Może to głupie będzie co mi wpadło do głowy ale do rzeczy. Z nerwicą zmagam się 2 lata. Początkowe obawy dotyczyły zdrowia i ataków paniki ale dość szybko wpadłą mi obawa o strach przed schizofrenią i opętaniem.
Przez te 2 lata obawy skakały na różne tematy z którymi sobie różne radziłem. Zwykle racjonalizowałem lub akceptowałem i jakoś mijało ale ten strach przed schizofrenią zawsze wracał i męczył. Był taką przeszkodą która zawsze mnie wplątywała tak samo w to samo. Ostatnio ten strach pomógł mi wybić z głowy Viktor na paru sesjach i tak jakbym się dużo lepiej poczuł. I nie to że chwilę po spotkaniu ale już utrzymuje się to jakiś czas. Czy Waszym zdaniem też nie jest tak że odburzanie to zlikwidowanie tych głownych obaw?

W dużej mierze tak, faktem jest że jak i ja kiedyś kiedyś rozprawiłem się z głownymi obawami to potem było z górki.

ddd pisze: ↑

8 listopada 2018, o 12:48

W dużej mierze tak, faktem jest że jak i ja kiedyś kiedyś rozprawiłem się z głownymi obawami to potem było z górki.

Obawiam się że mi się nie uda z moimi głównymi dojść do ładu Ale próbuje nieustannie

Iwona29 pisze: ↑

8 listopada 2018, o 12:49

ddd pisze: ↑

8 listopada 2018, o 12:48

W dużej mierze tak, faktem jest że jak i ja kiedyś kiedyś rozprawiłem się z głownymi obawami to potem było z górki.

Obawiam się że mi się nie uda z moimi głównymi dojść do ładu Ale próbuje nieustannie

A jakie są Iwonka Twoje główne obawy?

Zestresowana pisze: ↑

8 listopada 2018, o 17:30

Iwona29 pisze: ↑

8 listopada 2018, o 12:49

ddd pisze: ↑

8 listopada 2018, o 12:48

W dużej mierze tak, faktem jest że jak i ja kiedyś kiedyś rozprawiłem się z głownymi obawami to potem było z górki.

Obawiam się że mi się nie uda z moimi głównymi dojść do ładu Ale próbuje nieustannie

A jakie są Iwonka Twoje główne obawy?

Serducho na czele ...

Iwona29 pisze: ↑

8 listopada 2018, o 21:24

Zestresowana pisze: ↑

8 listopada 2018, o 17:30

Iwona29 pisze: ↑

8 listopada 2018, o 12:49

Obawiam się że mi się nie uda z moimi głównymi dojść do ładu Ale próbuje nieustannie

A jakie są Iwonka Twoje główne obawy?

Serducho na czele ...

A nie pomaga Ci coś takiego, że tak długo masz problem z serduchem i do tej pory nic się nie stało, więc już się nic nie stanie? I że tyle razy myślałaś, że jest źle, a nic się nie stało, że tym razem też będzie ok?
Ja sobie w ten sposób pomogłam na samobója.

Ja tak jak Iwonka29 tez serducho dodatkowe szkurcze wyczuwalne na maksa az h... mnie strzela, mialem teraz 2 dni ostrej jazdy czasami aż płakać się chce z bezradności człowiek niby nie myśli o tym a te skurcze same się pojawiają ehhh, wierze że nadejdzie ten dzień spokoju na wieki wieków pozdrawiam koledzy i koleżanki

nerwOski pisze: ↑

9 listopada 2018, o 21:44

Ja tak jak Iwonka29 tez serducho dodatkowe szkurcze wyczuwalne na maksa az h... mnie strzela, mialem teraz 2 dni ostrej jazdy czasami aż płakać się chce z bezradności człowiek niby nie myśli o tym a te skurcze same się pojawiają ehhh, wierze że nadejdzie ten dzień spokoju na wieki wieków pozdrawiam koledzy i koleżanki

Mam to samo tylko to serce.ja już nie mam lęki jako takiego,dr czy depresji.od czasu do czasu włączy się to serce i ciężko się skupić na czym innym.przez 8 miesięcy czułam się świetnie,serce też ok.zaszlam w ciazeciążę i zacza L się stres .serce też powróciło.jak odczuodczuwasz to serce?bo mi to przeróżne się robi.

Przed nerwica nie miałam nic z sercem.zero

Ja po prostu dałem spokój tym wszystkim myślą.Potem to one dały mi spokój po jakimś czasie.I dalej to tylko życie.Obecnie siedzę sobie przed kompem i piszę posty bez jakichś rozkmin czy warto czy ma to jakiś sens.Po prostu to robię więc jednak da się zaprzestać katować się psychicznie i w końcu postawić się na miejscu tej wyimaginowanej do tej pory wizji "zdrowego psychicznie człowieka" ;p