Cześć, tu Michał, mam 30 lat. Od pół roku bałem się tego roku, tego , że będę miał 30l. Ze już wszystko fajne minęło, że już się nie ma znajomych, ciągle patrzę na młodszych i chce mi się poprostu wyć, że przed nimi wszystko, a ja stary dziad. Bardzo się boje przemijania, starości, starzenia organizmu, widze, że ciało się zaczyna starzec, aż boje się co będzie za 10 lat. Porostu mnie to dobija. Mam wrażenie,że młodość minela mi przez palce, że nie wykorzystałem jej dobrze na zabawę itd. miałem tak już w liceum czy gimnazjum, że zazdrościłem młodszym, że są młodsi, teraz życie kojarzy mi się tylko już ze śmiercią i czymś przykrym. Do tego mam leki przed ostrymi narzędziami, że zrobię komuś krzywdę, ogólne zdolowanie, jestem płaczliwy, budzę się z jakimś lękiem. Nie wiem co mam zrobić. Najbardziej dobija mnie to, że już nie będę taki przystojny jak młodzi i taki szalony, itd... że już nic mi nie zostało... Co to może być? Jakieś zaburzenie osobowości ? Proszę o pomoc