Witam. Nie wiem jak mam zacząć mówić... będę mówił własnymi słowami, proszę o wyrozumiałość. Mam 16 lat od 3 lat borykam się z dziwnym problemem, a mianowicie na przełomie 5 i 6 klasy podstawówki(teraz 3gim) z dnia nadzień dopadło mnie dziwne uczucie które nie ustąpiło do dziś, będzie najprościej jak opiszę Wam objawy w punktach, obawiam się że są to jakieś zaburzenia psychicznę. Proszę o pomoc ;(

Objawy:
-uczucie snu(prawie codziennie miewam dziwne uczucie jak bym "śnił na jawie")
-mam dziwne myśli samobójcze(nie bardzo zaawansowane, ale jednak są)
-odizolowałem się od ludzi(prawię cały czas siędzę w domu, z nikim się nie spotykam, nie wychodzę na dwór),
-kiedy już wyjdę wydaje mi się że ludzie się na mnie patrzą i to jest dla mnie trochę krępujące,
-czuję dziwny ucisk w głowie,
-zacząłem mało się odzywać (tzn. nie lubię rozmawiać z ludźmi na rl ;/)
-czasem mam zachwiania równowagi,
-czuję otępienie,
-jestem bardzo niezdarny(często rozlewam różne rzeczy, rozsypuje),
-czuję zmianę kondycji fizycznej(kiedyś jak byłem młodszy uwielbiałem biegać, grać w piłkę z kolegami, być aktywnym) a teraz nie potrafię grać w piłkę, może dziwnie to zabrzmi ale nie potrafię sprawnie i szybko biegać ;/,
-ogólnie nie mam koordynacji ruchowej,
-jestem spięty i nie mogę się "wyluzować",
-często nie śpię w nocy(leżę całą noc oglądając tv, nie mogę zasnąć)
-mam bardzo słabą pamięć, często nie wiem co się ze mną dzieje, gdzie jestem i co robiłem przed chwilą. ;/


Parę razy w życiu miałem dni kiedy wcale nie odczuwałem d/d, pełen 'Chillout'. W szkole luz, czułem się super! Ale niestety było to tylko 2 lub 3 razy.
Objawów jest wiele więcej, raz są silniejsze raz słabsze, zależy od sytuacji i w dużym stopniu od pogody. Kiedy jest bardzo słonecznie, czuje się świetnie, prawie wcale nie odczuwam powyższych objawów, a kiedy jest "ciemno" i ponuro, czuje się fatalnie.

Proszę o poważne odpowiedzi i o pomoc.
Pozdrawiam.

Witaj, skoro tu trafiłeś to znaczy że masz problem. Czemu tak sobie boisz zaburzenia psychicznego? 90% osób na tym forum je ma, i żyją normalnie więc nie masz co się martwić to po pierwsze. Po drugie z tego co opisujesz to wskazuje tutaj wiele na derealizacje które takowym zaburzeniem jest i nie masz czego się bać! Powinieneś udać się do lekarza specjalisty, porozmawiać o tym z rodzicami. I nie bój się!

Rodzice to olewają, a wizyta u psychologa albo psychiatry nie wchodzi w grę, nie ma innego sposobu?

jeśli to nie wchodzi w grę to ogromne ilości samozaparcia, wielka motywacja i chęć aby wygrać z tym. Czemu lekarz nie wchodzi w grę?

Moim zdaniem najpierw powinieneś zrobić sobie badania - eeg głowy, badania krwi, itd. skoro piszesz, że masz dziwny ucisk w głowie i zaburzenia koordynacji ruchowej.
Jeśli chodzi o to jak to pokonywać( a propos objawów psychicznych) rób wszystko odwrotnie. Nie izoluj się od ludzi! Wiem co piszę bo przez pierwsze kilka miesięcy prawie nigdzie nie wychodziłam. Później zaczęłam na siłę wychodzić z domu, spotykałam się ze znajomymi... Wiem, że w takim stanie ciężko jest normalnie żyć.. Ale trzeba próbować! Mi teraz jest o wiele lepiej! Piszesz, że masz problemy z zasypianiem - najlepszym sposobem na bezsenność moim zdaniem jest wyczerpujący sport (rower, bieganie).
Pozdrawiam!

dodatkowo sport to zastrzyk hormonów do mózgu, dużo się mówi że pomaga przy DD. Rób wszystko jak robiłes nim zapadłes na to zaburzenie. Żyj i chciej żyć normalnie!

Dzięki wielkie za odpowiedzi! Macie rację, zacznę częściej grać w kosza, tak jak kiedyś i zacznę się spotykać ze znajomymi. A co najważniejsze odstawię trawkę! Pozdro

Najważniejsze to nie dawać się i nie myśleć o tym . Może to zabrzmi trochę dziwnie , ale spróbuj ograniczyć wchodzenie na forum , tak ja zrobiłem i nie czytaj tego wszystkiego bo to nic nie daje , zajmij się lepiej czymś fajnym . Ja na początku kilka razy dziennie wchodziłem na różne fora i może mi to dało coś bo wyczytałem , że to przechodzi , ale teraz już mnie to nuży bo wiem że i tak nic więcej się nie dowiem . Przeczytaj sobie taki artykuł blog: Historia pewnej nerwicy.Jak mam złe chwile to mi to pomaga:)

ja mam 14 lat i wogle nie wiem kim jestem logicznie wiem, ale do mojego zwalonego mózgu nic dociera. Jakbym teraz to nie ja pisała ;/

Normalne w stanie dd - odpisałem Ci w Twoim temacie.