Obejrzyj sobie dziś przy sobocie na YouTube filmik Hewada pt Zawierzanie myślom

No właśnie to jest chyba jeden z filmików którego nie oglądałam, zobaczę sobie za chwilę. Ale to z tą przyjaciółką to jest dla mnie tak męcząca sprawa, że ona mi się nawet w nocy ciągle przed oczami pojawia, przez co zaburza mi sen. W dodatku wczoraj pośrednio powiedziałam jej o tej wkrętce, nie mówiąc że tyczy jej ale że taką mam to powiedziała że też kiedyś tak miała a mi w głowie się wtedy pojawiło "no skoro ona tak miała a później miała normalnie męża i dziecko to znaczy że mi też to minie" co lekko mnie uspokoiło. W dodatku był moment że jak rozmawiałyśmy o tych chłopakach to przez chwilę się bałam że ona się może spodobać temu, który podoba się mnie. Też mi się wydaje że gdyby faktycznie byłam lesbijką to po 1 nie pojawiło by się to tak nagle z dupy i co chwilę przerzucając się na kogoś innego, zwłaszcza że spędzałam z nią dużo czasu i nigdy tego nie było, dopiero teraz od kiedy siedzę od 3 miesięcy w tym HOCD to to jest. Po 2 nie byłoby tak że ja dosłownie funkcjonować nie mogę i nic mi się totalnie nie chce robić, jedynie leżeć i płakać. Po 3 nie myślałabym o tym 24/h codziennie i nawet w nocy.

Na początku było tak że jak widziałam skrawek odkrytego jakiejkolwiek laski ciała to automatycznie pojawiało się to groinal Response. Nadal jeszcze mi się to zdarza ale już jest tego mniej. Też z początku bałam się że to podniecanie bo jak można czuć coś takiego i czasami to było tak silne że masakra ale psychoterapeutka mi wytłumaczyła że to jest zwykły lęk i kiedy przestałam tak zwracać na to uwagę to trochę minęło. Później mi się przerzuciło na to, że miałam wrażenie że nawet na swoje siostry zaczęłam inaczej patrzeć ale to szybko minęło. Była ta sytuacja z koleżanką z pracy, co też ciągle miałam przymus upewniania się czy mnie podnieca i ciągle gdzieś na nią patrzyłam żeby się upewnić i jak się upewniałam to oczywiście że czułam to groinal Response. I też mi się ta koleżanka w snach pojawiała wtedy. Trwało to jakieś 3 tygodnie a później jakoś minęło. No a teraz przerzuciło się na tą moją przyjaciółkę, która no jest ładna i zawsze tak uważałam ale na tym się kończyło. Stwierdzenie że ktoś jest ładny totalnie o niczym nie świadczy,bo gdyby tak było to większość ludzi byłaby pedofilami, homo albo zoofilami bo często się stwierdza że jakieś dziecko, pies czy człowiek jest ładny czy nie. Ja mam tak że nawet dotyku bab się boję bo zaraz czuje lęk i napięcie.

Dziś rano znów płakałam z tego powodu bo to jest już nie do zniesienia. Chciałabym cieszyć się z tego że mogę spędzać z nią czas bo ona się tu spowrotem przeprowadziła bo mieszkała gdzie indziej, ale nie mogę się cieszyć właśnie przez te myśli i odczucia. Dziennie rano budzę się i mam ochotę wyć i wymiotować.

Myślałam że wkrętka ze schizofrenią była najgorsza ale tego HOCD to nic chyba nie pobije. Dosłownie obecnie całe moje życie toczy się wokół tego. Jestem już tym bardzo zmęczona bo tak bardzo chciałabym tym życiem się cieszyć, korzystać z niego a nie mogę bo całą radość zabiera mi to HOCD.

Wczoraj np. Myśli typu że chce ją pocałować, przytulić w ogóle nie było, tak samo nie było myśli czy wyobrażeń o rodzinie, wręcz przeciwnie te wyobrażenia były ale tyczyły chłopaka i ja się tych wyobrażeń w tym przypadku nie bałam. Całe swoje życie pragnęłam życia z chłopakiem, pragnęłam jego dotyku i tego żeby założyć z nim rodzinę. Niestety miałam to "szczęście" że zakochiwałam/zauroczałam się w tych, którzy nawet nie zwracali na mnie uwagi. A jak już zwracali to tylko na chwilę. Zawsze z przyjaciółkami rozmawiałam o chłopakach. Oczywiście że bardzo mi na naszej przyjaźni zależało bo jesteśmy jak rodzina ale moje życie toczyło się wokół chłopaków. Już w przedszkolu byłam zauroczona chłopakiem, z którym byłam dopiero w gimnazjum i to też po niezłych przebojach z nim, ale zawsze o nim marzyłam. Później się jakoś rozstaliśmy i myślałam że już mi na nim nie zależy, jednak zależało bo to uczucie do niego znów wróciło i trwało jeszcze dwa lata dopóki nie poszłam do technikum, gdzie spodobał mi się inny chłopak. Jednak ten w technikum nie zwracał na mnie w ogóle uwagi, choć czasami fakt patrzył się na mnie i na dyskotekach też złapaliśmy kontakt wzrokowy. Później kiedy on skończył już szkołę, poznałam na dyskotece pewnego chłopaka z którym trochę przekroczyłam swoje granice a mianowice pozwoliłam mu się całować wszędzie po buzi z wyjątkiem ust. Nie chciałam żeby mój 1 pocałunek był na dyskotece w dodatku po pijaku czego teraz trochę żałuję bo może by mnie wtedy zapamiętał i bylibyśmy teraz razem. Jednak nie jesteśmy a on ciągle mi się podoba i ciągle o nim myślę. Teraz jest to niestety dość mocno przytłumione przez to HOCD ale chodziło mi o to żeby przedstawić tutaj że od dzieciństwa zakochiwalam się w chłopakach. Do dziewczyn jedynie się porównywałam, chciałam też być taka chuda, ładna, zazdrościłam niektórym figury i wyglądu i chciałam żeby one też mi zazdrościły dlatego miałam epizod coś a'la zaburzeń odżywiania.

Nigdy nie zinterpretowałam tego że określiłam jakąś dziewczynę jako ładną, a bardziej jako ładniejszą ode mnie, jako jakiegoś homo bo każda z moich przyjaciółek tak robiła i dla mnie to też było normalne. Pamiętam że jak poszłam do technikum to te dziewczyny z mojej klasy które były jakby to określić najbardziej sławne w klasie zaczęły się witać z laskami z mojej klasy w tym ze mną i moimi przyjaciółkami buziakami. Ja chcąc być trochę taka na topie też zaczęłam się tak witać później z moimi przyjaciółkami ale szybko to minęło i później już nawet o tym nie myślałam żeby do tego wrócić. Teraz oczywiście HOCD wywlokło to jako oznake homo. Poza tym wywlokło to że się na przywitanie przytulamy, co jakby nawet niekiedy nie robię ja jako 1 a teraz to już w ogóle tego nie robię, wywlokło to że czasami jak o czymś rozmawiam i mamy super temat i spoko nam się gada to czuje takie przyjemne uczucie w brzuchu ale to często pojawia się w pracy, gdzie większość moich koleżanek jest o 20 lat starsza, albo jak któraś sprawi mi komplement to zrobi mi się miło. No przecież to są normalne rzeczy, totalnie o niczym nie świadczące a teraz urosły do rangi tego że oznaczają homo.

Obejrzałam połowę odcinka i faktycznie niektóre rzeczy się zgadzają z moim przypadkiem tylko ze boję się tego bo czasami to się dzieje bez myśli i pojawia się tylko lęk lub coś takiego że spojrzę na nią i czuję takie uderzenie tego lęku jakby w brzuchu i dopiero po tym pojawia się myśl lękowa. Czy tak też może być że pojawia się lęk sam bez myśli?

Jestem w takiej rozsypce że nie mam na nic ochoty, tylko na leżenie w łóżku i ciągle analizowanie tego, głowa mnie już od tego od 2 dni boli, o żołądku nie wspominając.

Chciałam jeszcze podziękować osobom które mi tutaj udzieliły rad bo faktycznie lepiej się czułam. Co innego pracować z tym na terapii a co innego porozmawiać z kimś kto to przeżył. Przypomniałam sobie że jak 3 miesiące temu byłyśmy w kinie to nie miałam tych myśli ani odczuć ani zupełnie nic bo wtedy miałam wkrętke z schizofrenią i było wszystko ok. To wszystko zaczęło się pojawiać teraz kiedy zaczęłam spędzać z nią więcej czasu bo ona też ma problemy i chce się wyżalić, dlatego często do mnie przychodzi czy idziemy gdzieś na spacer. I w ogóle te myśli wyglądają zupełnie inaczej niż te które sobie wyobrażam z chłopakami. Przy tych z chłopakami nie ma żadnego lęku i się ich nie boje, one są wręcz przeze mnie pożądane, ale teraz jest ich coraz mniej co też mnie dołuje.

Jesteś w coraz większym dołku i to wsumie dobrze bo za jakiś czas będziesz tak wykończona że powiesz sobie a radość to będę ta lesba to będę i zobaczysz że wszystko wróci do normy To że analizujesz całą swoją przeszłość że interesowałas się chłopakami to też kompulsja I pokazujesz tym podświadomości że faktycznie coś jest na rzeczy skoro rozpamiętujesz takie rzeczy,zajmujesz się tym i jesteś przerażona Odemnie mogę Ci tylko powiedzieć że skoro cię to.przeraza to napewno nie zmieniasz orientacji zwłaszcza że miałaś wcześniej inne wkrętki. Ale moje uspokajanie Ciebie też nic Ci nie da musisz obrać swoją drogę ja obrałem taka. Te sytuacje z dzieciństwa zwiastowały mój homoseksualizm? To zwiastowały, będą podobać mi się chłopy to będą,nie będzie mnie narzeczona podniecać to nie będzie i prącie i od tygodnia jest znacznie lepiej Zero kompulsji,upewniania się itp bo to tylko podsyca problem a uwierz mi że też byłem na dnie dna i mam świadomość że to jeszcze długo będzie męczyć i przyjdzie nie jeden kryzys że mnie złamie ale ... Co mam do stracenia?

Walka z nerwica nie ma sensu bo ona przez myśli,emocje,somaty jest od nas 10 razy silniejsza,jedyne wyjście z tego błędnego koła to poprostu się jej poddać

Natrety są jak terroryści,z nimi się poprostu nie rozmawia

Czyli to wszystko co ja obecnie czuje to jest po prostu tak bardzo nakręcona nerwica? Nie sądziłam że ona może się aż tak nakręcić ale faktycznie jak tak myślę to chęć posiadania chłopaka była zawsze u mnie tak duża, był to mój słaby punkt że no nie dziwi mnie że to HOCD rozwinęło się aż tak. Wiem też że nie tylko ja tak miałam a wiele innych osób też miało podobnie albo jeszcze gorzej że już sami nie wiedzieli kim są bo tak się zaplątali w te obsesje i kompulsje. Ale ta nerwica mi się nasiliła aż tak że jak teraz czytałam to twoje zapewnienie, że wszystko wróci do normy jak puszczę kontrolę to już nawet radości odczuwać nie mogłam bo w głowie odrazu myśl "a czy ty chcesz żeby wróciło wszystko do normy", no to jest po prostu rzeź. Pociesza mnie to że jak wyjdę z tego HOCD to nie będzie już raczej rzeczy której się będę bała aż tak bardzo. Jeszcze mi się przypomniało że dowodem na to homo miało być to że kiedyś oglądałam film w którym nie podobała mi się fryzura głównej aktorki xd. Mówiąc o tym mojej mamie, powiedziała żebym się puknęła w głowę i zastanawiała co ja w ogóle gadam. Dla wszystkich innych to wszystko co gadam jest śmieszne a ja przeżywam katorgę w swoim umyśle i ciele.

Ale ze schizofrenią miałam podobnie, jak myślałam że słyszę głosy, a okazało się że każdy z nas zapamiętuje głos jakiejś postaci z filmu i że to normalne że czasem nam się przypomni. 3 dni wtedy miałam wyjęte z życia bo non stop płakałam i dostawałam ataków paniki.