Mimi7 pisze: ↑

26 października 2022, o 20:59

Cześć
To mój pierwszy post na tym forum.
Chyba również zmagam się z tym problemem i utrudnia mi on strasznie życie. Jak tylko w moim życiu dzieje się coś fajnego, ekscytującego, powraca do mnie myśl i strach, że co z tego, skoro pewnie jestem chora na to czy tamto.
Imbireczka, też ostatnio na tapecie jest brzuch, a głównie trzustka i wątroba, bo chyba to mnie boli, chociaż już sama nie wiem. Mam tyle różnych bóli, że musiałabym zrobić ze 100 badań, żeby wykluczyć wszystkie choroby, których się boję. A najgorsze jest to, że panicznie boję się chodzić do lekarza, robić wyników i na nie czekać. Do tej pory robiłam USG brzucha, ale to było z 3 lata temu, gastroskopię i kolonoskopię. Na więcej badań boję się iść. Boję się, że coś będzie nie tak.
Sama się z siebie śmieję, że najlepszym prezentem na święta dla mnie byłaby tomografia całego ciała, żeby mieć w końcu spokój, chociaż pewnie i po tym wymyśliła bym sobie inną chorobę.
Mąż ma dosyć mojego wiecznego przygnębienia, bo coś mi dolega. Przestałam mu cokolwiek mówić i duszę to w sobie. Odbija się to niestety na moim dziecku, bo nie poświęcam mu tyle uwagi co powinnam, bo ciągle zadręczam się myślami i ciągle coś mnie boli.
Mogłabym napisać książkę o swoich objawach i zdiagnozowanych (przez siebie) chorobach.
Dużo dało mi odkrycie tego forum. Czuję się trochę lepiej wiedząc, że nie jestem z tym sama, zwłaszcza, że w realu nie mam z kim o tym porozmawiać, nikt by tego nie zrozumiał, a wręcz by mnie wyśmiał, jak to robił mój mąż czy mama.
Marzy mi się psychoterapia grupowa w temacie hipochondrii, czego pewnie nie ma, a mi akurat bardzo pomaga mówienie o tym i słuchanie doświadczeń innych osób.
Ściskam Was mocno i życzę powodzenia w walce z tym g...

Mimi7 pisze: ↑

26 października 2022, o 20:59

Cześć
To mój pierwszy post na tym forum.
Chyba również zmagam się z tym problemem i utrudnia mi on strasznie życie. Jak tylko w moim życiu dzieje się coś fajnego, ekscytującego, powraca do mnie myśl i strach, że co z tego, skoro pewnie jestem chora na to czy tamto.
Imbireczka, też ostatnio na tapecie jest brzuch, a głównie trzustka i wątroba, bo chyba to mnie boli, chociaż już sama nie wiem. Mam tyle różnych bóli, że musiałabym zrobić ze 100 badań, żeby wykluczyć wszystkie choroby, których się boję. A najgorsze jest to, że panicznie boję się chodzić do lekarza, robić wyników i na nie czekać. Do tej pory robiłam USG brzucha, ale to było z 3 lata temu, gastroskopię i kolonoskopię. Na więcej badań boję się iść. Boję się, że coś będzie nie tak.
Sama się z siebie śmieję, że najlepszym prezentem na święta dla mnie byłaby tomografia całego ciała, żeby mieć w końcu spokój, chociaż pewnie i po tym wymyśliła bym sobie inną chorobę.
Mąż ma dosyć mojego wiecznego przygnębienia, bo coś mi dolega. Przestałam mu cokolwiek mówić i duszę to w sobie. Odbija się to niestety na moim dziecku, bo nie poświęcam mu tyle uwagi co powinnam, bo ciągle zadręczam się myślami i ciągle coś mnie boli.
Mogłabym napisać książkę o swoich objawach i zdiagnozowanych (przez siebie) chorobach.
Dużo dało mi odkrycie tego forum. Czuję się trochę lepiej wiedząc, że nie jestem z tym sama, zwłaszcza, że w realu nie mam z kim o tym porozmawiać, nikt by tego nie zrozumiał, a wręcz by mnie wyśmiał, jak to robił mój mąż czy mama.
Marzy mi się psychoterapia grupowa w temacie hipochondrii, czego pewnie nie ma, a mi akurat bardzo pomaga mówienie o tym i słuchanie doświadczeń innych osób.
Ściskam Was mocno i życzę powodzenia w walce z tym g...

Czapla pisze: ↑

1 lutego 2011, o 00:26

No i ja też jestem chora na całą masę chorób. Jeszcze dodam, że przez ostatnie dni wyobrażałam sobie, jak piszę na tym forum, że jednak okazało się, iż w przeciwieństwie do Was nie mam nerwicy, tylko naprawdę jakiegoś raka albo leżę w szpitalu po zawale albo wylewie i piszę jedną ręką Albo że mam wyznaczony termin operacji, bo znaleziono u mnie złośliwego raka.. Mam też w głowie swoje oblicze po chemioterapii: bez włosów, blada, chuda jak śmierć..
Wystarczy pypeć na języku, a zaraz wrzucam w google "rak języka".. Szkoda gadać, ale jak widzisz, nie jesteś sam..

Mesa13 pisze: ↑

22 grudnia 2022, o 08:15

Hej. Na wstępie napisze, że ludzie na tym forum są dla mnie jak rodzina. Szkoda, że jest coraz mniejsza aktywność . Mam na imie Monika, mam 34 lata i codziennie diagnozowany przez siebie nowotwor innej części ciała.

Mesa13 pisze: ↑

23 grudnia 2022, o 23:11

Dziękuję serdecznie za odpowiedź.
Nie byłabym sobą, gdybym dziś nie skorzystała z wizyty u stomatologa. Oczywiście prywatnie. Odnośnie slinianki, Pani doktor stwierdziła, że nie ma znaczącej różnicy i bywają przypadki, że kamienie "nie bola" a moja budowa anatomiczną jest asymetryczna. Po drugiej stronie na slinianka mam "guzka" ciut większego niż ziarno piasku. Twardy, ostry. Stwierdziła, że to jakiś złóg i nie widzi w tym nic niepokojącego. Dla uspokojenia kazała zrobić tomografię. Bardzo ujęło mnie, to że zapisała mnie do siebie na wizytę "funduszową" żeby wydać skierowanie w ramach NFZ. To co mówiła, że rozumie mnie, że ma wielu takich pacjentów, że przykro jej gdyż stomatolodzy wykorzystują lęki pacjentów dla zarobków. Miała rację. Dla Pana doktora u którego wydałam 200zl, mój zlog to "afta". Uspokoiła mnie na 5 minut. Potem czytam w necie, że to lekarz w trakcie specjalizacji....I lampka "acha nie zna sie".
Przeżywam niesamowicie trudny czas. 3 dni świąt, brak dostępności lekarzy. W pracy jakieś combo. Dziś płakałam 3 razy, tak totalnie z du**. Paniczny lęk. O to, że mam dziecko, że nie wychowam jej... widziałam swój pogrzeb. Tak sie nie da żyć. Zapisałam się do psychiatry. Jak bardzo przykre jest to, że muszę zapłacić, za pół godziny rozmowy z obcą osobą a w najbliższych nie ma zrozumienia. Przepraszam za niespójność. Moje nowotwory właśnie mnie pokonują. Piszę to, zalewając łzami ekran.

Mesa13 pisze: ↑

23 grudnia 2022, o 23:11

Potem czytam w necie, że to lekarz w trakcie specjalizacji....I lampka "acha nie zna sie".

Mesa13 pisze: ↑

26 grudnia 2022, o 19:22

Święta, święta i po.... nareszcie.
Wczoraj o poranku postanowiłam, że nie będę nikogo z rodziny zadręczać swoją osobą. Drinkowałam sobie, nie zważając na komentarze typu "jesteś jakaś dziwna, wyciszona" itd. Pełen chill. Poczułam swego rodzaju blogostan i byłam bardzo zadowolona, że rak jamy ustnej odpuścił mi z okazji Świąt. Wieczorkiem siedziałam z moim mężem i rodzicami. Nagle dostałam tak potwornego ataku paniki, jakiego nie miałam nigdy. Płakałam z dobra godzinę, pieprząc o tym w jakich sklepach mają ubierać moje dziecko, jak to mają okazywać jej zdwojną siłę miłości, wszak zostanie na wpół sierotą. Przerażenie w oczach rodziców było nie do opisania. Dziś oprócz tego, że mam kaca mordercę, nowotwór wypełnia każdy mm powierzchni mojej głowy.
Jest tak kurde beznadziejnie. Dodam, że znalazłam na jutro wizytę u 50 stomatologa. W sumie nie wiem po co tam idę. Bez tk nikt mi niczego nie powie. Moze znowu potrzebuje tych 5 minut, które są najlepsze, kiedy lekarze mowia, że nic się nie dzieje złego.
Pozdrawiam Was.

Mesa13 pisze: ↑

26 grudnia 2022, o 20:09

Nie jestem zbadana. Zbadana to będę po usg i tk. Mam coś w przewodzie sliniankowym. Tak mnie to wkur***. Sam fakt, że coś tam sobie jest a ja to wyczuwam językiem. Mam wrażenie, że rośnie. Moja hipochondria jest jakaś dziwna. Mnie martwia tylko guzy, narośla, i dziwne "krosty". Nie myślę o SMa, zawałach, udarach, boreliozie. Tylko guzy doprowadzają mnie do szału.
Masz rację. Nigdzie jutro nie idę. Wydałam na lekarzy w grudniu tyle kasy, że aż żal.
Nie chce mieć raka w buzi. Jestem żałosna. Sama się tego wstydzę...

Mesa13 pisze: ↑

27 grudnia 2022, o 09:23

No i nie poszłam

Mam natomiast pytanie z innej beczki.
Zmagam się z ciągłymi bólami głowy i o dziwo w tym nie doszukuje się raka. Powiedzcie mi jak u Was jest ze spaniem? Ja gdybym mogła, to 24h/7. Wiecznie śpiącą, zmęczona i wiecznie mi zimno.