Justyna22 pisze:Kiedyś wyczytałam, że podczas tego jak się boimy/panikujemy i nasze ciało mimowolnie się spina możemy zrobić znerwicowanemu organizmowi małego psikusa i sobie ciut pomóc. Chodzi o to żeby napiąć mięśnie całego ciała właśnie wtedy kiedy jest ściśnięte podświadomie. Potrzymać parę sekund i puścić. Kiedy rozluźnimy ciało - do mózgu dotrze impuls, że jest jakby lepiej.
Testowałam na sobie. Całkiem spoko. Nie zawsze działało tak jakbym chciała ale może komuś pomoże ten sposób chociaż odrobinę.

TAK TO NAZYWA SIE TECHNIKA RELAKSACJI JACOBSONA POLECAM JA Z CALEGO SERCA

-- 23 lipca 2016, o 23:57 --

dzama pisze:Witajcie,
Mam juz spore doswiadczenie i niestety jestem zaznajomiona z wiekszoscią objawów nerwicowych
Ale... teraz dopadlo mnie cos, co mnie naprawde przeraza :-/ I nie wiem czy jest to takie "normalne".

Zaczełam mieć "ciężki oddech", tzn. mogę wziac gleboki oddech, ale czuje jakby mi ktos polozyl na klatce piersiowej cieżką ksiązke.
Niby ok, duszności, ciezki oddech - nerwicowy standard.
Tylko że u mnie, nie pojawia się to podczas ataku lęku, ale trwa od rana do wieczora Juz praktycznie 2 tyg!
W nocy jest ok, w ogole o tym nie mysle i nie odczuwam (spie na brzuchu).

Bylam u lekarza, ale z osłuchu nic nie stwierdzila (czyli, nie wynika to z infekcji, nie ma świstów ani nic). Teraz musze isc na badanie krwii i RTG klatki, EKG, ale tak mnie "dobiły" te duszności, że ciezko mi sie ogarnac i w ogole gdzies wychodzic.... Tak się boje, że to np. neiwydolnośc serca czy cos. Chcialam się przelamac, wyjsc dzisiaj troche na spacer, ale jak wyszlam i poczulam te dusznosci, to nie bylam w stanie nigdzie isc i wrocilam z placzem do domu

Dodatkowo mam kluche w gardle, ale tym akurt się nie przejmuje (bo pewnie standardowy globus histericus).

Mial ktos cos takiego dlugoterminowo?

Patimka pisze:Martusia, jak czytam Twoje wpisy to jakbym czytała swoje perypetie! Niesamowite!
Dajesz mega kopa!

-- 23 lipca 2016, o 20:05 --
Najlepsze jest to, że czujesz osłabienie ale do łóżka potrafisz dobiec... paranoja :p

kamila1998 pisze:Hej,Przepraszam że się nie odzywałam ale miałam małe problemy.
W niedziele,miałam straszny humor,kłociłam sie z chłopakiem itp,a późnym wieczorem Patryk doznał urazu kręgosłupa i zabrała go karetka ...
Martwiłam się,ale moje myśli były i sie nasilały typu`a moze ja tylko udaje ze sie martwie?` mimo wszystko,pojechalam do niego..Czekałam ze dwie godziny aż go zobacze...
I jak zobaczyłam,że nie zdjeli go z takiej sztywnej deski... i że go wiozą na łóżku... Strasznie się zdenerwowałam że coś jest poważnego skoro tak jest.... i zemdlalam...
Parę minut poźniej siedziałam juz przy nim przy łózku szczęsliwa ze wszystko jest okey ale mimo to mysli szalały...
Po powrocie do domu(jego ok godz 2;00 w nocy) siedziałam przy nim,troszczyłam się..a w nocy,nawet nie mogłam oka zmrużyć,każde jego przekręcenie na łózku stawiało mnie na nogi.. czy wszystko ok,czy go boli,czy czegos potrzebuje..
Spędziłam u niego dwa dni,do dzisiaj w sumie..ale mimo ze u niego byłam myśli były tak silne że nie mogłam spać..
To,ze zemdlałam upewniło mnie ze kocham ale mimo wszystko myśli pozostały.

Pojechałam dziś do przychodni zapisac sie do psychologa i rozmawiałam z psychiatrą bo w sumie nie wiedziałam gdzie sie kwalifikuje..
i ona powiedziała,że ewidentnie mam zaburzenie obsesyjno kompulsywne z objawami depresji czy cos takiego i zapytała czy chce do psychiatry ale mam sie liczyc z tym ze będę brała leki..nie zgodzilam sie bo jak czytałam leki to uśpią a nie wyleczą..
I teraz siedze sama w domu,smutna bo tęsknie za nim a jutro rano dopiero do niego jadę..mimo to że moje mysli kłócą się ze sobą. : (

Wiecie ze zauwazyłam,że nawwet gdy mam te mysli w nocy podswiadomie łapie go za ręke? albo sama zarzucam jego łape na mnie?
Nie potrafie usnąć przy nim odwrócona w drugą strone.. heh..
albo np gdy jestem w Warszawie(mieszkam poza ) nie potrafie zjeść np kebaba.Dlaczego? Bo on też lubi.. i jest mi szkoda ze on nie zje a ja zjem.. Smieszne,prawda?
ale za 9 dni jedziemy na tydzien do Łeby.. Cieszę się ale gdy mysle o tym wyjeździe to mysli się nasilają..

Nawet jak się na niego patrzę,smiejemy sie i wchodzą myśli..typu` czy ja go kocham tak jak kiedys...` wiem ze wyzej napisałam odpowiedz na pytanie czy go kocham..ale mysli robią wodę z mózgu...i raz jest ok ze np jutro do niego jadę,a zaraz się strasznie denerwuje...

kamila1998 pisze:Hej,Przepraszam że się nie odzywałam ale miałam małe problemy.
W niedziele,miałam straszny humor,kłociłam sie z chłopakiem itp,a późnym wieczorem Patryk doznał urazu kręgosłupa i zabrała go karetka ...
Martwiłam się,ale moje myśli były i sie nasilały typu`a moze ja tylko udaje ze sie martwie?` mimo wszystko,pojechalam do niego..Czekałam ze dwie godziny aż go zobacze...
I jak zobaczyłam,że nie zdjeli go z takiej sztywnej deski... i że go wiozą na łóżku... Strasznie się zdenerwowałam że coś jest poważnego skoro tak jest.... i zemdlalam...
Parę minut poźniej siedziałam juz przy nim przy łózku szczęsliwa ze wszystko jest okey ale mimo to mysli szalały...
Po powrocie do domu(jego ok godz 2;00 w nocy) siedziałam przy nim,troszczyłam się..a w nocy,nawet nie mogłam oka zmrużyć,każde jego przekręcenie na łózku stawiało mnie na nogi.. czy wszystko ok,czy go boli,czy czegos potrzebuje..
Spędziłam u niego dwa dni,do dzisiaj w sumie..ale mimo ze u niego byłam myśli były tak silne że nie mogłam spać..
To,ze zemdlałam upewniło mnie ze kocham ale mimo wszystko myśli pozostały.



Pojechałam dziś do przychodni zapisac sie do psychologa i rozmawiałam z psychiatrą bo w sumie nie wiedziałam gdzie sie kwalifikuje..
i ona powiedziała,że ewidentnie mam zaburzenie obsesyjno kompulsywne z objawami depresji czy cos takiego i zapytała czy chce do psychiatry ale mam sie liczyc z tym ze będę brała leki..nie zgodzilam sie bo jak czytałam leki to uśpią a nie wyleczą..
I teraz siedze sama w domu,smutna bo tęsknie za nim a jutro rano dopiero do niego jadę..mimo to że moje mysli kłócą się ze sobą. : (

Wiecie ze zauwazyłam,że nawwet gdy mam te mysli w nocy podswiadomie łapie go za ręke? albo sama zarzucam jego łape na mnie?
Nie potrafie usnąć przy nim odwrócona w drugą strone.. heh..
albo np gdy jestem w Warszawie(mieszkam poza ) nie potrafie zjeść np kebaba.Dlaczego? Bo on też lubi.. i jest mi szkoda ze on nie zje a ja zjem.. Smieszne,prawda?
ale za 9 dni jedziemy na tydzien do Łeby.. Cieszę się ale gdy mysle o tym wyjeździe to mysli się nasilają..

Nawet jak się na niego patrzę,smiejemy sie i wchodzą myśli..typu` czy ja go kocham tak jak kiedys...` wiem ze wyzej napisałam odpowiedz na pytanie czy go kocham..ale mysli robią wodę z mózgu...i raz jest ok ze np jutro do niego jadę,a zaraz się strasznie denerwuje...

kamila1998 pisze:tak też tak mam jak Ty Edward27.
Jest tak,ze mam ochote sie pouczyć,albo posprzątać..a pojawiają się myśli i nie jestem w stanie nic... także jeśc.