Julcia66 pisze: ↑

3 marca 2019, o 12:07

Czy somatyczne objawy nerwicy mogą utrzymywać się trwałe ?.Pytanie do tych co mają od strony serca kłucia ucisk nie możność swobodnego oddychania

Urzula pisze: ↑

4 marca 2019, o 19:26

Będąc u psychologa zwróciłam uwagę na to, że dopytywała mnie czy najpierw pojawia się lek a zaraz po nim objawy somatyczne, czy też najpierw objawy somatyczne a potem lęk i szczerze mówiąc troszkę zbiło mnie to z tropu, bo chyba aż tak dokładnie tego nie zaobserwowałam, ale generalnie u mnie najpierw są objawy somatyczne, a zaraz po nich lęk.
Czy ktoś wie co to oznacza?
Czy lepiej żeby najpierw był lek i po nim objawy somatyczne, czy odwrotnie? Co jest lepsze?

Urzula pisze: ↑

4 marca 2019, o 19:26

Będąc u psychologa zwróciłam uwagę na to, że dopytywała mnie czy najpierw pojawia się lek a zaraz po nim objawy somatyczne, czy też najpierw objawy somatyczne a potem lęk i szczerze mówiąc troszkę zbiło mnie to z tropu, bo chyba aż tak dokładnie tego nie zaobserwowałam, ale generalnie u mnie najpierw są objawy somatyczne, a zaraz po nich lęk.
Czy ktoś wie co to oznacza?
Czy lepiej żeby najpierw był lek i po nim objawy somatyczne, czy odwrotnie? Co jest lepsze?

ohKarol pisze: ↑

5 marca 2019, o 17:03

Zaczęło się 28 października, trzasnęła we mnie jak piorun z jasnego nieba. Wczesniej nie zauważałam objawów bo były sporadycznie, nie zagłębiałam się w tym , chociaż z natury jestem okropnym hipochondrykiem, caly czas zyje w strachu o zycie i zdrowie moje i moich najbliższych. Oczywiście najbardziej obawiam się nowotworów, ale zwykle badanie krwi jest dla mnie jak Mount Everest.
Od tego dnia była ze mna ponad dwa miesiące, oczywiście wtedy jeszcze nie wiedziałam ze to ona -bardzo pomogło mi to forum-pomogło mi zrozumieć co mi jest. Bez was byłam przekonana ze umieram, ze mam guza mózgu, albo stwardnienie rozsiane. Uderzenia gorąca jak by ktoś przykładał gorący kamień do karku, suchość w ustach, mroczki w oczach, potem doszły parestezje i szum w uszach. MASAKRA. zasypiałam tylko z włączonym TV żeby nie słyszeć szumu. Ogólnie nakręcałam się coraz bardziej, objawy się czasami zmienialy, doszła depersonalizacja , derealizacja, wysokie tętno, uczucie zapadania się, dziwnie nieokreślone uczucie w głowie, ...OGÓLNIE PANIKA.Byłam przekonana , ze zwariuje jeśli tego nie uspokoję. Jednakże zauważyłam, że w weekendy, kiedy spotykamy się z gronie znajomych , i wypije trochę alkoholu wszystkie objawy mijają, co utwierdzilo mnie w przekonaniu ze jednak nie umieram, Zaczełam sobie tłumaczyć, JAKOS przetrwałam miesiąc w względnym spokoju. I trach ...ZNOWU, znalazła mnie na obiedzie restauracji kiedy jadlam zupę(zaznacze ze unikam takich miejsc bo jedzenie staje mi w gardle, ale wtedy odważyłam się jechać na niedzielny obiad. I od tamtej pory znowu jestem generatorem LĘKU, mam ataki leku, nerwica mieszka głównie w głowie, nie mam dolegliwości ze strony serca , czasami mam wrazenie że się dusze ale to od jakiegoś czasu... I doszłam do wniosku ze sama sobie nie poradzę, bez leków. W domu musze szukac jakiegoś zajecia żeby tylko nie siedzieć , ponieważ wtedy wszystko odczuwam bardziej. Gdy zajmę glowę wszystko jest ok
Ostatnie dwa lata mojego zycia to dużo zmian, dziecko poszlo do szkoły , ja do pracy, ciagly pośpiech, plus ciagla obawa o swoje zdrowie... Uff ...

Nerwyzestali pisze: ↑

6 marca 2019, o 11:05

ohKarol pisze: ↑

5 marca 2019, o 17:03

Zaczęło się 28 października, trzasnęła we mnie jak piorun z jasnego nieba. Wczesniej nie zauważałam objawów bo były sporadycznie, nie zagłębiałam się w tym , chociaż z natury jestem okropnym hipochondrykiem, caly czas zyje w strachu o zycie i zdrowie moje i moich najbliższych. Oczywiście najbardziej obawiam się nowotworów, ale zwykle badanie krwi jest dla mnie jak Mount Everest.
Od tego dnia była ze mna ponad dwa miesiące, oczywiście wtedy jeszcze nie wiedziałam ze to ona -bardzo pomogło mi to forum-pomogło mi zrozumieć co mi jest. Bez was byłam przekonana ze umieram, ze mam guza mózgu, albo stwardnienie rozsiane. Uderzenia gorąca jak by ktoś przykładał gorący kamień do karku, suchość w ustach, mroczki w oczach, potem doszły parestezje i szum w uszach. MASAKRA. zasypiałam tylko z włączonym TV żeby nie słyszeć szumu. Ogólnie nakręcałam się coraz bardziej, objawy się czasami zmienialy, doszła depersonalizacja , derealizacja, wysokie tętno, uczucie zapadania się, dziwnie nieokreślone uczucie w głowie, ...OGÓLNIE PANIKA.Byłam przekonana , ze zwariuje jeśli tego nie uspokoję. Jednakże zauważyłam, że w weekendy, kiedy spotykamy się z gronie znajomych , i wypije trochę alkoholu wszystkie objawy mijają, co utwierdzilo mnie w przekonaniu ze jednak nie umieram, Zaczełam sobie tłumaczyć, JAKOS przetrwałam miesiąc w względnym spokoju. I trach ...ZNOWU, znalazła mnie na obiedzie restauracji kiedy jadlam zupę(zaznacze ze unikam takich miejsc bo jedzenie staje mi w gardle, ale wtedy odważyłam się jechać na niedzielny obiad. I od tamtej pory znowu jestem generatorem LĘKU, mam ataki leku, nerwica mieszka głównie w głowie, nie mam dolegliwości ze strony serca , czasami mam wrazenie że się dusze ale to od jakiegoś czasu... I doszłam do wniosku ze sama sobie nie poradzę, bez leków. W domu musze szukac jakiegoś zajecia żeby tylko nie siedzieć , ponieważ wtedy wszystko odczuwam bardziej. Gdy zajmę glowę wszystko jest ok
Ostatnie dwa lata mojego zycia to dużo zmian, dziecko poszlo do szkoły , ja do pracy, ciagly pośpiech, plus ciagla obawa o swoje zdrowie... Uff ...

Znam to dobrze. Głowę, klatkę. Alkohol tez mi kiedyś pomagał.

TheHermit pisze: ↑

6 marca 2019, o 15:54

hej, doświadczał ktoś "skakania" mięśni w dziwnych miejscach?
zdarza mi się czasem pojedyńczy "skok" mięśnia, który jest w gardle, między obojczykami. jadłam sobie dziś spokojnie, kiedy nagle poczułam jak twardnieje mi szczęka i drgają mięśnie w okolicy ust, w tym samym czasie podskoczył mi ten mięsień w gardle. trwało to dosłownie sekundę, ale zalała mnie po tym gorąca fala adrenaliny okropne uczucie
rozsądek mówi - nerwica, nerwica mówi - dopytaj