Tak w nerwicy jest wszystko normalne

Jak najbardziej normalne. Ja kiedys spalam ok.14h a po wstaniu czułam się jakbym maraton przebiegla zero sil.

Ogolnie cala nerwice czlowiek jest zmeczony . Bo to nirmalna reakcja energia idzie w te mysli wyobrazenia musi czuc sie czlowiek zmeczony to normalka

No ja akurat może dziś tak źle się czuję, bo spałam 6 h, później odbyłam podróż 140 km i jeszcze się przy okazji zdenerwowałam, bo nic nie załatwiłam, a następnie pojechałam się opalać..

Może przez to tak się dziś czuję...

Zdrowy człowiek jak zadługo pośpi to też zdarza się mu być zmęczonym A człowiek w Nerwicy baczniej przykłada uwage na właśnie takie objawy. Więc możesz to jak najbardziej wrzucić "do nerwicowego worka" W nerwicy nic nie jest normalne, a zarazem wszystko jest normalne.

Zrozum, że będziesz czuła się źle i DD nie minie dopóki nie ZAAKCEPTUJESZ wszelkich objawów i dopóki nie przestaniesz panikować. Jak chcesz wpłynąć na stan emocjonalny gdy dajesz się ponieść straszakom?

Zlękniony stan emocjonalny podsyła Ci myśl
-dziwnie widzę, co się ze mną dzieje?

I to jest tylko myśl, w dodatku śmieciowa. Gdy Ty zareagujesz na nią lękiem i zaczniesz brnąć w nią - czyli ją zaczniesz analizować - to Twój stan emocjonalny interpretuje to w ten sposób - "aha, skoro poświęca temu taką uwagę, to znaczy że to jest WAŻNE, zatem będę ją dalej bombardował myślami dotyczącymi jej stanu".

Musisz zacząć akceptować swój stan. Zrozumieć, że teraz źle się czujesz, jesteś zmęczona, źle widzisz, boli Cię kłykieć czy coś tam, bo jesteś w ciągłym stanie zagrożenia, a w dodatku doznajesz derealizacji i depersonalizacji I TO JEST NORMALNE w tym stanie. Masz myśli dotyczące swoich objawów, bo wynikają one z wystraszonego stanu emocjonalnego i tak po prostu będzie. To nie przejdzie samo, nie przejdzie po magnezie czy banankach. Musisz zaakceptować, że tak jest i nie reagować na dane objawy i myśli. Stajesz się teraz obserwatorką własnego stanu fizycznego oraz emocjonalnego. Dana myśl przychodzi, boisz się, ALE WIESZ z czego to wynika i nie brniesz. Nie zmieniasz szybko myśli i zajmujesz się czymś by UNIKNĄĆ konfrontacji z lękiem, bo tu nie chodzi o uciekanie, a o ZAAKCEPTOWANIE. Nie reagowanie. U mnie taka niereaktywność trwała z godzinę, zanim stan lękowy mi odpuścił.

Zaburzenie przeciąga się z braku dystansu. Musisz nauczyć się dystansować, nie brać na poważnie pierdół, które podpowiadają Ci myśli. Potraktuj swój stan emocjonalny jako instruktora, który Ci wskazuje wszystko do czego MUSISZ nabrać dystansu. Przyjdą Ci myśli o powiedzmy jakimś bólu to zinterpretuj to tak "dzięki nerwico, faktycznie nie jestem zdystanoswana jeszcze do tego objawu, fajnie że mi go pokazujesz, teraz wiem co mam ignorować by lęk mnie opuścił". I przestajesz brnąć, tylko ignorujesz.

Powiem wam, że porobiło się niesamowicie.... bo nie dość, że ta moja derealizacja, to jeszcze.... narzeczony mnie zaraził i gardło mnie od 2 dni boli, a dziś ... wymacałam sobie dość sporą kulkę na szyi...
i wiecie co w necie o tym piszą no nie?

podejrzewam, że to nie jest żaden węzeł chłonny.... idę dziś znów do lekarza... wszystko się kiełbasi ;/

no i oczywiście podejrzewam, co najgorsze.. (

Spokojnie jak gardło boli to na szyi mogą być różne powiększenia. W końcu jest to stan zapalny a co z tym idzie ten obrzek wiec wg mnie calkiem naturalne. Ale jak ma Cię to uspokoić to idź niech Cie zbada. Najgorsze to leczyć się u dr Google wiem po sobie.

myszusia pisze:Spokojnie jak gardło boli to na szyi mogą być różne powiększenia. W końcu jest to stan zapalny a co z tym idzie ten obrzek wiec wg mnie calkiem naturalne. Ale jak ma Cię to uspokoić to idź niech Cie zbada. Najgorsze to leczyć się u dr Google wiem po sobie.

masakra... ale wszystko na raz!!!
czy jak się wali to tak wszystko ?? !!

Wiem jak wygląda zwykle przeziębienie przy nerwicy. Dodatkowo człowiek się nakreca,samopoczucie gorsze itd. Tez nieraz się czułam jak wrak i bylam tym bardzo zmęczona,bo tez codziennie dochodził nowy objaw. Czasem zastanawiałam się ile ten organizm jest w stanie znieść ,ale jak widać organizm jest silny i tak łatwo nie da sobie zrobić krzywdy. Nie martw się

Nic się nie wali Na ból gardła się nie umiera... więc to nie koniec świata, chociaż w nerwicy wygląda to jak ostatnia droga

kanik pisze:Nic się nie wali Na ból gardła się nie umiera... więc to nie koniec świata, chociaż w nerwicy wygląda to jak ostatnia droga

wali się, bo przez to czuję się jeszcze gorzej ;p

myślałam, ze zwrócę uwagę na coś innego, inny objaw, ale nic !


derealizacja jak jest tak jest

ale przynajmniej rozmowa z lekarzem rodzinnym podniosła mnie na duchu, bo właśnie rozmawialiśmy o tej derealizacji i ogólnie nerwicy

I co, poradził coś, mi rozmowa z psychiatrą tak pomogła i zaczęła zmieniać moje podejście do tego. Bo jak zobaczyłem psychiatrę, która do mnie podchodzi z uśmiechem i mówi, że skoro się tego boję i jestem świadomy i mnie to drażni i że skoro sam do niej przyszedłem ŚWIADOMIE, to znaczy że jestem normalny a objawy nerwicy jakie jej wymieniałem były dla niej "normalne", to mi zaczęło powoli być coraz lepiej.

Wiem, że Ciebie my tak ot łatwo nie przekonamy, ale może powoli zaczniesz wiedzieć o co w tym chodzi.

kanik pisze:I co, poradził coś, mi rozmowa z psychiatrą tak pomogła i zaczęła zmieniać moje podejście do tego. Bo jak zobaczyłem psychiatrę, która do mnie podchodzi z uśmiechem i mówi, że skoro się tego boję i jestem świadomy i mnie to drażni i że skoro sam do niej przyszedłem ŚWIADOMIE, to znaczy że jestem normalny a objawy nerwicy jakie jej wymieniałem były dla niej "normalne", to mi zaczęło powoli być coraz lepiej.

Wiem, że Ciebie my tak ot łatwo nie przekonamy, ale może powoli zaczniesz wiedzieć o co w tym chodzi.

Na chwilę obecną jeszcze nie dociera do mnie fakt, że to może być nerwica...

Dziś wyniki badań tomografii... Miał mi odebrać narzeczony ( bo jestem w innym mieście) , ale wolał siedzieć przed komputerem cały dzień, choć wiedział jakie to dla mnie jest ważne... Więc tym bardziej jeszcze nic pewnego...

Masakra, że nawet w takim głupim momencie życia nie mogę na nikogo liczyć.

Że tak powiem, naucz się tańczyć w deszczu zamiast czekać na słońce, bo ono może nigdy nie nadejść.