PrzemysławL150 pisze: ↑

30 października 2022, o 12:08

Cześć. 3 października przez przypadek w trakcie zajęć ogrodniczych drasnąłem się w otwarte lewe oko. Przez pierwsze niecałe 3 tygodnie lekko się stresowałem czy nie będzie nic poważnego czy coś bo leciutko pogorszyła się jakość wzroku, ze źródeł światła w prawy dolny róg uciekał albo mały promień światła albo pomniejszony obraz źródła światła (co w rodzaju kiedy na czarnym tle czytam jasny tekst to w prawy dolny róg odchodzi taki lekki obraz tych liter), ale nie zajmowało to większości mojego życia. Na wizytę zostałem umówiony 25 października i 2 dni przed nią byłem bardzo zestresowany że będzie coś poważnego. Wykonując zajęcia na posesji zacząłem słuchać smutnej muzyki i płakać aż poczułem szybciej bijące serce i lekki ucisk w mostku. Zbagatelizowałem objawy i nic nikomu nie powiedziałem. Rano 25 października poczułem się znacznie gorzej i sprawdziłem puls wynoszący 140 uderzeń na minutę. Po udaniu się na SOR zbadano skład mojej krwi i podano Propranolol. Okazało się że skład mojej krwi jest poprawny. Udało mi się zdążyć na wizytę do okulisty na 12. Po dokonaniu badania okulista stwierdził że nie ma śladu po urazie ale komórki na powierzchni rogówki poprostu wolniej się regenerują, więc przypisał mi krople. Zero zwichnięcia soczewki czy zero jaskry. Od 25 października tętno mi spadło do poziomu ok. 92-82 jednak dalej nie mogę zaznać spokoju. Cły czas myślę czy lekarstwa zadziałają? Czy będę widział jak dawniej? itp. Potem udałem się na spotkanie do kardiologa i nie zauważył nic specjalnego poza poprostu szybciej bijącym sercem. Jednak ni stąd ni zowąd wmówiłem sobie że mój wzrok się zawęża chociaż żadnej jaskry itp nie mam. Od tego wszystkiego cały czas czuję niepokój. Serce mi bije w takim przedziale a w nocy budzę się po 2 godzinach snu czekam 3 godziny i potem znowu zasypiam na 2 godziny. Chociaż wiem że nic poważnego się nie dzieje z moim okiem to dalej pojawiają się te myśli w mojej głowie i nie mogę od nich uciec. Postanowiłem dzisiaj pobiegać, na paru odcinkach dawałem z siebie wszystko ale dalej czułem się przygnębiony i zrospaczony tym, chociaż poza leciutką gorszą ostrością i promykiem wychodzącym od źródeł światła w prawy dolny róg nic nie mam. A boję się o niby zawężenie wzroku chociaż to totalna bzdura. Jak mogę pozbyć się tych myśli? Chcę znowu poczuć spokój ducha i spokojnie zasnąć.