Marcin_kielce30 pisze: ↑

3 lipca 2020, o 19:39

Hej. Napiszcie proszę czy ktoś z was miał coś takiego :
- Pustka w głowie przez większość dnia (jak by intelekt spadł do 30%)
- Dużo lękowych czarnych scenariuszy
- Takie otumanienie, otępienie
- Lęk
- Złość ,frustracja
- Obawy że to nigdy nie przejdzie
- Lęk przed spotkaniami z ludzmi ,rozmowami
- Stany depresyjne i apatia
- Żadna aktywność nie cieszy i nie ma sensu
- Pobudka koło 3-4 rano i taki bałagan myślowy (wyrywkowe myśli ,jakieś przypadkowe "z dupy") co nakręca mocno lęk
- Rozkojarzenie , brak koncentracji
- Drętwienie nosa
- Poczucie odizolowania
- Ucisk w głowie
- Brak energii
- Myślenie z trudem

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 15:07

U mnie też niestety powrót
Mój problem na poczstku polegał na tym, że bałam się że zachoruje, ciągle się badalam u różnych lekarzy. Terspia u psychoterapeuty podzialal. Wszystko było ok,az do momentu ważnego egzaminu w pracy-wywołał u mnie taki stres, że wszystko wróciło, tylko w odwrotnej formie. Zaczęłam się bać, że mogłabym coś sobie zrobić, np.podciac zyly. Potem odwróciło się to w stosunku do mojego męża i syna. Ciągle się bałam, że im coś zrobie, że mógłbym ich zabić.ciagle wyobraźnia nasuwała mi takie obrazy. Balam się, że popadam w jakąś chorobę psychiczną. Znowu terapia, powoli wracałam do siebie, sama byłam w stanie zauważyć, co wywołuje u mnie takie myśli. Było już prawie wszystko ok,az do teraz... Znowu od paru dni mam takie "jazdy",najpierw, że zrobię krzywdę najbliższym, których kocham, potem, że mogę zrobić coś sobie a dziś znowu się boję, że wariuje, że jestem jakas chora psychicznie,boje się że mnie zamkną w szpitalu psychiatrycznym. Ohhhh czy to się kiedyś skończy? Dziś mam totalnego dola a było już tak dobrze

nadzieja1234 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 15:56

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 15:07

U mnie też niestety powrót
Mój problem na poczstku polegał na tym, że bałam się że zachoruje, ciągle się badalam u różnych lekarzy. Terspia u psychoterapeuty podzialal. Wszystko było ok,az do momentu ważnego egzaminu w pracy-wywołał u mnie taki stres, że wszystko wróciło, tylko w odwrotnej formie. Zaczęłam się bać, że mogłabym coś sobie zrobić, np.podciac zyly. Potem odwróciło się to w stosunku do mojego męża i syna. Ciągle się bałam, że im coś zrobie, że mógłbym ich zabić.ciagle wyobraźnia nasuwała mi takie obrazy. Balam się, że popadam w jakąś chorobę psychiczną. Znowu terapia, powoli wracałam do siebie, sama byłam w stanie zauważyć, co wywołuje u mnie takie myśli. Było już prawie wszystko ok,az do teraz... Znowu od paru dni mam takie "jazdy",najpierw, że zrobię krzywdę najbliższym, których kocham, potem, że mogę zrobić coś sobie a dziś znowu się boję, że wariuje, że jestem jakas chora psychicznie,boje się że mnie zamkną w szpitalu psychiatrycznym. Ohhhh czy to się kiedyś skończy? Dziś mam totalnego dola a było już tak dobrze

Chronisz dobrego humoru jak skarbu i kiedy tylko wracają objawy to widać że powraca obawa i strach czyli nadal nie wypracowane jest u Ciebie podejście u akceptacja

marmik1289 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 17:03

Zaakceptować złe samopoczucie, bo masz zaburzenie lękowe.

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 16:49

nadzieja1234 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 15:56

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 15:07

U mnie też niestety powrót
Mój problem na poczstku polegał na tym, że bałam się że zachoruje, ciągle się badalam u różnych lekarzy. Terspia u psychoterapeuty podzialal. Wszystko było ok,az do momentu ważnego egzaminu w pracy-wywołał u mnie taki stres, że wszystko wróciło, tylko w odwrotnej formie. Zaczęłam się bać, że mogłabym coś sobie zrobić, np.podciac zyly. Potem odwróciło się to w stosunku do mojego męża i syna. Ciągle się bałam, że im coś zrobie, że mógłbym ich zabić.ciagle wyobraźnia nasuwała mi takie obrazy. Balam się, że popadam w jakąś chorobę psychiczną. Znowu terapia, powoli wracałam do siebie, sama byłam w stanie zauważyć, co wywołuje u mnie takie myśli. Było już prawie wszystko ok,az do teraz... Znowu od paru dni mam takie "jazdy",najpierw, że zrobię krzywdę najbliższym, których kocham, potem, że mogę zrobić coś sobie a dziś znowu się boję, że wariuje, że jestem jakas chora psychicznie,boje się że mnie zamkną w szpitalu psychiatrycznym. Ohhhh czy to się kiedyś skończy? Dziś mam totalnego dola a było już tak dobrze

Chronisz dobrego humoru jak skarbu i kiedy tylko wracają objawy to widać że powraca obawa i strach czyli nadal nie wypracowane jest u Ciebie podejście u akceptacja

Hmmm wydawało mi się, że już jest w miarę dobrze. Łapie się na tym, że jak długo jest spokój to sama sobie to przywołuje,rozmyslajac kiedy uderzy lęk. Jak sobie tym poradzic?

nadzieja1234 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 18:44

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 16:49

nadzieja1234 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 15:56

Chronisz dobrego humoru jak skarbu i kiedy tylko wracają objawy to widać że powraca obawa i strach czyli nadal nie wypracowane jest u Ciebie podejście u akceptacja

Hmmm wydawało mi się, że już jest w miarę dobrze. Łapie się na tym, że jak długo jest spokój to sama sobie to przywołuje,rozmyslajac kiedy uderzy lęk. Jak sobie tym poradzic?

Przychodzi myśl o udarze czy czym kolwiek to mów odrazu „trudno, to dostanę” i nie nadawaj nawet temu uwagi bo to są śmieci myślowe

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 19:18

nadzieja1234 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 18:44

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 16:49

Hmmm wydawało mi się, że już jest w miarę dobrze. Łapie się na tym, że jak długo jest spokój to sama sobie to przywołuje,rozmyslajac kiedy uderzy lęk. Jak sobie tym poradzic?

Przychodzi myśl o udarze czy czym kolwiek to mów odrazu „trudno, to dostanę” i nie nadawaj nawet temu uwagi bo to są śmieci myślowe

Hmmm spróbuje. Ohhhh tak bardzo pragnę wrócić do życia sprzed leku. Powiem wam, że dla mnie najgorszy właśnie jest lek przed popełnieniem samobójstwa lub zabiciem kogoś. Już bardziej "lubiłam" te leki związane z moim zdrowiem kiedy się wiecznie badałam. Mam nadzieje, ze kiedyś się ich pozbędę.

Maciej Bizoń pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:08

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 19:18

nadzieja1234 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 18:44

Przychodzi myśl o udarze czy czym kolwiek to mów odrazu „trudno, to dostanę” i nie nadawaj nawet temu uwagi bo to są śmieci myślowe

Hmmm spróbuje. Ohhhh tak bardzo pragnę wrócić do życia sprzed leku. Powiem wam, że dla mnie najgorszy właśnie jest lek przed popełnieniem samobójstwa lub zabiciem kogoś. Już bardziej "lubiłam" te leki związane z moim zdrowiem kiedy się wiecznie badałam. Mam nadzieje, ze kiedyś się ich pozbędę.

Hej . Myśli samobójcze zaburzeniowe są strasznie męczące ale to przechodzi , jednakże musisz popracować nad podejściem do nich bo szybko potrafią wrócić i jeśli nadal będzie strach przed nimi to znowu mogą przewijać się przez jakiś czas po umyśle . Wracają o ile zaburzenie jest aktywne bo jedli uda ci się to dezaktywowac to wszystkie myśli natretne i straszące znikną .

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:11

Maciej Bizoń pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:08

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 19:18

Hmmm spróbuje. Ohhhh tak bardzo pragnę wrócić do życia sprzed leku. Powiem wam, że dla mnie najgorszy właśnie jest lek przed popełnieniem samobójstwa lub zabiciem kogoś. Już bardziej "lubiłam" te leki związane z moim zdrowiem kiedy się wiecznie badałam. Mam nadzieje, ze kiedyś się ich pozbędę.

Hej . Myśli samobójcze zaburzeniowe są strasznie męczące ale to przechodzi , jednakże musisz popracować nad podejściem do nich bo szybko potrafią wrócić i jeśli nadal będzie strach przed nimi to znowu mogą przewijać się przez jakiś czas po umyśle . Wracają o ile zaburzenie jest aktywne bo jedli uda ci się to dezaktywowac to wszystkie myśli natretne i straszące znikną .

Złoty środek na dezaktywowanie tego?

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:11

Maciej Bizoń pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:08

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 19:18

Hmmm spróbuje. Ohhhh tak bardzo pragnę wrócić do życia sprzed leku. Powiem wam, że dla mnie najgorszy właśnie jest lek przed popełnieniem samobójstwa lub zabiciem kogoś. Już bardziej "lubiłam" te leki związane z moim zdrowiem kiedy się wiecznie badałam. Mam nadzieje, ze kiedyś się ich pozbędę.

Hej . Myśli samobójcze zaburzeniowe są strasznie męczące ale to przechodzi , jednakże musisz popracować nad podejściem do nich bo szybko potrafią wrócić i jeśli nadal będzie strach przed nimi to znowu mogą przewijać się przez jakiś czas po umyśle . Wracają o ile zaburzenie jest aktywne bo jedli uda ci się to dezaktywowac to wszystkie myśli natretne i straszące znikną .

Złoty środek na dezaktywowanie tego?

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:24

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:11

Maciej Bizoń pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:08

Hej . Myśli samobójcze zaburzeniowe są strasznie męczące ale to przechodzi , jednakże musisz popracować nad podejściem do nich bo szybko potrafią wrócić i jeśli nadal będzie strach przed nimi to znowu mogą przewijać się przez jakiś czas po umyśle . Wracają o ile zaburzenie jest aktywne bo jedli uda ci się to dezaktywowac to wszystkie myśli natretne i straszące znikną .

Złoty środek na dezaktywowanie tego?

Maciej!! Dzięki bardzo, właśnie takich słów dziś mi bylo trzeba!

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:11

Maciej Bizoń pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:08

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 19:18

Hmmm spróbuje. Ohhhh tak bardzo pragnę wrócić do życia sprzed leku. Powiem wam, że dla mnie najgorszy właśnie jest lek przed popełnieniem samobójstwa lub zabiciem kogoś. Już bardziej "lubiłam" te leki związane z moim zdrowiem kiedy się wiecznie badałam. Mam nadzieje, ze kiedyś się ich pozbędę.

Hej . Myśli samobójcze zaburzeniowe są strasznie męczące ale to przechodzi , jednakże musisz popracować nad podejściem do nich bo szybko potrafią wrócić i jeśli nadal będzie strach przed nimi to znowu mogą przewijać się przez jakiś czas po umyśle . Wracają o ile zaburzenie jest aktywne bo jedli uda ci się to dezaktywowac to wszystkie myśli natretne i straszące znikną .

Złoty środek na dezaktywowanie tego?

Nowy7 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:34

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:11

Maciej Bizoń pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:08

Hej . Myśli samobójcze zaburzeniowe są strasznie męczące ale to przechodzi , jednakże musisz popracować nad podejściem do nich bo szybko potrafią wrócić i jeśli nadal będzie strach przed nimi to znowu mogą przewijać się przez jakiś czas po umyśle . Wracają o ile zaburzenie jest aktywne bo jedli uda ci się to dezaktywowac to wszystkie myśli natretne i straszące znikną .

Złoty środek na dezaktywowanie tego?

Zrozumieć, że te myśli są od zaburzenia, a ty nadałaś im ogromna wartość i uwagę, oczywiście tą lękowa uwagę. Zrozumieć, że te myśli mają takie samo zadanie jak lęki o zdrowie, czyli mają Cię straszyć, co zresztą się udało, aby utrzymywać Cię cały czas w stanie lękowym, analizie lękowej, w stanie zagrożenia. Wtedy bałaś się o zdrowie, teraz o myśli, właściwie o treści tych myśli. Dostrzeż po prostu schemat o którym napisałem już wyżej, zaburzenie zawsze będzie atakować w różny sposób, czy to lęk o zdrowie, czy że zrobisz komuś krzywdę co jest oczywiście bzdurą która wymyśla sobie przestraszony stan emocjonalny ale Ty w to wierzysz i się boisz, na tej podstawie nie ma mowy o tym, aby zaburzenie miało zanikać, ponieważ utrzymujesz stan zagrożenia poprzez wiarę czy to w myśli, że może coś komuś zrobię, lub boisz się i wierzysz że na coś chorujesz, badasz się ciągle a takimi działaniami utwierdzasz rozszalały stan emocjonalny, że rzeczywiście coś jest na rzeczy i czujesz lęk. Musisz wiedzieć że te myśli nie są żadna prawdą, tylko tym samym co myśl że choruje na cokolwiek. Schemat jest ten sam. Na pewno pomoże Ci wyśmiewanie i olewanie tych myśli, jednak najważniejsze będzie to zrozumienie o którym pisałem wyżej skąd to się bierze, po co, jeśli to zrozumiesz zaakceptujesz wystąpienie takich myśli, nie będziesz ich analizować, pozwolisz po prostu im być, bo one teraz będą obecne przez jakiś czas bo nadałaś im ta złą, lękowa uwagę, nie będziesz się ich bała to powolutku straci to na wartości i automatycznie ta myśl będzie Ci obojętna więc przestanie być natrętna. Wtedy to po prostu minie i się zdezaktywuje.

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:48

Nowy7 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:34

anna0101 pisze: ↑

5 lipca 2020, o 20:11

Złoty środek na dezaktywowanie tego?

Zrozumieć, że te myśli są od zaburzenia, a ty nadałaś im ogromna wartość i uwagę, oczywiście tą lękowa uwagę. Zrozumieć, że te myśli mają takie samo zadanie jak lęki o zdrowie, czyli mają Cię straszyć, co zresztą się udało, aby utrzymywać Cię cały czas w stanie lękowym, analizie lękowej, w stanie zagrożenia. Wtedy bałaś się o zdrowie, teraz o myśli, właściwie o treści tych myśli. Dostrzeż po prostu schemat o którym napisałem już wyżej, zaburzenie zawsze będzie atakować w różny sposób, czy to lęk o zdrowie, czy że zrobisz komuś krzywdę co jest oczywiście bzdurą która wymyśla sobie przestraszony stan emocjonalny ale Ty w to wierzysz i się boisz, na tej podstawie nie ma mowy o tym, aby zaburzenie miało zanikać, ponieważ utrzymujesz stan zagrożenia poprzez wiarę czy to w myśli, że może coś komuś zrobię, lub boisz się i wierzysz że na coś chorujesz, badasz się ciągle a takimi działaniami utwierdzasz rozszalały stan emocjonalny, że rzeczywiście coś jest na rzeczy i czujesz lęk. Musisz wiedzieć że te myśli nie są żadna prawdą, tylko tym samym co myśl że choruje na cokolwiek. Schemat jest ten sam. Na pewno pomoże Ci wyśmiewanie i olewanie tych myśli, jednak najważniejsze będzie to zrozumienie o którym pisałem wyżej skąd to się bierze, po co, jeśli to zrozumiesz zaakceptujesz wystąpienie takich myśli, nie będziesz ich analizować, pozwolisz po prostu im być, bo one teraz będą obecne przez jakiś czas bo nadałaś im ta złą, lękowa uwagę, nie będziesz się ich bała to powolutku straci to na wartości i automatycznie ta myśl będzie Ci obojętna więc przestanie być natrętna. Wtedy to po prostu minie i się zdezaktywuje.

Wydaje mi się, że już i tak poczynilam duże postępy-przy tych myślach już nie oblewają mnie zimne poty, nie boję się wejść do kuchni, nie boję się noży. Kiedyś wejście do kuchni powodowało u mnie bardzo duży lęk. Teraz już tak nie jest. Teraz odczuwam strach przed pojawieniem się tych mysli. Ja wiem, że sama się nakręcam-jak już mam 2-3 tygodnie spokoju, to zastanawiam się kiedy one powrócą i tak właśnie sama je przywołuje. Przez tą pandemie nie chodzę już 5 miesięcy na terapię. Psychoterapeuta proponowal sesje online,ale ja chciałam sprawdzić czy po 1,5 roku terapii poradzę sobie sama. I muszę stwierdzić, że naprawdę bardzo dobrze mi się to udawało. Leki się pojawiały, ale właśnie olewałam je i po jednym dniu leki znikały. Od wczoraj właśnie mam jakiegoś większego dola. Wiem czym to jest spowodowane - ostatnio nie możemy się dogadać z mężem,do tego doszła kwarantanna, która zamknęła nas na 4 tygodnie. Stres tym spowodowany wywołal znowu te moje leki. Właśnie problem tkwi w tym, że jak mam dłuższy spokoj to potem sama przywołuje sobie te mysli.