Już jako dzieciak miałem różne lęki, czy ojciec wróci do domu czy ojcu nic nie będzie, a przede wszystkim czy wróci trzezwy.Rodzina nie oszczędzała mojej równowagi psychicznej, kiedy wzywali policje nawet czasem bezpodstawnie na ojca, musiałem spoglądać i wpadać w histerie kiedy go zakuwali w kajdanki, Pamiętam jak dziś jaki to był dla mnie szok.
Stresów było wiecej, kiedy pojawiła się szkoła.
Nauka na początku szła mi dobrze, bo jak mówili pedagodzy to ''Łukasz mógł by wiele, lecz mu się nie chce ''
Może i mógł bym , tylko co mogło mi się chcieć kiedy ie miałem ani wsparcia, ani poparcia.
Przyszedł taki czas kiedy pojawiły się wagary, pełno opuszczonych godzin, mama miała na rano do pracy a ja gniłem do południa w łóżku twierdząc że nie dam rady iść..
Taka nie inna postawa mogła pojawić się z racji moich relacji z rówieśnikami, bywało różnie, ale zawsze Łukasz był właśnie inny, ponieważ np.kiedy dzieci bawiły się w berka dzwoniłem do domu, pytając się jak sytuacja czy ojciec aby nie przyszedl pijany.
W 5 klasie niestety nie zdałem, zmienił się wyrozumiały wychowawca, nowy zamaist mi pomóc z pedagogiem dali sprawę do sądu, dostałem kuratora, na szczęscie Kobieta była wyrozumiała
Pierwsze te już silniejsze lęki pojawiły się wtedy kiedy na głowie zrobiło mi się cos wielkosci jajka, ja jako 14 latek chodziłem po lekarzach zapisywalem sie do najlepszych.
Aż poszedlem na zabieg. bo był to zwykly kaszak, a ja przez ten okres schudłem 12 kg, męczyłem się z myślami że mam raka, pisalem listy w razie kiedy umre,
Coś we mnie poprostu pęklo, pozniej doszla depresja, rozpoczelem leczenie. brałem jakiś czas leki SSRI, a z benzo przesadzałem całkiem, nie dawałem sam ze sobą rady.
Gdy poszedłem do psychologa, usłyszałem , dziecko ty badz dzieckiem a nie 90 letnim dziadem.
Od tamtej pory w psychologów nie wierze, wole usłyszec dobre słowo tu na forum czy od znajomych. a walczyc z zaburzeniem sam.
Pozniej rozpoczelem praktyki jako piekarz, mialem wtedy depresje jeszcze, nie dawalem rady tez chodzic, wyrzucili mnie.
Łącznie z praktyk wywalono mnie 2 razy,
Jednakże na ostatniej praktyce oskarżono mnie o kradzież -UWAGA- 10 zł, zostałem oczerniony wokół sąsiadów przez matke wlasciciela firmy, poczulem się jak złodziej, ale nic w życiu jeszcze nie ukradłem,
To że ojciec pijak nie znaczy że ja mam być złodziejem.
Po kilku dniach wpadlem do goscia powiedzialem co mysle, a on sie zasmial.
Wkoncu rzucilem szkole calkiem, Poszedlem do pracy tam bardzo dobrze zarabialem, bardzo dobrze wszystko sie ukladalo, poki nie przyszedł czas kiedy zaczelem brac narkotyki za namową kolegi,
Na koniec nie mialem ani kolegi ani rownowagi psychicznej, I tak trwa do dzis.

-- 6 grudnia 2014, o 22:24 --
cdn.

Z tych naszych historii można by nie jedną książkę napisać
Czekam na cd

Tak więc do szkoły miałeś pod górkę... Ale nie poddawaj się, tylko walcz o swoje zdrowie kolego.
Dragi nie jednego wpędziły w kłopoty, lepiej ich w ogóle nie ruszać.

wzruszyłeś mnie .

Ciąg dalszy postaram się opisać jak najdokładniej, jednak teraz ciężko mi z czasem, babci lekarz wykrył guza na nerce, zajmuję ją calą,Nerka prawdopodobnie do usunięcia. jutro z rana jadę z nią do szpitala, na badania, prawdopodobnie zostaje. Nie mam zbytnio czasu przez najbliższe 3 dni. Nie wiem co będzie z nią trochę się martwie, no ale myśleć trzeba pozytywnie, nie mogę dać się jej załamać.
Najlepsze jest to że ona myśli ze ja wszystko wiem o medycynie wciąż tylko mi pytania zadaje a ja nie wiem co mam odpowiadać z racji pewnie tego ze kiedy obczytany byłem w necie I latałem po lekarzach. Jutro wszystko się wyjaśni, tym którzy się mnie pytali czemu nie wpadam na czata to odpowiadam.

Dbaj o babcie Nerwusku i niech wie ze moze cie miec blisko, przy tych badaniach i w szpitalu, bo to nie sa mile sprawy.

Są nie miłę wiem, nie chciała iść dziś do szpitala wcale, jutro może ją zaciągne na siłe tym razem, żeby wykonali tomografię. Dziś w dodatku miałęm dużo pracy, nie wiem jak ja sobie teraz z tym wszystkim poradzę.

Nerwusku trzymaj sie dzielnie i walcz o siebie. Niech jasna strona mocy bedzie z Toba. Moze pomysl o terapii.

-- 11 grudnia 2014, o 16:57 --
TWOJA historia jest mi bliska, sama jestem DDA..tez ciagle zylam w leku jaki ojciec wroci..czy znow bedzie klotnia. Moze terapia DDA grupowa? Fajnie miec kogos bliskiego kto Cie zrozumie i emocjonalnie przytuli

-- 11 grudnia 2014, o 16:59 --
TWOJA historia jest mi bliska, sama jestem DDA..tez ciagle zylam w leku jaki ojciec wroci..czy znow bedzie klotnia. Moze terapia DDA grupowa? Fajnie miec kogos bliskiego kto Cie zrozumie i emocjonalnie przytuli

-- 11 grudnia 2014, o 16:59 --
Nerwusku trzymaj sie dzielnie i walcz o siebie. Niech jasna strona mocy bedzie z Toba. Moze pomysl o terapii.

Osobiście w psychologów zwątpiłem, po kilku wizytach u różnych specjalistów.
Dzięki za miłe słowa

A byles u jakiego psychologa w okolicy? Ja chodzilem do pewnej pani ktora prYjmuje w minsku i warszawie i nie bylem zadowolony

Ja Chodziłem w Siedlcach, odwiedziłem kilku i niestety ale zwątpilem.

Nerwusku, tak przykro czyta się tę historie. Musiałeś szybko dorosnąć, musiałeś być dorosły za tych, którzy powinni byli być dojrzali i dawać Ci oparcie. Zyskałeś ekspresowo dojrzałość, ale straciłeś beztroskę i nerwy. Nie dziwię się, że do tej pory odczuwasz tego skutki. Myślę, że dobrze sobie radzisz, choć masz pewnie poczucie, że się przewracasz, ale przecież ciężko jest wciąż walczyć o normalność, a jednak to robisz i uważam, że dopóki walczysz, to jesteś zwycięzcą.
Trzymam kciuki za zdrowie Babci.