za siebie. Stawiaj im granice.

"munka" i właśnie tego nie potrafię.Już sam fakt że dzwonią powoduje jakiś ogromny lęk i pytanie co znowu się u nich dzieje????.Nie potrafię nie odebrać bo mam jakieś sumienie i są to moi rodzice.Rodzice którzy zniszczyli swoje życie i po drodze ciągną w dół także i mnie.Najlepsze jest to że oni nie widzą nic złego w tym co robią w swoim zachowaniu nic i nikt tego nie zmieni.