Rybik w Machinie pisze: ↑

21 lipca 2018, o 11:44

Wczoraj miałem ciężki dzień - pomagałem bratu wnosić rogówkę na 3 piętro (kilka ciężkich części). Strasznie się zmęczyłem, ale wszystko było ok. Jednak jak już wychodziłem złapała mnie taka słabość, zawroty głowy, mroczki przed oczami, rozpieranie w klatce, zaburzenia równowagi - i skończyło się pogotowiem...

Oczywiście według nich stres, za mało wody, niskie ciśnienie i przepracowanie... Oni mają rację, czy to jednak coś gorszego?

Dzisiaj wstałem, jestem słaby jak mucha i w kuchni po wstaniu poczułem się bardzo podobnie... I znowu mnie nachodzi ochota na szpital :/

W nerwicy niestety zmęczenie się potęguje, ja też tak miałem. Co prawda nie aż do tego stopnia, żeby lądować na pogotowiu, ale też po większym wysiłku czułem ucisk w klacie, jakieś dziwne zawroty, zalewanie gorącem, drgania mięśni, "gwiazdki" w oczach i uczucie jakby krew odpływała z głowy. Jeśli chodzi o badania to miałem ekg, krew, mocz i wszystko wychodziło dobrze. Miałem też spory problem z nakręcaniem się na zmęczenie. Bałem się zmęczenia, że nie dam rady, że zemdleję z wysiłku etc. Jeszcze całkiem tego nie pokonałem, ale widzę, że im mniejsze napięcie tym więcej energii. Jeśli będziesz u lekarza z tym problemem to daj znać co Ci powiedział, tak z ciekawości jak to wygląda w twoim przypadku. Pozdrawiam

agnefka28 pisze: ↑

21 lipca 2018, o 15:46

Pytanie kieruje głównie do kobiet, które mają dziecko/dzieci. Do kobiet, które są na swoim i nie mieszkają z rodzicami/teściami. W jaki sposób radzicie sobie z obowiązkami? Mam na myśli sprzątanie, gotowanie, zakupy, ogarnięcie siebie i wiele wiele innych... Nie wiem czy to nie ja zbyt wiele wymagam od siebie, ale po prostu moja frustracja jest nie do opisania.

nie bardzo rozumiem pytanie? wstaję rano i robię co mam zrobić

tapurka pisze: ↑

21 lipca 2018, o 20:31

agnefka28 pisze: ↑

21 lipca 2018, o 15:46

Pytanie kieruje głównie do kobiet, które mają dziecko/dzieci. Do kobiet, które są na swoim i nie mieszkają z rodzicami/teściami. W jaki sposób radzicie sobie z obowiązkami? Mam na myśli sprzątanie, gotowanie, zakupy, ogarnięcie siebie i wiele wiele innych... Nie wiem czy to nie ja zbyt wiele wymagam od siebie, ale po prostu moja frustracja jest nie do opisania.

nie bardzo rozumiem pytanie? wstaję rano i robię co mam zrobić

Też wstaję rano i robię co do mnie należy;). Pytam czy nie czujecie się przeciążone obowiązkami i jak sobie z tym radzicie? Każda ma inną sytuację, jedna ma mamę u boku do pomocy, ktoś inny męża z wolnym zawodem. Pytam jednak kobiet, które przez większość czasu zostają same z małymi dziećmi bez pomocy osób z zewnątrz. Mąż oczywiście robi wszystko, ale wiadomo, pracując nie jest w stanie być tyle z małą co ja, to naturalne. Mnie czasem przerasta to wszystko, dlatego chcialam zapytać osób z podobnym problemem.

Celine Marie pisze: ↑

21 lipca 2018, o 10:26

znerwicowana85 pisze: ↑

21 lipca 2018, o 08:57

A ja od dwoch dni mam jakies dziwne akcje z gardlem. Czuje jakby bylo takie mega wyschniete, ale nie boli i nie jest zaczerwienione. W ogole czymuje taką szortkosc w ustach. Dosc nieprzyjemne wrazenie. Nie wiem czy to nerwica, czy to po masazu w jamie ustnej?? Mial tak ktos?

A i jeszcze „namietnie” mierze sibie temperature. Wczesniej bylo cisnienie teraz sprawdzam czy jest 36,2, czy 36,7‍♀️‍♀️‍♀️

Jeśli chodzi o gardło to ja znowu od kilku dni mam wydzielinę i ból ,nie wiem skąd to się bierze ,raz jest,raz nie ma

Grzyby pylą na bogato, ja stawiam na to albo po prostu zlosliwosc nerwicy‍♀️

Ktos pisal ostatnio o piskach i stukaniu/ pulsie w uchu. Tez tak mialam, ale poszlam do fizjoterapeutki, ktora wymasowala mi żuchwę z zewnatrz i wewnątrz ( taki bol, ze plakalam i juz myslalam, ze odlece). I szczerze... problemy sie skonczyly! Troche cisnienie mialam z dwa, trzy dni/ opuchlizna potrzymała z tydzien i jest ok. Wzrok lepiej, gardzioł też i te pukania w uszach i bole w oczodolach, czy krawej skrobi w ogole zniknęły. Moze przez nerwicowy bruksizm, tak sie ściskałam, że bylam niedotleniona lub cos w tym stylu i stad moje niektore objawy, nie wiem, ale warto w przypadku takich symptomow skonsultowac sie z kims od żuchwy i zainwestować w masaż u dobrego fizjo!

Znerwicowana85, ja pisałam o pulsujący szumie w uchu, rzeczywiście często łapie się na tym że mocno zaciskam szczękę, gdy otwieram usta szeroko to ten szum znika, czy i u Ciebie tak było?

Powiedzcie mi czy to normalne w nerwicy ze lekam sie wlasnej wyobrazni?

Gona pisze: ↑

22 lipca 2018, o 11:59

Powiedzcie mi czy to normalne w nerwicy ze lekam sie wlasnej wyobrazni?

Jak najbardziej

Alicja539 pisze: ↑

22 lipca 2018, o 11:59

Gona pisze: ↑

22 lipca 2018, o 11:59

Powiedzcie mi czy to normalne w nerwicy ze lekam sie wlasnej wyobrazni?

Jak najbardziej

Bo patrzac na ludzkie twarze ogarnia mnie lęk przed tym co wykruje moja wyobraznia.
Bohe sie, ze to schizofrenia.

Też mam takie lęki ;-( dziś spojrzałam na swoją rękę i poczułam że ona nie należy do mnie, coraz gorzej że mną, nie wiem. Ciągle czuję ten lęk, czasem nie wiem dlaczego

agnefka28 pisze: ↑

21 lipca 2018, o 20:44

tapurka pisze: ↑

21 lipca 2018, o 20:31

agnefka28 pisze: ↑

21 lipca 2018, o 15:46

Pytanie kieruje głównie do kobiet, które mają dziecko/dzieci. Do kobiet, które są na swoim i nie mieszkają z rodzicami/teściami. W jaki sposób radzicie sobie z obowiązkami? Mam na myśli sprzątanie, gotowanie, zakupy, ogarnięcie siebie i wiele wiele innych... Nie wiem czy to nie ja zbyt wiele wymagam od siebie, ale po prostu moja frustracja jest nie do opisania.

nie bardzo rozumiem pytanie? wstaję rano i robię co mam zrobić

Też wstaję rano i robię co do mnie należy;). Pytam czy nie czujecie się przeciążone obowiązkami i jak sobie z tym radzicie? Każda ma inną sytuację, jedna ma mamę u boku do pomocy, ktoś inny męża z wolnym zawodem. Pytam jednak kobiet, które przez większość czasu zostają same z małymi dziećmi bez pomocy osób z zewnątrz. Mąż oczywiście robi wszystko, ale wiadomo, pracując nie jest w stanie być tyle z małą co ja, to naturalne. Mnie czasem przerasta to wszystko, dlatego chcialam zapytać osób z podobnym problemem.

Jak najbardziej normalne pytanie i dziwi mnie, ze ktos sie dziwi jakimkolwiek pytaniom tutaj. Rozumiem Cie doskonale. Mamy w koncu swiadomosc odpowiedzialnosci nie tylko za siebie, ale tez za dzieci. I to obciaza. Na pewno nie karaj sie za to, ze nie masz sily czegos zrobic, co nie oznacza, zeby nie robic. Ja nie raz robilam cos bardzo zle sie czujac. Ale mowilam sobie - lepsze to nic nie wstanie i nadal zle samopoczucie. Tak przynajmniej moglam spojrzec wstecz i powiedziec: mimo wszystko dalam rade

W sumie w tym pytaniu nie ma nic dziwnego i w sumie nie powinno ono nawet być kierowane tylko do kobiet z dziećmi
Masa osób tutaj jest dorosłych, ma swoje rodziny i ciąży na nich ogromna odpowiedzialność nie tylko za siebie - i nie tylko w domu, ale chociażby w pracy.
Zresztą sam też bardzo często idę do pracy z wielkim wysiłkiem, źle się czuję i robię wszystko, co do mnie należy. Nierzadko w bólu, słabości, ale jednak. Jakoś tam do przodu wszystko idzie, a czasami to nawet jeść się nie chce i aż skręca.

Rybik w Machinie pisze: ↑

22 lipca 2018, o 13:24

W sumie w tym pytaniu nie ma nic dziwnego i w sumie nie powinno ono nawet być kierowane tylko do kobiet z dziećmi
Masa osób tutaj jest dorosłych, ma swoje rodziny i ciąży na nich ogromna odpowiedzialność nie tylko za siebie - i nie tylko w domu, ale chociażby w pracy.
Zresztą sam też bardzo często idę do pracy z wielkim wysiłkiem, źle się czuję i robię wszystko, co do mnie należy. Nierzadko w bólu, słabości, ale jednak. Jakoś tam do przodu wszystko idzie, a czasami to nawet jeść się nie chce i aż skręca.

Oczywiście, każdy może odpowiedzieć na to pytanieJa po prostu widzę, że jak nie miałam dziecka funkcjonowałam lepiej (mniejsza frustracja, złość). W moim przypadku, im mniej obowiązków i mniejsza odpowiedzialność tym lepiej. No, ale niestety tak się nie da. Nie żałuje decyzji o potomstwie, stwierdzam tylko fakt, że zrobiłam się jeszcze bardziej nerwowa i sfrustrowana. Dziecko zmienia wiele, też ogranicza w pewnym sensie, ale jest dla mnie największym skarbem. No nic, pracuje cały czas nad sobą żeby było lepiej

Kurde a ja znowu męcze pytaniami.
Rano obudzilam sie z takim lękiem, napieciem i pobudzeniem i trwalo to kilka godzin. Teraz zeszlo to wszystko jak z balona i ogarnelo mnie takie otępienie i ospalosc!
Czy to normalne w nerwicy ze raz przydaloby sie cos na uspokojenie a innym razem na pobudzenie?

No w sumie w nerwicy to można powiedzieć, że na dobrą sprawę wszystko jest "normalne"
Ja czasami rano jestem napięty i mną trzęsie, a czasami jest odwrotnie i jest mdło i ledwo żyję.
I dla odmiany na wieczór wszystko jest spoko przez parę godzin, ale trzeba już iść spać i dupa zbita