Kiedys wystapila u mnie bezsenność oraz lęk na zoladku z wysokim pulsem Poszlam do lekarza , dostalam Cital i triticco, doraznie lorafen przez kilka dni. Po paru dniach od przyjmowania lekow poczulqm sie lepiej i skupilam sie tylko na tym, zeby spac. Nie skupilam sie wtedy na leku czy pulsie. Bylo coraz lepiej. Bralamnte leki 4 lata. W pazdzierniku ub roku dostalam prace. Zsczelan zmniejszac sobie cital, triticco bralam juz od roku tylko 25 mg i spalam normalnie.
Problem pojawil sie w grudniu.
Moj początek wyglądał tak, ze tydzień po stresujacej sytuacji w pracy dostalam ataku dusznosci tez w pracy. To bylo w grudniu przed świętami Bożego Narodzenia. Przestraszylam sie bo nie wiedzialam co sie dzieje.
Pozniej wystąpił lek na zoladku i do twgo wysokie pulsy w spoczynku. Pojawial sie codziennie, pozniej raz na kilka dni. Wrocilam do psychiatry, kazala znowu wejsc na cital i triticco. Codziennie mierzylam sobie puls i bylam przestraszona, ze w spoczynku mam 100 czy 110. Tak sie w to wrecilam, ze stalo sie to moja obsesja. Czy siedzialam czy stałam, to mierzylam. Nawet jak bylismy gdzies w ludziach (aplikacja w samsungu). Po ttch lekach nie czulam sie lepiej, wiec poszlam do innej psychiatry i dostalam escitalopram. Bralam go ok. Miesiaca i kazala mi odstawic bo czulam sie bardziej nakrecona. Dala mi sertraline ale tez nie czulam sie lepiej. Obecnie przyjmuje pregabaline 75 mg 2x dziennie do tego triticco.
Moj problem polega na tym, ze boje sie tego pulsu. Caly czas jestem wystraszona. Wstaje rano i ciagle mysle ze tak sie czuje, ze to mam. Nie moge normalnie funkcjonowac. Zrobie cos w domu i jak mysle o pulsie. Ciagle mysle o pulsie, cokolwiek robie, ze mam wysoki. Nie potrafie tego zaakceptowac. Mam rozne mysli, a przede wszystkim takie, ze z tego nie wyjde i ciagle tak bedzie. Ciagle jestem zestresowana. Mam chyba caly dzien lek. A raczej jestem w jego spirali. Nie mierze sobie juz pulsow ale nie potrafie normalnie zyc, ze sie czyms zajme i nie mysle. Jak sie zmusze, zeby cos zrobic, to pozniej pojawia sie mysl, ze masz duzy puls. Rozmawiam z kims i nie potrafie sie skupic na rozmowie. Ogolnie na niczym. Wszystko sprawia mi trudnosc, trzesa mi sie rece caly czas jestem rozdrazniona. Nie wyobrazam sobie wielu czynnosci, ktore mialabym zrobic. Im bardziej sie staram o tym nie myslec i robic na przekor tym gorzej lek mnie atakuje. Np. Pojade do rodzicow i chce u nich posiedziec, porozmawiac i niw potrafie bo skupiam sie, ze te serce mi bije szybciej, ze lapie mnie dusznosx, ze mam gule w gardle . Caly dzien jestem wystraszona. Robie obiad i mysle o tym wszystkim. Tylko otwieram oczy i juz sie to zaczyna.. nie wiem czy boje sie tego pulsu czy tego lęku, ktory mi przy tym towarzyszy. Nie potrafie wystac czy wysiedziec. Nie wiem jak to wytlumaczyc. Nie wyobrazam sobie isc do pracy. Tlumacze sobie, ze mam nerwicw i tak jest, staram sie to zaakceptowac ale chyba mi sie to nie udaje. Ktos do mnie przyjezdza czy ja jade do kogos - juz jestem zestresowana. Siedze w domu, wychodzę tylko po zakupy czy zalatwic cos na mieście. Jak zrobie cos szybciej, ze sie rusze to zaraz jestem przestraszona, ze bije jeszcze mocniej. Oczywiscie mialam robione wszystkie badania w tym ekg, ktore wyszlo wzorowo.
Zdaje sobie sprawe, ze sama w to wdepnelam przez ciagle mierzenie pulsow i ciagly strach, ze sa wyzsze, a teraz mnie to wszystko blokuje.
Prosze, pomozcie..