Witam, pisalam temat w dziale depresji o swoim problemie, na razie jestem na etapie poszukiwania dobrej drogi i zalatwianiu wizyt u psychologa. Natomias zastanawia mnie czy moje dziecinstwo gdzie ojciec byl zawsze pijakiem, codziennie wracal do domu pijany, awanturowal sie ale nie bil, tylko wiecznie sie darl, ma wplyw na to co mi jest. Jak mysle o ojcu (nadal zyje) to czuje ogromny smutek i zal ze tak robil cale zycie i zastanawiam sie czy nie powinnam mu tego wszystkiego powiedziec, czy nie poczulabym wtedy jakiejs ulgi?

Wedlug mnie powinnas powiedziec mu co czulas i czujesz. Moim zdaniem to zdrowy odruch, nigdy emocji zbyt silnych nie wolno tlumic. Na pewno kochasz ojca bardzo, choc czuc mozesz nienawisc, niechec, zal, to kochasz go. Dlatego powiedzenie tego moze ci uwolnic te wszystkie zle emocje, nie znaczy to ze bedziesz miala super relacje od razu z nim. Ale po prostu bedziesz wolna od tego zalu, bo podejrzewam ze on sobie nic z tego nie robi albo ni eprobowal w ogole o tym rozmawiac. Wiec zal powinnas wypuscic mowiac mu to wszystko. Dla ciebie samej to ty powinnas byc najwazniejsza, szczegolnie jesli w gre wchodza przezycia psychiczne. Wiem po sobie ze psychika jest w sumie najwazniejsza. to ona stwarza ci zycie, cale zycie.