ten wątek ma pomóc osobom z tym co ja mam a mam......
mam Organiczne Zaburzenia Osobowości z Odczynem Depresyjnym już kolejny raz zdiagnozowane
nie wiem czy drugi bo wcześniejsza dokumentacja z lat 2006 i 2004 się zapodziała
ale z tego co wiem to w lutym 2015 roku było to i w styczniu 2016 było to samo
z tego co wiem to jest to charakteropatia połączona z depresją


objawy charakteropatii to:
Niska wytrwałość w dążeniu do celu, szczególnie jeśli wymaga on długotrwałego zaangażowania, a nagroda jest odroczona w czasie
Występuje przynajmniej jedna ze wskazanych zmian emocjonalnych:
Chwiejność emocjonalna
Euforia lub płytkie, niedostosowane do sytuacji dowcipkowanie
Drażliwość, wybuchy gniewu i agresji
Apatia
Wyrażanie potrzeb i impulsów bez zważania na ich konsekwencje (np. podejmowanie działań antyspołecznych typu kradzieże, rozboje, nieodpowiednie propozycje seksualne)
Zaburzenia procesów poznawczych:
Nadmierna podejrzliwość, nastawienia paranoiczne
Nadmierna koncentracja na religijności, skłonność do klasyfikowania zachowań innych ludzi na dobre i złe
Zmiana liczby i płynności wypowiedzi objawiająca się drobiazgowością, wydłużanie wypowiedzi spowodowane obniżoną zdolnością zmiany tematu itp.
Zmiany w zakresie zachowań seksualnych – zmniejszone zainteresowanie seksem lub zmiany preferencji seksualnych
według tej strony: http://www.wiecjestem.us.edu.pl/charakt ... sychopatii
oczywiście bo jej ufam bo to bardzo dobre źródło informacji

jeśli chodzi o odczyn depresyjny to jest to zwykła depresja o średnim lub wielkim natężeniu
ja mam wiele objawów depresji ale teraz już mnie one wgl nie męczą ponieważ zażywam leki
regularnie oprócz tego od następnego tygodnia idę do ośrodka interwencji kryzysowej
bo potrzebuje się wyżalić osobie która nie jest z neta lecz z realnego świata i oprócz tego
od następnego czwartku spotkam się ze swoją psycholożką pierwszy raz po pobycie w szpitalu
który miał miejsce od 25 grudnia 2015 roku do 11 stycznia tego roku cóż wiem byłem tylko
ponad 2 tygodnie w szpitalu ale szpital mi pomógł

teraz czas na rady ode mnie jak sobie z tym radzić:

po 1.unikać narkotyków,alkoholu i szczególnie wielkich dawek napojów z kofeiną
ponieważ narkotyki niektóre mogą zwiększać myśli samobójcze oraz jeszcze na dodatek
może zniekształcać emocje tzn.albo można być w stanach nadmiernej euforii
albo nadmiernego smutku i może potęgować chwiejność emocji oraz drażliwość
i inne związane z emocjami rzeczy do tego dochodzić mogą paranoje
jeśli chodzi o alkohol to też nie jest lepiej bo alkohol też może wpływać na emocje
jeśli chodzi o wysokie dawki kofeiny to ona może w wysokich dawkach szkodzić
w ten sposób że może powodować po prostu zbytnią pobudliwość i drażliwość.
po 2.korzystać ze wszelkiej możliwej pomocy jeśli jest potrzeba z pomocy
ośrodka interwencji kryzysowej ale na pewno trzeba pójść na psychoterapie
na co zresztą psychiatra powinien skierować was na nią dobra ponoć jest też
terapia zajęciowa ale najlepiej jak psychiatra skieruje was na oddział dzienny
o ile macie możliwość dojazdu bo ja takiej możliwości nie mam.
po 3.zakończcie wszelkie znajomości z osobami które działają wam na nerwy
ponieważ takie znajomości mogą wam tylko zaszkodzić.
po 4.nie dajcie się zdominować nastawieniu paranoicznemu bo takie coś
może was wykończyć psychicznie.
po 5.jeśli macie chwiejność emocjonalną i ona nie ustępuje to zajmijcie się czymś
jakąś swoją pasją znajdźcie pracę pójdźcie na studia (jeśli macie taką możliwość)
tylko że z umiarem by natłok zajęć nie wytrącił was z równowagi i żebyście
nie mieli zbyt wiele na głowie.
po 6.nie dajcie się doprowadzić do wybuchu gniewu przez nikogo.
po 7.nie dajcie się zniechęcić przez zaburzenie w dążeniu do obranego celu
musicie go wykonać mimo że zaburzenie może mówić wam inaczej
po 8.nie podejmujcie czynów antyspołecznych ponieważ każdy taki czyn
ma swe konsekwencje impulsy do takich czynów trzymajcie na smyczy powiedzcie im:
"muszę uważać co robię a nie impulsów słuchać!"
po 9.starajcie się z ludźmi rozmawiać tak by nie wydłużać wypowiedzi i starajcie się
w razie czego zmieniać temat na inny.
po 10.starajcie się nie klasyfikować ludzi na lepszych i gorszych
oraz uważajcie by nie dowcipkować w nieodpowiednich sytuacjach.
po 11.jeśli jest to potrzebne bo macie myśli samobójcze lub już próbowaliście się
zabić to nie wahajcie się i udajcie się do swojego psychiatry by ten skierował was do szpitala
i to wszystkie rady ode mnie dla was ale pamiętajcie to działa tylko lub głównie na te zaburzenie.

tekst jest mojego autorstwa tylko że umieściłem go na jeszcze innym forum zanim go tutaj umieściłem
sorry jak tutaj na tym forum w złym miejscu go umieściłem ale po prostu chciałem by dotarł on do tych co te zaburzenie mają.

Łatwo powiedzieć, ale tak naprawdę jak zastosować te rady?

a co masz to? cóż trudno sobie z tym poradzić nawet bardzo trudno ale do rad idzie się dostosować tylko trzeba chcieć.

Na to by wychodziło, że też to mam, wszystkie punkty prawie się zgadzają Zresztą chyba i tak nie ważne co się ma, leczenie wygląda podobnie. Nie dawać się ponosić emocją i nie utożsamiać z myślami. Działać realistycznie i nie czynić zła. Chociaż mi na razie psychiatra stwierdził zaburzenia lękowo depresyjne na pograniczu psychozy. Także ten, dobry art.

Aleks daj spokój nie masz to co ja ale jednak fakt rady są dosyć uniwersalne ale ty masz to co ci psychiatra zdiagnozował.

aleks1723 okresie nerwicy jakichkolwiek objaw bym nie przeczytał to sporą część mogę do siebie przypisać, dlatego chyba lepiej w tym czasie wszystko wrzucić do wora z napisem "NERWICA" i wziąć się za odburzanie