Witam wszystkich zaburzonych. Co prawda założyłam tu konto już jakiś czas temu, ale witam się dopiero teraz. Historia mojego zaburzenia jest już dość długa, biorąc pod uwagę mój wiek. Myślę, że zaburzenia typowo nerwicowe rozpoczęły się u mnie jakoś w czasach czwartej klasy podstawówki, obecnie jestem w drugiej klasie liceum. Na początku to, co odczuwałam, przypominało raczej fobię. Raz źle się poczułam w szkole (coś jakby z sercem, być może od stresu) i od tamtej pory bałam się, że to uczucie się powtórzy. Ten lęk trzymał mnie bardzo długo, później pojawiały się podobne obsesje na inne tematy, ale najgorsze jest dopiero jakoś od czasu przygotowania do bierzmowania. Obsesje religijne na punkcie przysięgania Bogu, do tego potem myśli o szatanie, paktach. To mnie wykańczało. Poszłam do poradni zdrowia psychicznego, gdzie przyjął mnie... Okazało się, że wcale nie psychiatra, a zwykły lekarz. Nie rozmawiało się z nim za ciekawie, więcej do niego nie poszłam. Zapisał mi po pierwszej wizycie jakiś silny lek, nazwy nie pamiętam. Nie brałam go, ze strony lekarza była to chyba zbyt pochopna decyzja. To by było na tyle. Witam się raz jeszcze i życzę pogodnych myśli w tym trudnym, koronawirusowym czasie, bo na pewno obecna sytuacja nie ułatwia nam życia.

Witaj na forum

man