Porady i wskazówki, co robić aby derealizacja przeszła

nunek · 27 maja 2015, o 20:53

Przydał by się indeks, spis wszystkich odburzonych użytkowników, żeby można szybciej zajrzeć do ich postów i pokrzepić się

nierealna · 27 maja 2015, o 21:14

dla osób odburzonych nadany jest kolorek niebieski

+ administratorzy

odburzeni-g32.html

Dodatkowo odburzeni piszą swoje historie tutaj:
leczenie-derealizacji.html

Olka25 · 21 września 2015, o 09:16

Czesc. Obiecalam sobie, ze jesli mi to przejdzie bede popomagac innym. Nie wiem czy juz w ogole czy muam przeblysk przebrzeczywistosci ALE POTWIERDZAM PRZECHODZI ! Nawet jesli ten paskudny przechodzi to wiem, ze to przechodzi. Czuje i mysle normalnie. U mnie pojawila sie po psychoaktywnych. Leki biore od ponad miesiaca i od wczoraj mam znaczna poprawe. ZACZYNAM BYC TU! Faktem jest ze ten stan zmusza czlowieka do wielu przemyslen nie wiem jeszcze czy zmienia pewnie tak czytajacM wasze komentarze.Mi jeszcze rano wczoraj towarzyszyl ten bezsens i brak uczuc. Zatarta granica miedzy wspomnieniami . Wlasciwie ich brak. Plus jest tego taki ze sie nawrocilam z pierwszym masakrycznym lekiem i psychoza ktora mialam. Gdzie ja nie bylam.. nawet i pobliscy ksieza bo cksiezaiscynyslalam ze opetana jestem. tez w szpitalu alBylamwykluczylichorobeobe psychiczna. Strach przed tym ze tak zostanie dodatkowo to napedzaW.Wiem ze jest ciezko.. ale z tego.mozna wyniesc tylko dobre rzeczy. Nie bojcieJesli sie tylko wiara nadzieja i Leki przeciwlekowe. 3majcie sie!!!

Wojciech · 22 września 2015, o 13:20

Gratuluje poprawy ale rozwalil mnie ten tekst na koncu - potrzebna jest wiara, nadzieja i leki przeciwlekowe

haha xd

Cyganeiro · 17 lutego 2016, o 15:21

leki przeciwlękowe tylko wspomagają

myślę że trzeba jednak uderzyć w temat terapii

zebulon · 17 lutego 2016, o 15:31

ale tez blokuja odburzanie

nierealna · 18 lutego 2016, o 16:16

Cygan! Nie poznaję kolegi!

MaciejSz · 31 marca 2017, o 14:43

Mam pytanie bo wszyscy piszą o spaniu że wtedy się organizm regeneruje w dd a jeśli ja nie mogę wogóle spać.?kompletnie nie odczuwam potrzeby snu w dd i to mnie zabija

user009 · 11 kwietnia 2017, o 21:48

jak długo tak masz, ja miałem tak pierwsze 2 dni, wziałem afobam na 1 dzień, później jakoś poszło (myślałem, że mój mózg oduczył się funkcji spania).

Próbuj zając czymś myśl, w głowie nawet nie zauważysz kiedy zaśniesz. Na pewno nie mów 'muszę zasnąć' wtedy jest presja, juz lepiej mów 'nie chce spać' zobaczysz ciekawy efekt.

Nie wiem, kombinuj..

Ja spie 8h jednym ciągiem, miałem wybudzenia po 1tyg. sie unormowało...

Ale daje mi tyle co kiedyś 4h..
Co więcej nie lubie chodzić spać, jak miałem taki jakiś dzień, że spałem 2h.. tak poważnie nie miałem czasu :O i rano wstałem rano D/D było mniejsze niż zawsze dużo mniejsze, ale następny dzień ogromne..

Więc najchętniej bym nie spał, albo spał mało, ale mówią śpij dużo to wierze

MaciejSz · 14 kwietnia 2017, o 23:51

Już prawie rok się tak mecze i nic kompletnie oduczylem się spać i nie czuję potrzeby wogule kładę się nie myślę nawet o niczym i tak nic nawet tabletki nasenne nie działaja wogule jedynie po czym zasne jak mam dość to olanazepina..to zazdroszczę snu naprawdę

Cerv · 15 kwietnia 2017, o 01:14

cześć
Dopiero się przegryzam przez forum, więc pewnie będę zadawać pytania, na które prawdopodobnie znalazłbym odpowiedź, gdybym lepiej poszukał - wybaczcie.

Czyli:
1. walka z derealizacjami polega na zaakceptowaniu ich występowania i nie zwracaniu na nie uwagi? Dobrze zrozumiałem?
A co w sytuacji posiadania stale podwyższonego poziomu napięcia?

2. Terapeuta powoli zachęca do leków przeciwlękowych - dla nas jest to stan cofania się, bo kiedyś (jeszcze w jedności) żeśmy brali leki p/depresyjne i p/lękowe (nie wspominamy dobrze). Zasadniczo staramy się uprawiać regularnie sport - ok 45 min powyżej 75% tętna maksymalnego w systemie co drugi dzień, to do tej pory mocno rozładowywało napięcie, niestety przestało działać tak skutecznie.

Uważacie, że powinniśmy zwiększyć dawkę sportu?

3. co myślicie o sesjach relaksacyjnych? Pomocne są w walce z derealizacjami?

4. Poziom napięcia wyzwala łatwiejsze przełączanie między kolejnymi tożsamościami, lek przed przełączeniem działa podobnie

ciężko z tym zyć.

Avenger · 18 maja 2017, o 22:18

Moja hisotria z dd trwa długo ale chyba już niedługo zobaczycie mojego posta o wyzdrowieniu.

Koniec końców wyjscie z tego okazało się banalnie proste. Wiecznie miałem pretensje do losu, że muszę przez coś takiego przechodzić i tak się czuć. Pomogła myśl, że tak jest skonstruowany ludzki umysł, taki stan występuje i muszę przez to przejść. Akceptacja. Po drugie złapałem sie na tym, że jednak mam w sobie sporo napięcia i boję się o różne rzeczy nadal np. Czy napewno dd mi minie. Sen - jest bardzo ważny i był zaniedbywany często przeze mnie. Wycienczalem się czasem wstawaniem do pracy o 5:20 i powrotem do domu po 23:00 ale tutaj gdzie ja sam skopalem to było zbyt częste siedzenie po nocy przy komputerze i granie w gierki.

Nie traccie czasu na ten stan, on przechodzi i jest wszystko po staremu choć ciężko wam sobie to teraz wyobrazić to wszystko bedzie dobrze.

Jak macie jakies pytania to piszcie

Guett · 18 maja 2017, o 22:52

pomimo długiego czasu trwania dd dalej jest mi ciężko sobie wyobrazić, że to minie. taka monotonia jest tego, czasami się wydaje wszystko stoi w miejscu bądź idzie w złą stronę.

Avenger · 19 maja 2017, o 00:32

Miałem tak samo i też nie widziałem szans na wyjście z tego i to jest własnie ta rzecz, która blokuje wyzdrowienie bo Ty może nie czujesz dokładnie tej emocji, nie jesteś do końca świadom przez odcięcie ale to jest własnie te napięcie. Ten lęk, że DD nie przejdzie.

Ogólnie żeby z tego wyjść to właściwie nie trzeba robić nic bo jak się czyta te porady z forum to wszystko jakoś ciężko brzmi, wydaje się trudne bo trzeba robić to i tamto. Paradoksalnie właśnie nic nie trzeba robić, właściwie to tylko przestać mysleć o DD, skupić się na innych zajęciach i będzie się powoli poprawiać.

Jak jest się mocno odrealnionym, że totalny pustostan w głowie i ktoś się dziwi jak ma się zająć innymi czynnościami to tutaj na początek trzeba przecierpieć te cięższe objawy ale przede wszystkim na spokojnie do tematu podejść,dać sobie czas, dbać o sen. Nic na siłę.

Chciałbym pomóc no ale nic nowego o dd nie napisze. Zaakceptować, przestać o tym stanie myśleć, być cierpliwym i tyle.

Tak, mówie o tym snie, a która już godzina. Ide spać

Guett · 21 maja 2017, o 12:06

Wiesz, byłoby mi łatwiej gdyby nie to, że z biegiem czasu czuje się gorzej a nie ma ku temu powodów. Zero stresu, zero problemów. Działam, robie to na co mam ochotę (chociaż obecnie na nic przez to jak się czuje). I tak lada moment pykną 3 lata z tym stanem. Jestem już wyczerpany nim, a ostatnio dowaliło mi od tak mgłą umysłową i pustką w głowie. Ciężko mi się nawet patrzy na oczy przez te śniegi optyczne, jakieś smugi, iksry, zostawanie obrazu w oczach po każdym spojrzeeniu na cokolwiek... nawet nie chce mi się tego już opisywać.
Najchętniej bym zamknął oczy i przeleżał cały dzień ale tak się nie da, są sprawy i obowiązki do załatwienia.