Maria87 pisze: ↑

3 maja 2022, o 18:25

Hej,
Mam nadzieję, że ktoś będzie w stanie mi odpowiedzieć na nurtujace mnie pytanie. Otóż mam stwierdzone zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane. Od 2,5 miesiąca biorę leki, rano Bellergot, w południe Pramolan 50 i na noc Bellergot i Pramolan 50, oprócz tego dużo się suplementuję. Było już wszystko ok, leki działały, objawy somatyczne minęły. Jakieś 2 tygodnie temu zaczęłam mieć dziwne objawy, ciągłe stany depresyjne, derealizacja i momenty jakbym się czasami wyłączała. Parę dni temu mało nie wpadłam pod samochód, byłam pewna, że nadal stoi na poboczu, gdyby nie mama, mogło się źle skończyć. Postanowiłam odstawić ranną dawkę Bellergotu i jak na razie czuję się lepiej. Powiedzcie czy leki na nerwicę mogą zwiększyć stany depresyjne albo derealizację? Albo żeby momentami jakby wyłączył się mózg?

Sanity pisze: ↑

3 maja 2022, o 20:51

Nie lepiej zapytać lekarza prowadzącego? Po co się nakręcasz :p każdy inaczej reaguje na leki więc każdy odczuwa wszystko po swojemu. Dla spokoju zapytaj lekarza

Maria87 pisze: ↑

3 maja 2022, o 18:25

Hej,
Mam nadzieję, że ktoś będzie w stanie mi odpowiedzieć na nurtujace mnie pytanie. Otóż mam stwierdzone zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane. Od 2,5 miesiąca biorę leki, rano Bellergot, w południe Pramolan 50 i na noc Bellergot i Pramolan 50, oprócz tego dużo się suplementuję. Było już wszystko ok, leki działały, objawy somatyczne minęły. Jakieś 2 tygodnie temu zaczęłam mieć dziwne objawy, ciągłe stany depresyjne, derealizacja i momenty jakbym się czasami wyłączała. Parę dni temu mało nie wpadłam pod samochód, byłam pewna, że nadal stoi na poboczu, gdyby nie mama, mogło się źle skończyć. Postanowiłam odstawić ranną dawkę Bellergotu i jak na razie czuję się lepiej. Powiedzcie czy leki na nerwicę mogą zwiększyć stany depresyjne albo derealizację? Albo żeby momentami jakby wyłączył się mózg?

Vera pisze: ↑

4 maja 2022, o 10:47

Cześć.
Jestem tu nowa. U mnie jazda na całego zaczęła się pół roku temu zupełnie nie wiem dlaczego… Nie jestem w stanie normalnie funkcjonować, wyjść z domu, żyje w ciągłym napięciu i stresie nic mnie nie cieszy. Do sklepu obok jadę autem biore na szybko to co muszę i szybko wraca do domu bo się boje ze zwrócę. Mam ciągle mdłości (cierpię ma emetofobie) dosłownie dzień w dzień od momentu przebudzenia do czasu aż zasnę w nocy nic mi nie jest, przyspieszony puls, kołatanie serca, wrażenie omdlenia, zimne dłonie i stopy, ból brzucha przelewania obijania… ale najgorsze dla mnie są mdłości boje się gdziekolwiek wyjść cokolwiek zrobić żeby nie puścić pawia, co przez te pół roku nigdy mi się nie zdarzyło wgl
nigdy do tego nie doszło podczas stresu niestety mimo to strasznie się tego boje! Już nie wiem co robić biore Sympramol ale niewiele pomaga wizytę u psychologa mam dopiero za 2 miesiące. Rodzina o niczym nie wiem nikomu nie mówiłam o swoim koszmarze zreszta mąż i tak by nie zrozumiał.
W pt wizyta u fryzjera ale nie wiem czy dam radę pójść a tak bardzo bym chciała, niestety nerwica jest silniejsza ode mnie na sama myśl mdli mnie cholernie Pomocy

zxz25 pisze: ↑

4 maja 2022, o 16:17

Vera pisze: ↑

4 maja 2022, o 10:47

Cześć.


Cześć,

Zacznę od tego, że Twoje lęki to klasyki nerwicy. A nerwica to nie jest jakieś nieuleczalne choróbsko, tylko zaburzenie spowodowane wyczerpaniem układu nerwowego. Jak układ nerwowy się wyczerpuje? Stres i presja cegiełka po ciegiełce i później jedna kropla przelewa czarę goryczy. Zaczyna się reakcja "walcz lub uciekaj". Nagle człowiek boi się wyjść z domu, boi się przebywać wsrod ludzi, boi się wymiotowania, boi się że się udusi i masa innych lęków, które tak naprawdę są spowodowane tym, że umysł w tym stanie szuka sobie zagrożenia. A że zagrożenia prawdziwego nie ma, to sobie jakieś wymyśla jak te powyższe. Jak z tego wyjść? Na początku wystawiając się na lęk, krok po kroku. Ośmieszać go: "Jak się zrzygam to chociaż będę chudsza", "ryzykować": wchodzić do sklepu najpierw po jedna rzecz i wytrzymać chwilę, za jakiś czas po dwie rzeczy, później obejść cały sklep i wyjść itd. Na początku potrzeba dużo cierpliwości i wytrwałości- w miarę upływu czasu to działanie pozwoli Ci zobaczyć, że Twój lęk to po prostu iluzja. A jeszcze później jak już zacznie wracać do Ciebie trzeźwość umysłu nie będziesz musiała się nawet przekonywać do tego, po prostu będziesz wiedzieć że to było głupie i miało Cię utrzymywać w stanie zagrożenia.
To tak w skrócie ( ), polecam Ci nagrania na yt osób które kiedyś działały na tym forum: kanał Stowarzyszenie Zaburzeni PL https://youtube.com/channel/UCiWlDE21eDlcMr0wscWEGFA , stronę autora forum: emocjobranie.pl (tam też jest kilka dobrych nagrań na temat nerwicy i odnośniki do jego postów na forum, które są skarbnica wiedzy), jest jeszcze blog Katji: człowiekczujacy.pl. Tak naprawdę wszystko jest o tym samym.
Wyjście z nerwicy to proces, ale wierzę, że Ci się uda. Dobrze też jednak komuś powiedzieć o swoich problemach, ale po prostu powiedzieć, nie liczyć na to że ta osoba zrozumie, bo rzadko kiedy tak jest.

Ślicznie dziekuje za odpowiedź!
Usilnie próbuje z tym walczyć właśnie wychodząc stopniowo raz jest lepiej raz gorzej ale walczę niestety są dni kiedy dostaje takiego ataku że po prostu przegrywam. No nic czekam na wizytę u psychologa i będziemy działać. W między czasie poproszę lekarza rodzinnego o zmianę leku na inny ten nie dość ze drogi to efekty są średniawe.

damianoo8 pisze: ↑

3 maja 2022, o 16:29

Mysle ze tak zrobię, kurde wszystko zaczęło się od wizyty u gastrologa , w sumie gdzieś we wrześniu robiłem gastroskopie i wszystko było idealnie , żadnego zapalenie, żadnego refluksu, ale gdzieś w styczniu wybrałem się na konsultacje do gastrologa , po pierwsze to zrugal mnie za brak szczepienia od góry do dołu, a później zaczął straszyć ze na gastroskopi nie wszystko wychodzi i może to być jakaś przepuklina i od tamtej pory zaczęły się bole brzucha jakaś niechęć do jedzenia nawet wydaje mi się ze zgaga , ale czy może to być na tle nerwowym , noc jest ok ale tylko po otwarciu oczu wszystko wraca.