Hej ja juz się tu wypowiadalam i w sumie nie wiem pod ktorym postem mam sie wypowiedziec. Jest coraz lepiej ( nie dawno bylo tylko gorzej) i pytanie czy to normalne jak mam tak ze raz przeplata mi sie moj wlasny glos i raz ten inny dziwny? Bo raz tak jakbym siebie slyszala a potem znowu ten sam dziwny, inny nie moj :/ nie wpadlam w sumie w euforie ani w panike, bo po tym jak uslysze sie normalnie to ten moj glos jeszcze dziwniej brzmi i nie wiem o co z tym chodzi..

Tak to normalne, dopóki nie pozbędziesz się zaburzenia możesz mieć takie wahania. Mi np. po jakimś czasie doszły nowe objawy, właśnie np. z głosem. Pierwsze by strach, ale teraz wiem że to się może pojawiac i znikać. Więc to normalne, że był objaw, zniknął i znów się pojawił.

Akceptowac jezeli bedzies akceptowac to w pewnym momencie przestanies zwracac na to uwage bo to analiza sama w sobie to ci podsyla

Ok dziekuje bardzo na razie moje mysli sie nastawily na "jestem czlowiekiem" i "po co zyc" ale ignoruje to i staram sie to zbywac. Takie mysli tez normalnie wystepuja, tak? Czasami juz sa tak natretne :-/

Aska oczywiscie po co zyje po co sie meczyc itd normalka xd

Hah ok juz czasami po prostu to wysmiewam bo nie wiem co innego mam z tym zrobic ale dziekuje za odpowiedzi podnosza mnie na duchu!

Tkwię jedna noga w derealizacji a druga w normalnym stanie ze tak powiem postrzegania wszystkiego . W ogóle zauważyłem ze troszeczkę ulega pogorszeniu w miejscach gdzie najczęściej przebywam bo mi przypominają o tym koszmarze . Jeszcze tylko zostały myśli egzystencjalne takie lagodne i okropnego poczucia i ze czas płynie i ze przeszłość minela i w ogóle , nawet nie wiem jak to opisać .
Pozdrawiam.Jeeszcze troszeczkę.
Ps. Dziekuje ze jesteście i trzymam kciuki za wszystkich

" czas płynie i ze przeszłość minela i w ogóle , nawet nie wiem jak to opisać ."

haha miałem to smao, po jakiś 2 tygodniach ustąpiły te myśli na szczęście zryte są, co? Wiem na czym to polega, że jest tu i teraz ale i tak już nie ma już i tak sie zatracałem w tym haha.
Powodzenia

Niby ten post jest po to aby sie tutaj zalic, ale ja tak samo jak Vresz tkwie jedna noga jeszcze w depersonalizacji a druga juz po polowie lepiej. A myslalam ze juz nigdy nie bedzie inaczej. Oczywiscie mysli filozoficzne sa, ale duzo gdzies pouciekaly, mini ataki paniki jeszcze rowniez sa, ale juz nie jest to tak nasilone. Byc moze to zasluga tego ze skupiam sie na pracy i kupilam worek treningowy hahah chyba po prostu sadzilam ze "wybije" ta nierealnosc z siebie. Dziekuje ze wszelkie odpowiedzi ktore mnie uspokoily i za to forum i wspaniale rady Victora i Divina, pewnie bez tego dalej nie mialabym tych lepszych dni trzymam za wszystkich kciuki!

Asia K pisze:Niby ten post jest po to aby sie tutaj zalic, ale ja tak samo jak Vresz tkwie jedna noga jeszcze w depersonalizacji a druga juz po polowie lepiej. A myslalam ze juz nigdy nie bedzie inaczej. Oczywiscie mysli filozoficzne sa, ale duzo gdzies pouciekaly, mini ataki paniki jeszcze rowniez sa, ale juz nie jest to tak nasilone. Byc moze to zasluga tego ze skupiam sie na pracy i kupilam worek treningowy hahah chyba po prostu sadzilam ze "wybije" ta nierealnosc z siebie. Dziekuje ze wszelkie odpowiedzi ktore mnie uspokoily i za to forum i wspaniale rady Victora i Divina, pewnie bez tego dalej nie mialabym tych lepszych dni trzymam za wszystkich kciuki!

Nie wiem jak u Ciebie ale ja np bylam zmotywowana etc i bralam do siebie ze nalezy to olewac i tak tez robilam i sadzilaze pewna siebie i ze kazdego dnia jest lepiej olewalam posty w stylu jest zle i inne takie opinie a teraz mam cos takiego ze ciagle myslalam myslalam ze jest lepiej i bylam pewna ze jest tak dzisiaj juz nie mam mysli filozoficznych tylko mam cos w stylu ze poniose porazke i ze mi to nie pomaga i proboje zniwelowac te mysli. Teraz analizuje ze mam depresje i nerwice przez to i ze ciezko jest mi przez to przebrnac wiec serio GDYBYM WIEDZIALA WCZESNIEJ ZE OLEWANIE MYSLI TO SILNA BARDZO BARDZO BATRDZO BARZDO SILNA MOTYWACJA zrobilabym juz to dawno dawno dawno dawno dawno dawno temu. Teraz mam stan nerwicy i depresji i d.d ale mniej swiadomy niz dawniej kiedy wiedzialam ze mam nerwice albo depresje. W zadadzie na tym polega ta nieswioadomosc. Lepiej czasami jest to polubic. Strach sie bac,. Po chwili nie wiem o co chodzi ale wiem ze nie dzialam tak jak wczesniej czyli tak jak podczas depresji albo tak jak podczas nerwicy i najgorsze jest to ze mimo ze sie denrwuje jestem tego niesiwaodma tak jak kiedys to mialam Czyli najpierw musze pokonac dpereche i nerwice a pozniej d.d tylko problem w tym ze nie mysle racjonalnie i chyba zdaje sobie z tego sprawe ale nie w ten sam swiadomy sposob jak wczesniej, : Czyli bede musiala udawac ze jest okej ze nie ma tego tam tego a pozniej ze to jest tylko derealizacja z depresonalizacja. Strach sie bac. Bo w depresji msle ze to tylko dodtyka mnie w nerwicy ze poniose porazke a w d.d ze to jest zle ale nei wiem jak z tego wyjsc. Obecnie brakuje mi tego zwyklego d.d i bycia robotem.

Lepiej kest sie dowiedziec pozniej, ze te mysli trzeba akceptowac i zlewac, niz jeszcze pozniej.

Divam pisze:Lepiej kest sie dowiedziec pozniej, ze te mysli trzeba akceptowac i zlewac, niz jeszcze pozniej.

Nakrecam mysl przed porazka i brakiem wiary. Pewnie tak cy siatk bede robic to co robilam mimo porazek, aczkolwiek trzese sie na sama mysl i ale ruszam do przodu.

-- 4 czerwca 2015, o 07:23 --

Divam pisze:Lepiej kest sie dowiedziec pozniej, ze te mysli trzeba akceptowac i zlewac, niz jeszcze pozniej.

Masz racje ale boje sie ze wydaje mi sie to teraz ze je olewam pozniej wydaje mi sie ze pozniej.. Kurde wczesniej nie analizowalam tego stanu w sensie o co w nim chodzi jest porazka. Zazwyczaj pytania w stylu jak to jest ze ja jem, ze spie etc byly moze lekko dziwne wale nie wywyolywaly u mnie az takiej paniki jak teraz. Tearaz dostaje ataku paniki na sama mysl ze nie wiem czy tutaj pisze i ze tak jak napisalam mialam nie pisac na forum a robiewiczke i to i zaniedbalam obowiazki i popadalam w nerwiczke chyba i ciezko jest mi sobie wyjasnic to ze nie ma w tym nic zlego i ze mialam do tego prawo. Mam same czarne mysli i lekka zalamke ze w nic nie wierze. Nawet kiedy cos robie to mysle ze to porazka ;p

Ale po co tyle myslec? Zamiast myslec i siedziec zacznij cos robic, czyms sie zajmowac. Najgorsze to usiasc i zaczac analizowac bo sie zapedzamy w kozi rog.

Byłem dziś w kościele, stałem na polu, było gorąco, przez całą mszę jak zzwykle odkąc mam nerwice i dd skupialem sie na leku przed zemdleniem czy czyms podobnym. Pod koniec mszy, przed procesja gdy wstawałem poczułem jak mi sie robi słabo usiadłem, ale zaraz wstałem, troche mi wstyd było. Zaczela sie procesja i zaczela sie panika, trzeslem sie, balem ze zaraz upadne, szedlem z kolega, bylem tak rozkojarzony i zdenerwowany ze szok, nie dokoncylem procesji powiedzialem mu ze zle sie czuje i poszedlem. Wrocilem do domu i poszedlem spac, pospalem pare godzin, wstalem i ciagle mam dola, leze w lozku, nie chce nigdzie wycodzic, poklocilem sie z dziewczyna, brzydze sie soba. Ogladalem Kod da vinci-znowu czulem przyspieszone tetno, bol w klatce, strach przed schizofrenia. denerwuje mnie to. Nie mowie nikomu o tym co tak na prawde czuje, tylko dziewczynie pare razy co mi jest, ze mam dd i nerwice i na czym to polega, ale nie opisuje tego tak bardzo. Mam gorsze i lepsze dni, staram sie z tym walczyc i nie raz jest na prawde fajnie, ale takie sytuacje mnie dobijaja, czasami tez zazdrosc o dziewczyne powoduje u mnie ze jestem dla niej niemily, niekochajacy..

Moze powinienes przestac sie frustrowac walczyc . Z czym tak naprawde chcesz walczyc ze swoimi emocjami
To bez sensu nie wygrasz . Za kazdym razem jestes skazany na porazke
Zacxnij zyc z tym czujesz sie dobrze to dobrze czujesz sie zle to tez dobrze . Masz tylko nerwice .