Mgiełka pisze: ↑

26 stycznia 2024, o 16:51

No to jedziemy z tym koksem
Przemożna senność
Ciągły lęk wolnoplynący
Strach przed chorobami wręcz obezwładniajacy
Kołatanie serca
Skoki ciśnienia
Bol pleców
Wzdęcia
Uderzenia gorąca
Niechęć do wychodzenia z domu
Mroczki przed oczami
Szum w uszach
Lekka duszność
Kilka razy napad odrealnienia
Panika w sklepie zmuszająca do wyjścia
Uczucie bycia lekko pijanym
Zawroty głowy
Słaba kondycja fizyczna
Ciągle złe myśli w głowie
Nudności

Mgiełka pisze: ↑

26 stycznia 2024, o 20:43

Najgorzej że teraz zaczynam już bać się somatów. Codziennie wyczekuję co dziś mnie zaboli ...no i oczywiście gdzieś z tyłu głowy że tym razem to na pewno juz rak

Mgiełka pisze: ↑

27 stycznia 2024, o 17:12

Co ci ostatnio najbardziej dokucza ?

Meggie345 pisze: ↑

16 stycznia 2024, o 15:23

Cześć, jako, ze jestem tu nowa to ciężko mi uporządkować od czego zacząć. Bo zaczęło się tak naprawdę chyba już w dzieciństwie. Któregoś pięknego dnia, podczas choroby i antybiotykoterapii obudziłam się ze strasznym lekiem i kołataniem serca. Po krótce moje objawy wtedy:
-roztrzęsienie i poczucie drżenia całego ciała (co gołym okiem postronnych obserwatorów nie było widoczne)
-dziwne uczucie takiego jakby odrealnienia, nie mogłam skupić wzroku na niczym
-kołatanie serca i uczucie pulsowania w całym ciele.
Jako, ze pierwszy raz się coś takiego zdarzyło, rodzice byli przerażeni i zaczęły się konsultacje: neurolog dziecięcy, lekarz rodzinny. Badania wykazały ze jest wszystko w porządku, objawy minęły po około 1,5 tygodnia. Wstępnie rodzinny określił, ze pewnie jestem uczulona na któryś ze składników antybiotyku.


Drugi etap, kilka lat później. Wiek nastoletni. Pewnego pięknego lipcowego dnia obudziłam się z wielkim pulsującym i ściskającymi bólem głowy. Ból trwał nieprzerwanie około 2 miesięcy, budziłam się z nim rano i z nim zasypiałam.
Poza tym:
-pojawiło się znowu to dziwne poczucie odrealnienia świata,
-nie mogłam skupić uwagi
-natrętne myśli o tym, ze mam guza i umieram nie dawały mi żyć i normalnie funkcjonować
-nie chciałam wychodzić z domu bo przecież jaki w tym sens jak i tak pewnie mam guza i umieram. (Dodam ze 2 lata wcześniej na guza mózgu zmarło dwoje moich rówieśników - koleżanka i kolega z klasy)
Skończyło się rezonansem, który nie wykazał żadnych zmian. Eeg tez bez odchylen, neurolog, laryngolog wszystko było ok. Minęło - sprawę zignorowałam.

Kilka lat później studia, wieczna presja bycia najlepsza, która sama na siebie nakladalam choć wychodziło mi to całkiem dobrze, niby na pierwszy rzut oka zero stresów, aż w listopadzie podczas przerwy na studiach po przebudzeniu zaczęła się jazda:
-kołatanie serca i przyspieszony puls
-silny ból w klatce piersiowej
-pulsowanie całego ciała i uczucie drżenia wewnątrz
-znowu to dziwne uczucie jakby odrealnienia tak jakby wszystko działo się obok
-uczucie falowania obrazu, potykania serca
-uczucie duszenia się
Jak wariatka trzymałam ciagle ręce na szyi i mierzyłam puls. Budziłam w nocy rodziców, żeby sprawdzali mi ciśnienie, tętno. Nie nadawałam się do niczego. Miesiąc wyjęty z życia. Znowu chodzenie po lekarzach: diabetolog, endokrynolog, kardiolog. Wizyty w nocy na sorze (ja naprawdę czułam się tragicznie), gdzie dostawałam kroplówkę z elektrolitami, drżenie wewnętrzne zostawało, wracałam do domu i budziłam się wręcz zrywałam z przerażeniem w nocy ze umieram. Chodziłam wtedy jak oszalała po mieszkaniu i wyłam. Badania wyszły ok, samo przeszło, kolejny raz zignorowalam. Do momentu, aż ktoś z lekarzy powiedział mi „wie Pani, ze to moze być w Pani głowie. Słyszała Pani o zaburzeniach lekowych, nerwicy? Może czymś się pani stresuje?” No wtedy z mojej perspektywy się nie stresowałam, wiec zignorowalam i dalej nic z tym nie zrobiłam.

Minęło kilka lat aż do sierpnia tego roku. Wszystko znowu zaczęło się dziać, po tym jak dowiedziałam się ze moja ciąża się nie rozwija. Z dnia na dzień wylądowałam w szpitalu, gdzie wywoływano poronienie. Niesamowity ból psychiczny, fizyczny. Znieczulica na oddziale. Po zabiegu pojechałam na wakacje, oczyścić głowę, trochę zapomnieć, tak nakazał mi mój lekarz. Nie wspomniałam tez ze pd dziecka mam straszny kaszel na tle nerwowym. A wiec na wakacjach czułam się jakbym była w swoim, innym swiecie. Pod ich koniec rozchorowałam się (kaszel, często łapie zapalenie krtani, zarazilam się od siostry prawdopodobnie). Po tygodniu leczenia kaszlalam dalej i pewnie bym to zignorowała gdyby nie to ze znowu kołatało serce, znowu cała „pulsowalam” w środku i zaczęłam drążyć doktora Google. Wyrok powikłania po chorobie - zapalenie mięśnia sercowego. Wróciłam do rodzinnego, bez badan przepisał drugi antybiotyk i kazał zrobić rtg klatki.
Co działo sie w domu:
-kołatanie serca
-uczucie ciagle podwyższonego pulsu
-wewnętrzna trzesiawka
-jeszcze większy kaszel
-ciągły płacz, ze umieram ze coś jest nie tak z sercem
-kompulsywne kupowanie sprzętu medycznego: pulsoksymetr, ciśnieniomierz
-uczucie dlawienia i guli w gardle, ze nie mogłam nic przełknąć.
Po 3 tygodniach kaszlu doszedł jeszcze silny ból z lewej strony klatki piersiowej. Tylko z lewej, bolały mnie mięśnie tak ze nie mogłam już kaszleć, kichać i spać na tym boku. Nic dziwnego, ze sie nadwyrężyły po 3 tygodniach kaszlu takiego jakbym miała wypluć płuca. Niestety zbiegło sie to z odebraniem wyników rtg. A na opisie informacja: zacieniona wyspa na lewym płucu o średnicy 5mm. Wyobraźcie sobie jaki tk bym dla mnie wyrok. Podświadomość chyba skakała z radości ze w końcu miała racje ze coś mi jest. W ten sam dzień załatwiłam sobie wizytę u pulmonologa z nadzieja ze powie ze daj Pani spokój to nic. Ale on nakazał zgłosić sie do szpitala żeby zrobić tk, choć uznał ze najprawdopodobniej to zbieżność cieni ale trzeba wykluczyć zmiany. 2 tygodnie czekania na szpital wykończyło mnie totalnie. Skrycie ryczałam, ze nam raka płuc, czytałam ile sie z tym żyje, dr Google mi „pomagał”. Wizyta mi bardzo pomogła: zrobili badania na astmę, alergie i tk, które nic nie wykazało. Hurra może będę żyć myslalam i 3 tygodnie później minął mi tez ból w klatce, w końcu wróciłam do pracy.

Powrót był ciezki, pracuje w sprzedaży. 2 pierwsze miesiące po powrocie z solidnego pracownika byłam tym z wynikami na szarym końcu. Dołowalo mnie to strasznie. W międzyczasie postanowiłam kolejny raz starać sie o moje wymarzone dziecko. Pod koniec listopada nawet już „czułam, ze jestem w ciąży”. Tak sie na ta wizje nakręciłam, ze gdy przyszła miesiączka to poczułam rozczarowanie, ale wszystko było w miarę ok. Aż do początku grudnia. Pewnego „pięknego” - tak nazywam przezornie te dni pięknymi - dnia obudziłam sie, wstałam z łóżka i świat mi wirował dookoła. Byłam w stanie wstać i iść, ale wszystko sie kręciło jakby moje oczy zataczały koło. Trwało to ok 15 minut, wróciłam do łóżka i zadzwoniłam do przychodni. Idąc do niej w głowie sie już nie kręciło, ale zaczął sie taki ból głowy, który utrudnia ki życie do dzisiaj.
Moje objawy dziś:
-uciskający ból głowy od 1,5 miesiąca (dosłownie momentami jakby mozg byl za duży w stosunku do czaszki) - najczęściej w skroniach i kościach policzkowych, sporadycznie jednostronny z bólem oka; gdy siedzę w pracy przed komputerem ucisk zwiększa się i czuje jakby wszystkie mięśnie na twarzy i szyi zaciskały sie w taka jedna wielka obręcz
-uczucie odrealnienia i oczywiście trzesiawka wewnątrz
-pulsowanie całego ciała, głowy
-roztrzesienie
-przedzladza mi siedzenie w sztucznie oświetlonych miejscach, w pracy, w marketach, czuje sie dziwnie i mam wrażenie ze nie mogę skupić wzroku, niby widzę dobrze, ale mam wrażenie ze jakoś tak „inaczej”
-ostatnio sporadycznie mdłości bez wymiotów - pojawiły sie po tym jak naczytałam sie ze to jeden z objawów guza mózgu
-częste odbijanie (miałam helicobacter kilka lat temu, gastroskopię i kolono ale tez już ok) - lekarz stwierdził refluks
-zmienność nastrojów; znacznie lepiej czuje sie w weekend, w domu, jak czymś zajmę głowę - co prawda nadal czuje ból (albo mówię sobie ze go czuje?), ale nie mam takiego dyskomfortu jak w pracy
-skanowanie od rana swojego organizmu (tak jakbym czekała aż zaboli) no i boli od rana do wieczora, mniej lub bardziej.
Dziś jestem po konsultacji neurologicznej, która zasugerował psychiatra. Obszerne badania - lekarka nie widzi nic podejrzanego, natomiast dostałam skierowanie na rezonans, który mam za tydzień. Kazano mi tez umówić okulistę i laryngologa - nie byłam na takiej konsultacji już dawno. Czekam na wizytę. Jeżeli wyjdzie wszystko z tego punktu ok, to zaczynam leczenie pod katem zaburzeń lekowych, czego prawie pewna jest Pani doktor. Jestem kłębkiem nerwow, ciężko mi funkcjonować, mam ostatnie dwa dni jakieś gorsze. Czy ktoś z was miał podobne objawy? Gdy zaczynam wierzyć ze to jest w mojej głowie to zaczyna się taki ból, ze znów przychodzą myśli ze to niemożliwe ze to jest na tle mojej psychiki. Jak sobie z tym radzicie ? Pozdrawiam wszystkich

Mgiełka pisze: ↑

26 stycznia 2024, o 16:51

No to jedziemy z tym koksem
Przemożna senność
Ciągły lęk wolnoplynący
Strach przed chorobami wręcz obezwładniajacy
Kołatanie serca
Skoki ciśnienia
Bol pleców
Wzdęcia
Uderzenia gorąca
Niechęć do wychodzenia z domu
Mroczki przed oczami
Szum w uszach
Lekka duszność
Kilka razy napad odrealnienia
Panika w sklepie zmuszająca do wyjścia
Uczucie bycia lekko pijanym
Zawroty głowy
Słaba kondycja fizyczna
Ciągle złe myśli w głowie
Nudności