subzero1993 pisze:Potwierdzam. Wyszedłem z zaburzenia bez leków i żyje, choć łatwo nie było. Ciekawe czy ten psychiatra ranę ciętą by leczył paracetamolem. -.-

Subzero to Ty już oburzony?szczesciarz☺

-- 25 maja 2016, o 19:12 --

subzero1993 pisze:Potwierdzam. Wyszedłem z zaburzenia bez leków i żyje, choć łatwo nie było. Ciekawe czy ten psychiatra ranę ciętą by leczył paracetamolem. -.-

Subzero to Ty już oburzony?szczesciarz☺

Tak, nerwica już za mną. Nie mam lęków, tylko niekiedy natręty są i wkurzają jak jehowi z ulotkami, ale nie mają już ładunku lękowego. Zwyczajnie męczą.

No to pisz człowieku posta odnmburzeniowego...A co.Bo wyjście z zaburzenia to podejście do niego a nie to ze jakies tambibjawy się pojawiają.Z czasem pewnie i one ustawia Oj jak zazdroszczę choć słowo zazdroszczę to może źle ujelam bo każdego stać nacwyjscie z tego tylko nie każdy ma tylecwytrwalosci.gratuluję Ci.widacvpo twoich postach od dawna ze jesteś o dburzony.ile u Ciebie to trwało?

Jeszcze się wstrzymuję z postem odburzeniowym bo na dobrą sprawę nie wiem co miałbym napisać. Pewnie bym przekopiował połowę moich wpisów, porady Wasze z forum oraz wspomniał o medytacji z psychoterapii.
Moje zaburzenie trwało 4 miesiące (prawie 5). Jeden to była typowa hipochondria, drugi to czytamie forum i praktycznie przez 30 dni nie wychodzenie z łóżka poza psychoterapią, potem postawienie wszystko na jedną kartę (odburzanie), ryzykowanie itp Trzeci miesiąc to taka walka z samym sobą i lekki powrót do cywilizacji, w czwartym przyszło zrozumienie i ostry kryzys który wpędzil mnie po raz drugi w DD i po wyjściu już rozumiem niemalże całkiem o co w tym chodzi i po prostu nie dam się już w to całe koło wpędzić. Straszaki już nie dają reakcji lękowej, a tylko męczą i w sumie to nic mi się już nie dzieje. Teraz zająłem się rozwojem osobistym, pogodzeniem z przeszłością, budowaniem poczucia wartości i życiem

Super☺