Natrętna myśl szczegóły

ref · 6 września 2018, o 22:35

Cześć szukam kogoś kto może dokładnie opisać jak wyglądała/wygląda jego praca nad natrętną myślą w praktyce. Na czym dokładnie polega ta ignorancja?
Mój przykład:
Ide sobie do kuchni. Cały czas próbuje myśleć o czymś innym. Przypominam sobie specjalnie wczorajszy film. Siadam na krześle. Nagle gdzieś sie ta myśl pojawia. Cały czas myśle o tym filmie i o tym co zaraz zjem. Ale pojawia się myśl "jestem chory". Dalej jem sobie obiadek, myśle o jakiś swoich obowiązkach.
Czy tak to ma wyglądać? Często jest tak że pojawi się myśl i mimo że robie jak w przykladzie to gdzies z tylu glowy mam ją przez nastepne trzy godziny.

Czy to była ignoracja? Jak wygląda wasza praca z myślą? Proszę o przykłady

6 września 2018, o 22:38

ref pisze: ↑
6 września 2018, o 22:35
Cześć szukam kogoś kto może dokładnie opisać jak wyglądała/wygląda jego praca nad natrętną myślą w praktyce. Na czym dokładnie polega ta ignorancja?
Mój przykład:
Ide sobie do kuchni. Cały czas próbuje myśleć o czymś innym. Przypominam sobie specjalnie wczorajszy film. Siadam na krześle. Nagle gdzieś sie ta myśl pojawia. Cały czas myśle o tym filmie i o tym co zaraz zjem. Ale pojawia się myśl "jestem chory". Dalej jem sobie obiadek, myśle o jakiś swoich obowiązkach.
Czy tak to ma wyglądać? Często jest tak że pojawi się myśl i mimo że robie jak w przykladzie to gdzies z tylu glowy mam ją przez nastepne trzy godziny.

Czy to była ignoracja? Jak wygląda wasza praca z myślą? Proszę o przykłady

Cześć

a z jaką konkretnie myślą masz problem?
Chodzi o to żeby się z tą myślą skonfrontować i na nią przyzwolić, a nie za wszelką cenę unikać. Jeśli robisz wszystko żeby o niej nie myśleć to i tak o niej myślisz, nadajesz wartość, chomikujesz z tyłu głowy. Trzeba ją dopuścić, nie nadawać wartości i pozwolić jej być, ale nie poświęcać uwagi.

ref · 6 września 2018, o 22:48

Froom pisze: ↑
6 września 2018, o 22:38

ref pisze: ↑
6 września 2018, o 22:35
Cześć szukam kogoś kto może dokładnie opisać jak wyglądała/wygląda jego praca nad natrętną myślą w praktyce. Na czym dokładnie polega ta ignorancja?
Mój przykład:
Ide sobie do kuchni. Cały czas próbuje myśleć o czymś innym. Przypominam sobie specjalnie wczorajszy film. Siadam na krześle. Nagle gdzieś sie ta myśl pojawia. Cały czas myśle o tym filmie i o tym co zaraz zjem. Ale pojawia się myśl "jestem chory". Dalej jem sobie obiadek, myśle o jakiś swoich obowiązkach.
Czy tak to ma wyglądać? Często jest tak że pojawi się myśl i mimo że robie jak w przykladzie to gdzies z tylu glowy mam ją przez nastepne trzy godziny.

Czy to była ignoracja? Jak wygląda wasza praca z myślą? Proszę o przykłady
Cześć

a z jaką konkretnie myślą masz problem?
Chodzi o to żeby się z tą myślą skonfrontować i na nią przyzwolić, a nie za wszelką cenę unikać. Jeśli robisz wszystko żeby o niej nie myśleć to i tak o niej myślisz, nadajesz wartość, chomikujesz z tyłu głowy. Trzeba ją dopuścić, nie nadawać wartości i pozwolić jej być, ale nie poświęcać uwagi.

"mam raka" "jestem chory"

6 września 2018, o 22:54

To miej, co z tego?

Jak będziesz jej unikał non stop, wręcz paranoicznie, to daleko z tym nie zajdziesz i tylko się zamęczysz. Przyzwól na nią, obejrzyj tę myśl, obróc w żart etc. Ona nie ma znaczenia. Kiedy starasz się obsesyjnie jej nie dopuścić to wtedy znaczenie nadajesz.

ref · 6 września 2018, o 22:58

Ale co to znaczy w praktyce? Jem sobie obiad i nachodzi mnie myśl "mam raka". I co teraz? Co mam zrobić?
Nie chce mieć przez kilka godzin myśli "mam raka". W sensie rozumiem i akceptuje nerwice. Ale mam wtedy poczucie że nic z tym nie robie, ze samo nie zniknie...

7 września 2018, o 12:36

Skoro robisz wszystko żeby ta myśl znikła to gdzie w tym akceptacja? Masz przyzwolić żeby była i tyle. Niech sobie będzie, to tylko myśl. Nie zwracaj uwagi.

qbaino · 7 września 2018, o 12:42

ref pisze: ↑
6 września 2018, o 22:58
Ale co to znaczy w praktyce? Jem sobie obiad i nachodzi mnie myśl "mam raka". I co teraz? Co mam zrobić?
Nie chce mieć przez kilka godzin myśli "mam raka". W sensie rozumiem i akceptuje nerwice. Ale mam wtedy poczucie że nic z tym nie robie, ze samo nie zniknie...

"Ale mam wtedy poczucie że nic z tym nie robie, ze samo nie zniknie..." paradoskalnie własnie nie masz nic robic i wtedy ta mysl sie wygasza i znika. Niech ona sobie bedzie i zyj z nia. Zdjae sobie sprawę ,ze to trudne i wkurzajace. Jednak musisz sobie postawic priorytet -"czy chce sie tego pozbyc czy cały czas narzekac?"