Nana pisze: ↑

30 stycznia 2021, o 10:53

Daria.Dabrowska pisze: ↑

30 stycznia 2021, o 09:16

Nana pisze: ↑

29 stycznia 2021, o 19:47

Ja co prawda nie mam parcia na jelita, ale parcie na pęcherz. Mój pęcherz uspokoil sie znacznie po lekach antydepresyjnych. Brałam je ponad rok czasu. Odstawilam we wrzesniu i pod koniec listopada przechorowalam COVID. W grudniu wrócił mi silny stan lękowy. Teraz lęk sie rozkręca coraz bardziej. Tym bardziej, że rozmawiamy ostatnio z mężem o spłodzeniu dzieciątka. Teraz to juz mam totalne obawy o ciążę/poród itd. Tym bardziej ze nie wiem co będzie jak juz dziecko podrośnie i będę chciała uczestniczyć w dniu matki, czy iść na zebranie. Od kilku tygodni moje życie to jakiś koszmar.. Sytuacja w kraju i na świecie tez na pewno nie pomaga patrzec z optymizmem w przyszłość. Rozważam wizytę u psychiatry, bo doskwieraja mi silne stany depresyjne, apatia itd. Nie wiem czy kiedykolwiek bedzie mi dane być matką ledwo sobie daje radę ze sobą. U mnie tez powstalo to na skutek traumy ale traumy z dzieciństwa. Trace nadzieję ze jest jakis sposób aby pozbyc sie tego w pełni, ale nie nalezy się poddawać. Warto walczyć. Czy Ty Susanna83 posiadasz dzieci?

Brakuje Ci chyba Kochana też sporo wiedzy... Bo podążasz za myślami lękowymi.... Ty zastanawiasz się co będzie za kilka lat na zebraniu u dziecka... Zobacz tą iluzję.. Nie wiadomo co będzie jutro. A co dopiero za kilka lat... Powiem Ci tak.. Ja w aktywnej nerwicy dość mocno.. Urodziłam drugiego Synka.. Naprawdę było dobrze.. Mało tego w 20 tygodniu miałam pogrzeb ukochanej osoby.. I żyje.. I mój Synek ma się super.. Nie odkładaj nic na później.. Psychoterapią Ci potrzebna pożądna.. Leki ok.. Ale wiesz odstawiasz i ciągle jesteś w mechanizmie lękowym tylko chemicznie go przerwałaś za pierwszym razem... Walcz Kochana o siebie i bycie mamą.. Bo to najpiękniejsze uczucie na świecie ❤ czytaj, wdrażaj wiedzę.. I daj sobie sporo czasu.. Oj sporo.. Akceptuj, ignoruj i żyj poprstu żyj. .

Dziękuję bardzo za taką odpowiedź. Na razie udało mi się umówić na spotkanie z terapeutką. Mam nadzieję, ze ona mnie nie zawiedzie (ostatnio trafilam na taką co na moje lęki zwiazane z posiadaniem dziecka poradziła mi wybierać imiona dla dziecka i wyobrazic sobie zapach bobasa. Tak szczerze to zrozumialam intencję, aby skupić sie na przyjemnych aspektach, ale wtedy mnie to podlamalo, ze nie potrafię cieszyc sie jak inne matki tylko mam takie obawy ze może nigdy nie bedzie mi to dane ).

Ciężko jest o dobrego terapeutę.. Dodatkowo to tyle kosztuje.. Ale myślę ze warto. Bo sama sobie juz nie radzę. Może uda mi się bez leków zadziałać na ten przeogromny lęk. Bardzo na to liczę.

Czy Ty Daria brałaś leki w okresie ciąży, czy radzilas sobie "na żywca"?

Nana pisze: ↑

30 stycznia 2021, o 17:05

Tak, słucham nagrań. Teraz jestem na etapie słuchania błędów w odburzaniu.
Leków nie biorę od kilku miesięcy, ale bylo mi prościej żyć jak je brałam. Podejme jednak walkę bez farmakologii póki co. Może te nagrania+psychoterapia+trening uwaznosci coś mi pomoże.

Najwieksza trudność dla mnie to myśli. Mam błędne myślenie i tłumaczę mojej głowie ze to iluzja, ze nie wiadomo co sie wydarzy jutro a co dopeiro za kilka lat. Myśli mam związane z pecherzem - sama sie straszę, że moze cos soe wydarzyc nosząc te czarne spodnie zeby ewentualnie w razie czego nic nie bylo widac. ostatnio powiedzialam "je*ac Cie myslo, nic sie nie zadzieje". Poszlam na pobieranie krwi ( w miejscu gdzie lęk jest silny) majac na sobie obcisle czerwone spodnie ktore lezaly gdzies na dnie szafy. Tylko ze po powrocie razem z poczuciem dumy, tak samo przyszlo wyczerpanie.. I mysli ze dlaczego inni ludzie ciesza sie zyciem i o takich sprawach jak fizjologia nie myślą, a ja głupia cieszę się ze udało mi się isc na pobieranie krwi w innych spodniach niz czarne. Paranoja..

I tak nie dalam sie w to wkręcić tym razem tak jak kiedyś. Za 1 razem praktycznie nigdzie nie chcialam wychodzić. Teraz przynajmniej potrafię przemóc się i iść z tym lękiem. Ale te życie jest bardzo dyskomfortowe z taką dolegliwością

No i boje sie ze będę przez to niepełną matką jesli w ogole w stanie nerwicy uda mi sie zaciążyć..

Daria.Dabrowska pisze: ↑

30 stycznia 2021, o 20:46

Na myśli lękowe jest tylko jeden sposób sprawdzać je i ośmieszać czasem poddać swoje największą obawę.. Posikasz się to prze wiążesz sobie sweter albo coś wrócisz do domu i się przebierzesz nie daj się straszyć tej ku###...

Daria.Dabrowska pisze: ↑

31 stycznia 2021, o 16:15

Słuchaj to nie ma być tak wszystko na 100 % i od razu... Zacznij stopniowo.. Zrób sobie plan.. Potem złapiesz bakcyla. Najpierw może raz na 3 dni np.. Niestety musisz się przełamywać aby zacząć normalnie żyć.. Ja w ciąży miałam ciagle parcie na pęcherz ale tak naprawdę to nie jest tak że nad tym nie panujesz.. Wszędzie są toalety.. Urzędy, kina, toalety miejskie.. Kobiecie w ciąży wszystko wypada jak sobie radzę hmm.. Na fitness zakładam wkładkę ćwiczę mięśnie kregla a jak mi się zdarzy kichnąć albo coś to akceptuje.. Przecież to nie jest że wiadro się wylewa nie widać tego tak jak nam podsyła obrazki zastraszona podświadomość...spokojnie...walcz o siebie u zacznij już dziś ciążę o dziwo zniosłam bardzo ✔ dobrze, żadnych problemów. Syn jest okazem szczęścia zupełnie bezproblemowy. Poród super.. Chyba góra nade mną czuwala.. Tymbardziej ten pogrzeb..dla mnie to była trauma.. W połowie ciąży.. Te wszystkie formalności.. Stanie przy trumnie z brzuchem... Gdzie wszyscy w koło nakłaniali abym została w domu i nie zbliżała się do trumny.. Ale ja nie ogarnęła bym gdybym nie pożegnała się z ukochanym dziadkiem.. Który był dla mnie jak tata.. I odszedł nagle tragicznie... Ale widzisz życie nam pisze takie scenariusze niczego w życiu nie możemy być pewni. Tak mnie namawial na drugie dziecko.. Miał pomagać, być wsparciem..... Ale teraz z perspektywy jestem mu wdzięczna i dziękuję Bogu że Go miałam na ziemi a teraz się mną opiekuje czuje to.. ... Co u Ciebie wywołało ten lęk?

Nana pisze: ↑

1 lutego 2021, o 23:04

Daria.Dabrowska pisze: ↑

31 stycznia 2021, o 16:15

Słuchaj to nie ma być tak wszystko na 100 % i od razu... Zacznij stopniowo.. Zrób sobie plan.. Potem złapiesz bakcyla. Najpierw może raz na 3 dni np.. Niestety musisz się przełamywać aby zacząć normalnie żyć.. Ja w ciąży miałam ciagle parcie na pęcherz ale tak naprawdę to nie jest tak że nad tym nie panujesz.. Wszędzie są toalety.. Urzędy, kina, toalety miejskie.. Kobiecie w ciąży wszystko wypada jak sobie radzę hmm.. Na fitness zakładam wkładkę ćwiczę mięśnie kregla a jak mi się zdarzy kichnąć albo coś to akceptuje.. Przecież to nie jest że wiadro się wylewa nie widać tego tak jak nam podsyła obrazki zastraszona podświadomość...spokojnie...walcz o siebie u zacznij już dziś ciążę o dziwo zniosłam bardzo ✔ dobrze, żadnych problemów. Syn jest okazem szczęścia zupełnie bezproblemowy. Poród super.. Chyba góra nade mną czuwala.. Tymbardziej ten pogrzeb..dla mnie to była trauma.. W połowie ciąży.. Te wszystkie formalności.. Stanie przy trumnie z brzuchem... Gdzie wszyscy w koło nakłaniali abym została w domu i nie zbliżała się do trumny.. Ale ja nie ogarnęła bym gdybym nie pożegnała się z ukochanym dziadkiem.. Który był dla mnie jak tata.. I odszedł nagle tragicznie... Ale widzisz życie nam pisze takie scenariusze niczego w życiu nie możemy być pewni. Tak mnie namawial na drugie dziecko.. Miał pomagać, być wsparciem..... Ale teraz z perspektywy jestem mu wdzięczna i dziękuję Bogu że Go miałam na ziemi a teraz się mną opiekuje czuje to.. ... Co u Ciebie wywołało ten lęk?

Jesteś prawdziwą fajterką zniosłaś wiele, przeżyłaś żałobę bliskiej osoby, a i tak widać dużą wolę walki i chęci do życia. Myślę że sama myśl o tym ze masz pomoc z góry jest bardzo pomocna, także trzymaj sie jej fabrycznie często tak jest ze po śmierci kogos bliskiego czujemy "opiekę" nad Nami. Cos w tym musi byc.
U mnie to problem ciągnie sie od dzieciństwa. W okresie szkolnym zdarzylo mi sie kilka razy zesikać. Raz było to efektem krzyku pewnej Pani.. Bawilam sie z dzieciakami na trzepaku i robiąc fikolka walnelam przypadkowo w nos chlopaka. Poleciała mu krew z nosa i wyskoczyla jego mama mnie rowno opier*olic. Wystraszyłam sie jej do tego stopnia, że polecial mi strumyk po nogach. Mialam wtedy chyba około 10 lat to tak juz dosyc sporo. Mysle ze to pewna trauma sie za mną ciągnie.
Cały weekend za Twoją namową trenowałam. Byłam na dluugich spacerach w innych spodniach, w sklepie na zakupach i spedzalam czas ze znajomymi. Dzisiaj nawet odbyłam wizytę u lekarza też NIE w czarnych . Śmieszy mnie te moje odczulanie się.
U lekarza poruszylam ten temat parcia na pęcherz ( bo od niedawna mam nowego lekarza rodzinnego ). Poprzedni lekarz od razu odsyłał do psychiatry. Obecny - zadawal mnóstwo pytań, wizyta trwała 40 minut, skierował do urologa. Mówila ze przydałoby sie badania urodynamiczne. Powiedziala o nadreaktywnosci pęcherza i innych podobnych schorzeniach... Ja jednak nieco sceptyczna bo wiem ze wiele osób szuka usilnie pzyczyn nerwicy powiedziałam ze problem sie nasila przy wiekszym stresie jeszcze bardziej. Ale ona mówi ze kazda przypadlosc przy stresowych sytuacjach sie uaktywnia. Powiedziała ze ona by tak do konca nie była pewna ze moje odczuwanie parcia jest spowodowane nerwicą, a równie dobrze nerwica może być efektem problemów z napieciami scianek pęcherza.. Totalny misz masz mam w głowie, ale ok. Na spokojnie. Zapisze sie do tego urologa, a w miedzyczasie i tak bede uczszczala na terapie ( pierwsze spotkanie juz pojutrze ).
Musze się pochwalic ze dzisiaj zapisałam sie na zrobienie tatuażu. Nic wielkiego, ale zawsze to przełamywanie siebie i swoich lęków.
Dalas mi bardzo pozytywną myśl na temat ciąży i dziecka. Ze wszystko ok, mimo trwania nerwicy w tym okresie. Napawa mnie to optymizmem moj mąż aktualnie przyjmuje zastrzyki na reumatoidalne zapalenie stawów, a w ulotce jest o konieczności stosowania antykoncepcji, bo lek moze wplywac na nasienie i wady wrodzone płodu, albo ich obumieranie. Takze do lata sie wstrzymujemy ze staraniami
Kochana, a co u Ciebie wywołało nerwicę? I jakie masz główne jej objawy?

Katja pisze: ↑

23 lutego 2021, o 12:30

Nana pisze: ↑

1 lutego 2021, o 23:04

Daria.Dabrowska pisze: ↑

31 stycznia 2021, o 16:15

Słuchaj to nie ma być tak wszystko na 100 % i od razu... Zacznij stopniowo.. Zrób sobie plan.. Potem złapiesz bakcyla. Najpierw może raz na 3 dni np.. Niestety musisz się przełamywać aby zacząć normalnie żyć.. Ja w ciąży miałam ciagle parcie na pęcherz ale tak naprawdę to nie jest tak że nad tym nie panujesz.. Wszędzie są toalety.. Urzędy, kina, toalety miejskie.. Kobiecie w ciąży wszystko wypada jak sobie radzę hmm.. Na fitness zakładam wkładkę ćwiczę mięśnie kregla a jak mi się zdarzy kichnąć albo coś to akceptuje.. Przecież to nie jest że wiadro się wylewa nie widać tego tak jak nam podsyła obrazki zastraszona podświadomość...spokojnie...walcz o siebie u zacznij już dziś ciążę o dziwo zniosłam bardzo ✔ dobrze, żadnych problemów. Syn jest okazem szczęścia zupełnie bezproblemowy. Poród super.. Chyba góra nade mną czuwala.. Tymbardziej ten pogrzeb..dla mnie to była trauma.. W połowie ciąży.. Te wszystkie formalności.. Stanie przy trumnie z brzuchem... Gdzie wszyscy w koło nakłaniali abym została w domu i nie zbliżała się do trumny.. Ale ja nie ogarnęła bym gdybym nie pożegnała się z ukochanym dziadkiem.. Który był dla mnie jak tata.. I odszedł nagle tragicznie... Ale widzisz życie nam pisze takie scenariusze niczego w życiu nie możemy być pewni. Tak mnie namawial na drugie dziecko.. Miał pomagać, być wsparciem..... Ale teraz z perspektywy jestem mu wdzięczna i dziękuję Bogu że Go miałam na ziemi a teraz się mną opiekuje czuje to.. ... Co u Ciebie wywołało ten lęk?

Jesteś prawdziwą fajterką zniosłaś wiele, przeżyłaś żałobę bliskiej osoby, a i tak widać dużą wolę walki i chęci do życia. Myślę że sama myśl o tym ze masz pomoc z góry jest bardzo pomocna, także trzymaj sie jej fabrycznie często tak jest ze po śmierci kogos bliskiego czujemy "opiekę" nad Nami. Cos w tym musi byc.
U mnie to problem ciągnie sie od dzieciństwa. W okresie szkolnym zdarzylo mi sie kilka razy zesikać. Raz było to efektem krzyku pewnej Pani.. Bawilam sie z dzieciakami na trzepaku i robiąc fikolka walnelam przypadkowo w nos chlopaka. Poleciała mu krew z nosa i wyskoczyla jego mama mnie rowno opier*olic. Wystraszyłam sie jej do tego stopnia, że polecial mi strumyk po nogach. Mialam wtedy chyba około 10 lat to tak juz dosyc sporo. Mysle ze to pewna trauma sie za mną ciągnie.
Cały weekend za Twoją namową trenowałam. Byłam na dluugich spacerach w innych spodniach, w sklepie na zakupach i spedzalam czas ze znajomymi. Dzisiaj nawet odbyłam wizytę u lekarza też NIE w czarnych . Śmieszy mnie te moje odczulanie się.
U lekarza poruszylam ten temat parcia na pęcherz ( bo od niedawna mam nowego lekarza rodzinnego ). Poprzedni lekarz od razu odsyłał do psychiatry. Obecny - zadawal mnóstwo pytań, wizyta trwała 40 minut, skierował do urologa. Mówila ze przydałoby sie badania urodynamiczne. Powiedziala o nadreaktywnosci pęcherza i innych podobnych schorzeniach... Ja jednak nieco sceptyczna bo wiem ze wiele osób szuka usilnie pzyczyn nerwicy powiedziałam ze problem sie nasila przy wiekszym stresie jeszcze bardziej. Ale ona mówi ze kazda przypadlosc przy stresowych sytuacjach sie uaktywnia. Powiedziała ze ona by tak do konca nie była pewna ze moje odczuwanie parcia jest spowodowane nerwicą, a równie dobrze nerwica może być efektem problemów z napieciami scianek pęcherza.. Totalny misz masz mam w głowie, ale ok. Na spokojnie. Zapisze sie do tego urologa, a w miedzyczasie i tak bede uczszczala na terapie ( pierwsze spotkanie juz pojutrze ).
Musze się pochwalic ze dzisiaj zapisałam sie na zrobienie tatuażu. Nic wielkiego, ale zawsze to przełamywanie siebie i swoich lęków.
Dalas mi bardzo pozytywną myśl na temat ciąży i dziecka. Ze wszystko ok, mimo trwania nerwicy w tym okresie. Napawa mnie to optymizmem moj mąż aktualnie przyjmuje zastrzyki na reumatoidalne zapalenie stawów, a w ulotce jest o konieczności stosowania antykoncepcji, bo lek moze wplywac na nasienie i wady wrodzone płodu, albo ich obumieranie. Takze do lata sie wstrzymujemy ze staraniami
Kochana, a co u Ciebie wywołało nerwicę? I jakie masz główne jej objawy?

Twój lekarz rodzinny ma rację tj, że niekoniecznie musi być tak, że problem jest tylko w psychicę, choć psychika ma na niego wpływ.
Na Twoim miejscu zrobiłabym pełną diagnostykę zaczynając od posiewów ( koniecznie zrobionych w dobrym laboratorium ) bo stres sprzyja namnażaniu się bakterii ( niektóre wręcz żywią się hormonami stresu i budują dzięki nim biofilmy) , dalej wybrałabym się do ginekologa zrobić porządne USG i wymazy na grzyby i bakterie, ale najważniejsza w Twoim przypadku jest moim zdaniem wizyta u fizjoterapeutki uroginekologicznej żeby sprawdzić czy nie masz ponapinanych mięśni dna miednicy ( co jest bardzo mozliwe przy przewległym stresie i napięciach związanych z lękiem przed ciążą ), które naciskają Ci na pecherz i stąd parcie. Czasami też przyczyną jest obniżenie narządów z powodów np problemów hormonalnych ( a trzeba pamiętać, że układ nerwowy, odpornościowy i hormonalny współdziałają, więc problemy w jednym mogą generowac problemy w reszcie ) dlatego zrobiłabym też na Twoim miejscu morfologię (szczególnie cukier , hormony tarczycowe i hormony płuciowe , bo np przy problemach z tarczycą czy cukrem może się pojawiać częstomocz ).
Co do urologów to tutaj musze Cię ostrzec, że oni lubią każdej kobiecie która ma parcie niezależnie od przyczyny wmawiać nadreaktywność pecherza ( która owszem jest możliwa, ale raz, że potrzeba badania urodynamicznego żeby ją stwierdzić i dwa, że przyczyn parcia może być wiele np. piasek, grzybica czy problemy z jelitami ) , a jak do parcia dochodzi ból to wtedy stwierdzają na oko IC. Więc jeśli chcesz iść do urologa to polecam wybrać się do jakiegoś, który nie zajmuję się głównie chirurgią i o leczeniu kobiecych problemów z pecherzem ma jakieś pojęcie. Inaczej możesz usłyszeć sporo niekoniecznie prawdziwych rzeczy.

Pozdrawiam

Nana pisze: ↑

23 lutego 2021, o 23:51

Katja pisze: ↑

23 lutego 2021, o 12:30

Nana pisze: ↑

1 lutego 2021, o 23:04

Jesteś prawdziwą fajterką zniosłaś wiele, przeżyłaś żałobę bliskiej osoby, a i tak widać dużą wolę walki i chęci do życia. Myślę że sama myśl o tym ze masz pomoc z góry jest bardzo pomocna, także trzymaj sie jej fabrycznie często tak jest ze po śmierci kogos bliskiego czujemy "opiekę" nad Nami. Cos w tym musi byc.
U mnie to problem ciągnie sie od dzieciństwa. W okresie szkolnym zdarzylo mi sie kilka razy zesikać. Raz było to efektem krzyku pewnej Pani.. Bawilam sie z dzieciakami na trzepaku i robiąc fikolka walnelam przypadkowo w nos chlopaka. Poleciała mu krew z nosa i wyskoczyla jego mama mnie rowno opier*olic. Wystraszyłam sie jej do tego stopnia, że polecial mi strumyk po nogach. Mialam wtedy chyba około 10 lat to tak juz dosyc sporo. Mysle ze to pewna trauma sie za mną ciągnie.
Cały weekend za Twoją namową trenowałam. Byłam na dluugich spacerach w innych spodniach, w sklepie na zakupach i spedzalam czas ze znajomymi. Dzisiaj nawet odbyłam wizytę u lekarza też NIE w czarnych . Śmieszy mnie te moje odczulanie się.
U lekarza poruszylam ten temat parcia na pęcherz ( bo od niedawna mam nowego lekarza rodzinnego ). Poprzedni lekarz od razu odsyłał do psychiatry. Obecny - zadawal mnóstwo pytań, wizyta trwała 40 minut, skierował do urologa. Mówila ze przydałoby sie badania urodynamiczne. Powiedziala o nadreaktywnosci pęcherza i innych podobnych schorzeniach... Ja jednak nieco sceptyczna bo wiem ze wiele osób szuka usilnie pzyczyn nerwicy powiedziałam ze problem sie nasila przy wiekszym stresie jeszcze bardziej. Ale ona mówi ze kazda przypadlosc przy stresowych sytuacjach sie uaktywnia. Powiedziała ze ona by tak do konca nie była pewna ze moje odczuwanie parcia jest spowodowane nerwicą, a równie dobrze nerwica może być efektem problemów z napieciami scianek pęcherza.. Totalny misz masz mam w głowie, ale ok. Na spokojnie. Zapisze sie do tego urologa, a w miedzyczasie i tak bede uczszczala na terapie ( pierwsze spotkanie juz pojutrze ).
Musze się pochwalic ze dzisiaj zapisałam sie na zrobienie tatuażu. Nic wielkiego, ale zawsze to przełamywanie siebie i swoich lęków.
Dalas mi bardzo pozytywną myśl na temat ciąży i dziecka. Ze wszystko ok, mimo trwania nerwicy w tym okresie. Napawa mnie to optymizmem moj mąż aktualnie przyjmuje zastrzyki na reumatoidalne zapalenie stawów, a w ulotce jest o konieczności stosowania antykoncepcji, bo lek moze wplywac na nasienie i wady wrodzone płodu, albo ich obumieranie. Takze do lata sie wstrzymujemy ze staraniami
Kochana, a co u Ciebie wywołało nerwicę? I jakie masz główne jej objawy?

Twój lekarz rodzinny ma rację tj, że niekoniecznie musi być tak, że problem jest tylko w psychicę, choć psychika ma na niego wpływ.
Na Twoim miejscu zrobiłabym pełną diagnostykę zaczynając od posiewów ( koniecznie zrobionych w dobrym laboratorium ) bo stres sprzyja namnażaniu się bakterii ( niektóre wręcz żywią się hormonami stresu i budują dzięki nim biofilmy) , dalej wybrałabym się do ginekologa zrobić porządne USG i wymazy na grzyby i bakterie, ale najważniejsza w Twoim przypadku jest moim zdaniem wizyta u fizjoterapeutki uroginekologicznej żeby sprawdzić czy nie masz ponapinanych mięśni dna miednicy ( co jest bardzo mozliwe przy przewległym stresie i napięciach związanych z lękiem przed ciążą ), które naciskają Ci na pecherz i stąd parcie. Czasami też przyczyną jest obniżenie narządów z powodów np problemów hormonalnych ( a trzeba pamiętać, że układ nerwowy, odpornościowy i hormonalny współdziałają, więc problemy w jednym mogą generowac problemy w reszcie ) dlatego zrobiłabym też na Twoim miejscu morfologię (szczególnie cukier , hormony tarczycowe i hormony płuciowe , bo np przy problemach z tarczycą czy cukrem może się pojawiać częstomocz ).
Co do urologów to tutaj musze Cię ostrzec, że oni lubią każdej kobiecie która ma parcie niezależnie od przyczyny wmawiać nadreaktywność pecherza ( która owszem jest możliwa, ale raz, że potrzeba badania urodynamicznego żeby ją stwierdzić i dwa, że przyczyn parcia może być wiele np. piasek, grzybica czy problemy z jelitami ) , a jak do parcia dochodzi ból to wtedy stwierdzają na oko IC. Więc jeśli chcesz iść do urologa to polecam wybrać się do jakiegoś, który nie zajmuję się głównie chirurgią i o leczeniu kobiecych problemów z pecherzem ma jakieś pojęcie. Inaczej możesz usłyszeć sporo niekoniecznie prawdziwych rzeczy.

Pozdrawiam

Bardzo dziękuję za taką szeroką odpowiedź i zajęcie się tematem. Ogolnie ja odkąd ukończyłam 18 rok zycia chciałam zbadac ten pecherz do konca, ale jakos ciągle zwalane to bylo na stres. Później jak doszła nerwica i parcie naglace w atakach paniki to juz ewidentnie podpielam problem pod to. Poprzedni lekarz z resztą bagatelizowal problem. Jak slyszal ze mam nerwicę to od razu ze to na pewno objaw tego wiec hydroksyzynka i psycjoterapia tzn ja sie bardzo cieszę ze skierował mnie na terapię, ale tez fajnie by było wykluczyc problemy biologiczne zanim sie zepcbnie do wora "objawy nerwicowe". Szczerze mówiąc jestem jednoczesnie pogodzona ze to nerwica i jednocześnie wściekła, że tak ciężko sie żyje z tego typu wstydliwym objawem . Na pewno pomalu jakies kroki podejme w kieruniu szerokiej diagnostyki. Może faktycznie stres nasila jakis problem fizjologiczny.