Ja i moja depresja.

Bella · 28 lutego 2016, o 17:08

I chyba tak zrobie, wroce do pracy, na sile - chociaz prace mam cudowna i zawsze sprawiala mi przyjemnosc (jestem coachem sprzedazy). Musze zyc! Funkcjonowac ! Postawie sobie nowe priorytety...

justi2212 · 28 lutego 2016, o 17:09

jeśli masz ochotę to dzisiaj jest pogadanka

pogadanka-nr-23-sztuka-cierpienia-t8126.html
techniczna-kwestia-pogadanek-zapoznaj-s ... t7387.html

Bella · 28 lutego 2016, o 17:21

Przed choroba bylo zupelnie inaczej, mialam zaplanowana kazda minute doslownie swojego zycia ( w pracy juz myslalam co mam do zrobienia w domu, wiedzialam co bede robic w weekend jakie mam plany) - teraz juz tego nie ma i dlatego tak ciezko mi sie przyzwyczaic...

-- 28 lutego 2016, o 17:13 --
Dzieki! Napewno wezme udzial

-- 28 lutego 2016, o 17:21 --
I jeszcze pare godzin temu nakercilam sie tym ze depresja jest pierwszym objawem schizofrenii... Ech te nerwice sa okropne...

justi2212 · 28 lutego 2016, o 17:24

Każdy tutaj przechodzi wszystkie choroby, standard

Bella · 28 lutego 2016, o 18:07

Nie jestem sama

a powiedz mi Justi, czy anhedonia mija ?

justi2212 · 28 lutego 2016, o 18:13

Mija, jak uspokoi się stan emocjonalny, bo jak jesteś cały czas w lęku to on siłą rzeczy niweluje pozytywne emocje

Mi jeszcze nie minęło, ale jestem dobrej myśli, tylu osobom się udaje, nam też się na pewno uda, poczytaj sobie historie odburzonych tutaj osób, sama zobaczysz

martynka · 28 lutego 2016, o 19:12

Ja kochana w najgorszym stanie wróciłam do pracy, a byłam jednym wielkim lękiem, dd, obrazy myślowe i myśli najstraszniejsze to był każdy dzień, ale dzięki forum wróciłam do pracy, wróciłam do żywych chociaż było ciężko, ale można z tego wyjść to pewne. 3 maj się nas a zaburzenie pójdzie w cholere

Bella · 28 lutego 2016, o 20:13

Muszę wrócić do pracy. A powiedzccie mi jak radzić sobie z tymi czarnymi myślami oraz brakiem koncentracji? W mojej pracy nie móc się skupić oraz zapamiętać to jest masakra

wiem że można z tego wyjść z tym że boję się że nie podałam

martynka · 28 lutego 2016, o 22:55

Podołasz tylko bez presji, narazie jest taki stan umysłu jaki jest nic na to nie poradzisz w danym momencie, ale kluczem jest nie dolewanie oliwy do ognia i powiedzenie sobie ok mam to zaburzenie, ale wyjdę z tego. Czytaj forum to podstawa, ja w kryzysach czytałam w pracy forum. Nie pamiętałam tak samo co robiłam wcześniej, ale to minęło, pogodziłam się z tym w tamtym momencie.

Bella · 29 lutego 2016, o 07:54

Jednak nie poszłam do pracy, po kolejnym panicznie napadzie płaczu, nie mogłam wstać z łóżka- jak tak dalej pójdzie, to nie wiem co będzie dalej, bo zamiast być lepiej jest gorzej. Już nie wspomnę że wszyscy wokół mają mnie dosyć, a dziś dostałam pytanie od mamy (bo pojechałam do rodziców w nadziei że mi się polepszy) 'czy tak teraz będzie codziennie'? Mega podbudowanie na duchu co? A tata znów twierdzi że wmowilam sobie ze musze płakać co rano

. Krótko mówiąc kochani nie daje rady...

justi2212 · 29 lutego 2016, o 08:29

Dasz rade, nie poddawaj się. Skoro zostałas w domu to zsprobuj się czymś zająć, choćby ćwiczenia fizyczne, parę minutek, zobaczysz że poczujesz się lepiej

i jedz banany, te dojrzałe maja naturalną dopamine

-- 29 lutego 2016, o 08:29 --
I nie rób sobie presji że od razu musi być dobrze na 100 %, małymi kroczkami, ale zacznij działać, powoli, nie rezygnuj, bo kryzysy będą, ale nie ma się co nimi załamywać

myszusia · 29 lutego 2016, o 08:30

Bella nie dziw się rodzicom.Ludzie,którzy nie doświadczają naszego stanu nigdy nie zrozumieją co tak naprawde przezywamy. Ja tez nieraz slyszalam przykre słowa od innych i chciało mi się płakać,ze nikt mnie nie rozumie i jestem w tym wszystkim sama. Ale skoro juz siedzisz w domu to może faktycznie się czymś zajmij porzadki cokolowiek byle by nie siedziec i nie myśleć w kolko o jednym.

Bella · 29 lutego 2016, o 08:34

Nie jestem w stanie nawet z łóżka wstać <płacze>, a poza tym nawet jak coś robię to moje myśli są i tak skupione w jednym miejscu...

justi2212 · 29 lutego 2016, o 08:36

Tylko Ci się tak wydaje, nawet nie wiesz ile masz w sobie siły, wiem co mowie, też w piątek ledwo wstalam do pracy, ale wstalam, dziś jest już dużo lepiej

Bella · 29 lutego 2016, o 09:18

Ja nie mam tyle sily, to dopiero początki... Chciałabym wyrzucić wszystkie te myśli z głowy... Nie umiem sobie pomóc...

-- 29 lutego 2016, o 09:18 --
A doskonale wiem że jeżeli sama sobie nie pomogę, to nie pomogą mi żadne leki...