Jak pewnie wiecie mam dd od 21.09.2013r , a więc od ok. 9 miesięcy ( prawie jak ciąża
). Od jakiegoś miesiaca myślę, że akceptowałem ten stan i staram sie mieć na niego wyje.bane i żyć tak, jakbym miał żyć bez niego.Lęków nie mam, oprócz ataku paniki z powodu ,,raka'' co tydzień. Co mam jeszcze poprawić, żeby ,, wrócić'' do realności? Wprowadzę w życie każdą poradę, poprostu chce żyć pełnią życia, i doceniac to co mam, na nowo
