Ogłoszenia:
1. Nowi użytkownicy, którzy nie przekroczą progu 30 napisanych postów, mają zablokowaną możliwość wstawiania linków do wszelakich komentarzy.
2. Usuwanie konta na forum - zobacz tutaj: jak usunąć konto?

JAK WYJŚĆ Z DEPERSONALIZACJI?

Forum dotyczące derealizacji i depersonalizacji.
Dzielimy się tutaj naszymi historiami, objawami, wątpliwościami oraz wszystkim co nas dręczy mając derealizację.
Dopisz się do istniejącego tematu lub po prostu jeśli chcesz stwórz nowy własny wątek.
ODPOWIEDZ
Nejtvn
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 13
Rejestracja: 20 grudnia 2022, o 16:05

28 grudnia 2022, o 17:54

1. Akceptacja - jest to proces czasochłonny który polega na oswojeniu się z objawami depersonalizacji, bardzo ważny aby podjąć jakiekolwiek działanie związane z wychodzeniem z depersonalizacji. Musimy po prostu zaakceptować to jak się czujemy. Depersonalizacja to zaburzenie psychicznie a nie choroba, więc nie grozi nam zwariowanie, śmierć lub coś innego. Akceptacja to nie tylko akceptowanie objawów ale i również oswajanie się z nimi. Jeśli nie zwracamy uwagi na objawy i nie robią one nas żadnego wrażenia to już jest połowa sukcesu za nami. Myśli egzystencjalne, myśli typu kiedy wyjdziemy z tego, ciągła analiza tego co z nami jest to całkowicie normalna rzecz w tym stanie więc na prawdę nie ma się co przejmować. Akceptacja trwa zazwyczaj kilka tygodnii.
Jak rozpoznać że zaakceptowaliśmy swój stan? Wtedy gdy nie zwracamy uwagi na to jak się czujemy i potrafimy zapanować nad objawami którę mogą wywoływać strach, lęk, panikę
2. Wyeliminowanie lęku,strachu - To drugi krok, jesli prześlismy krok akceptacji to tak na prawdę pora zająć się likwidacją lęku przed objawami. Tak jak pisałem wyżej od depersonalizacji nie umrzemy i nic się nie stanie, znaczy wiem że łatwo jest mówić bo objawy potrafią szybko wprowadzić kogoś w panikę, ale pomyślcie czy warto jest się dawać objawom które utrudniają codzienne funkcjonowanie. Lęk przy depersonalizacji jest normalny i trzeba się nauczyć z nim walczyć. Najlepiej jest zająć się czymś innym aby nie zwracać uwagi na objawy i się w nich nie zagłębiać wtedy jest na prawdę lepiej, jeśli wyeliminujemy lęk, to już większość pracy za nami
CHCĘ TYLKO DODAĆ ŻE TO SĄ NIBY TYLKO 2 KROKI DO WYJŚCIA Z DEPERSONALIZACJI, DLACZEGO "NIBY TYLKO" DLATEGO ŻE SĄ TO CZASOCHŁONNE KROKI I MOŻE MINĄĆ CZASEM WIELE TYGODNI/MIESIĘCY NIM PRZYZWYCZAIMY SIĘ DO DEPERSONALIZACJI I JEJ OBJAWÓW ORAZ POKONAMY LĘK ZWIĄZANY Z OBJAWAMI.
3. Używki - Polecam zrezygnować z nich w ogóle. Jeśli palisz marihuane, zażywasz inne substancje psychoaktywne to lepiej abyś przestał to robić. Narkotyki i marihuana moga nasilać objawy depersonalizacji i ogólnie mogą doprowadzić do nieodwracalnych zmian w ludzkiej psychice. Narkotyki i marihuana są najgorsze, nigdy tego nie próbowałem i nie zamierzam a już szczególnie po tym co przeżyłem (chodzi o depersonalizacje). Alkohol również może nasilać objawy depersonalizacji, także polecam ograniczyć lub nawet całkowicie zrezygnować. Sam pamiętam jak przez alkohol miałem nasilenie depersonalizacji, spanikowałem i uciekłem. Napoje energetyczne również mają na to wpływ, pobudzają układ nerwowy, a układ nerwowy idzie w parze z psychiką więc jakiś wpływ na to
jak się możemy czuć jest. Także polecam całkowicie odstawić napoje energetyczne. Jeśli chodzi o papierosy to nie wpływają one psychoaktywnie (poza pobudzeniem) na człowieka i zauwazyłem że u mnie nie mają one wpływu na depersonalizacje, także palenie stoi tutaj pod znakiem zapytania ale wiadomo że dla wlasnego zdrowia lepiej nie palić.
4. Sen - Zadbanie o prawidłowy sen jest również ważne. Jakość snu, ilość - to również wpływa na depersonalizacje. Gdy nasz umysł jest przemęczony to możemy odnosić wrażenie że objawy są silniejsze. Sen jest podstawą, Polecam spać 8h dziennie conajmniej aby nie tylko być wypoczętym ale i również żeby lepiej funkcjonować. Podczas snu nasz umysł się regeneruje przez co łatwiej nam funkcjonować przy depersonalizacji, łatwiej się skupić na innych rzeczach niż na analizowaniu naszego stanu.
5. Aktywny tryb życia - Przy depersonalizacji bardzo polecam prowadzić aktywny tryb życia. Depersonalizacja czasem wymusza na człowieku zachowania typu "ja nie wychodze na dwór bo się źle czuje" "mi sie nie chce" "wolę zostać w domu", odradzam czegoś takiego mimo dużej niechęci do wyjścia z domu polecam się nawet przymusić do tego. Przebywanie na świeżym powietrzu również wpływa dobrze na człowieka. Przy depersonalizacji uprawianie sportu również dobrze wpłynie na nasz stan. Jakaś siłownia, bieganie lub obojętnie jakikolwiek inny sport. Przyniesie to nam dużo korzyści oraz zajmiemy czymś nasz umysł.
6. Umysł - Zajęcie czymś umysłu to podstawa. Polecam robić tak aby w waszym życiu podczas depersonalizacji nie było czasu na nudę. Zauważyłem u siebie że często gdy nie mam co robić to myślami znowu zaczynam wracać do objawów i moje samopoczucie się pogarsza. Także polecam pooglądać jakiś film/serial, posłuchać muzyki, pograć w gierkę lub oddać się swojej pasji, dzięki temu spowodujecie że wasz umysł się skupi na czymś innym niż na myśleniu o objawach itp
TO W SUMIE TYLE OD SIEBIE DODAM ŻE DEPERSONALIZACJA TO NIC STRASZNEGO, CO PRAWDA JEST NIEPRZYJEMNA, ALE NIE UMRZECIE ANI NIE ZWARIUJECIE OD TEGO
Dlatego życzę wam zdrowiaaaa
Pozdrawiam
ODPOWIEDZ