'Nie'klasyczny przypadek borderline.

empatycznySocjopata · 21 marca 2016, o 19:59

Ale to ona chce utrzynywac kontakt, cos tam pomaga, ald bardziej mnie drazni. Nie mam z kim gadac wiec moze dlatego ja toleruje jako tako.
Wzialem 6 teraz. Moze zasne normalnie.
Leki wgl. Nie pomagaja. Wszystko mnie wkurvia. Nienawidze ich!

Edith19 · 21 marca 2016, o 21:06

Na mnie leki zaczęły działać dużo później ,pozatym zobacz że wcześniej dawałeś radę bez leków jakoś funkcjonować,więc nie czekaj cały czas niecierpliwie tylko na ich działanie.

empatycznySocjopata · 21 marca 2016, o 21:08

Nie dawalem rady, ale teraz jest gorzej, juz nie panuje nad niczym, zaraz mnie wyrzuca stad, wszystko mnie boli i wkurvia, mam dosc, chce zdechnac, zdeeechnaaac w koncu poczuc cokolwiek, ile mozna sie przypalac no ile

Edith19 · 21 marca 2016, o 21:14

Za bardzo panikujesz sam się doprowadzasz do skrajnych stanów,musisz zacząć chodz trochę próbować nad sobą panować ,wyjść na spacer nawet na siłę chociażby zacząć biegać uprawiać sport itp. żeby emocje mogły się rozładować samo to Cię nie wyleczy ale chodź trochę powinno pomóc.

empatycznySocjopata · 21 marca 2016, o 21:15

Slucham muzyki, rapuje, pisze ksiazke, staram sie, ale to na nic.
Nie ma ratunku chyba, musze nauczyc sie z tym zyc. Zdechne w samotnosci.

Edith19 · 21 marca 2016, o 21:21

Przesadzasz ,to jeszcze nie czas żeby przewidywać tak odległą przyszłość;p

empatycznySocjopata · 21 marca 2016, o 21:23

Wystarczy mi obserwacja. Nie mam przyjaciol, nawet znajomych. Nikt mnie nie rozumie, nie chce, nie potrzebujr mnie. Jedynie rak do pracy. I nic wiecej. Wciaz chca mnie wykorzystywac, eh.

Edith19 · 21 marca 2016, o 21:26

To nie będzie trwać wiecznie, każda złość czy smutek się kiedyś powoli kończy

empatycznySocjopata · 21 marca 2016, o 21:27

TO trwa 22 lata. Raz smutek, raz euforia, a raz gniew. Mam dosc, posluchaj, dzieki za rady, doceniam, a moze i nie, sam juz nie wiem...

Edith19 · 21 marca 2016, o 21:31

22 lata ? w dziecinstwie też czułeś się aż tak fatalnie? też mam graniczne zaburzenie lat szkolnych nie wpsominam rewelacyjnie,ale teraz czuję się znacznie gorzej niż w dzieciństwie dopiero teraz bardziej rozchwiałam się emocjonalnie.

empatycznySocjopata · 21 marca 2016, o 21:34

Jestes kobieta z borderem? Jak sobie radzisz z emocjami? Ja wcale. Doszlo do tgo, ze jade bez hamulcow po niewinnych ludziach.
Dziecinstwo to porazka, poczytaj sama moje inne wpisy. Od kilku lat czuje sie inny, odmieniony. Popelniam te same bledy, plyne po dnie poki sie nie zachlysne glonem jakims, ale nigdy sie nie wynurzam, umiem plywac.

Edith19 · 21 marca 2016, o 21:40

Też popełniam te same błędy.... ciężko sobie radze bo ja swoich lęków nie uzewnętrzniam tylko jestem bardzo zamknięta w sobie więc wszystko się we mnie aż kotłuje,przez co często chowam urazy do ludzi bo nie potrafię pozwolić sobie na bycie przy nich sobą.

empatycznySocjopata · 21 marca 2016, o 21:43

Wspolczuje. Chcialbym poznac kogos z tym zaburzeniem. Wgl. Poznac kogos kto mnie zrozumie, chyba kazdy tego pragnie...

apologises · 21 marca 2016, o 21:46

Była działa jak toksyna. Przestań się nią truć, zablokuj w telefonie, fb i nie odpisuj. Prawdopodobnie ma jakieś wyrzuty sumienia i nie umie inaczej się odezwać. Nie jest doskonała.
Ludzi poznaje się powoli. Świadczą o ich wartości przede wszystkim czyny. To jak z Twoim ojcem. Zagrał swoją jednorazową rolę, a potem pokazał kim jest. Społeczeństwo podobnie postępuje, bierze co chce i nie pyta. Ci wartościowi sprawdzają się z czasem. Nie gadką, obietnicami. Ktoś z pozoru wydaje się być zamknięty, wymagający, ale odwzajemni prosty gest. Inny jest na pozór otwarty, a zje Cię żywcem. Powoli i uważnie, mimo że tak pragniesz kontaktu i akceptacji. Będziesz zaakceptowany . Dasz się poznać, docenić to będziesz. Praca daje kontakt z ludźmi, od Ciebie zależy jak Cię zobaczą.

empatycznySocjopata · 21 marca 2016, o 21:49

Nie pisz ojciec. To " on " okej?
A moze pora odciac sie od wszystkich?