podoba mi sie te wspieranie na tym forum, jeden drugiego. każdy ma coś nie tak w bani i ratujemy się nawzajem. czasami zastanawiam się ile osób z moich znajomych ma tak samo zryty beret jak ja, w końcu po mnie nic nie widać, z zewnątrz jestem normalny, w środku mam taki rozpierd*l w głowie że czasami nie ogarniam. Damy rade to tylko nerwica.

Ja mysle, ze to powszechne zjawisko, wrecz hmmm normalne:-) ja jakies tam objawy nerwicy mam od chyba zawsze, w sumie to jak sie wie co to nerwica to mozna u innych zauwazyc. Pojecie"ktos normalny" chyba nie istnieje:-)

Mam dokładnie tak samo Tove i sam fakt , że mogę mieć wątpliwości czy są to na pewno moje myśli przyprawia mnie o dreszcze. Ciesze się, że trafiłem na to forum bo po przeczytaniu kilku artykułów postanowiłem trochę odpuścić i nie nadawać im aż takiej wartości i widzę po sobie poprawę. Myśli całkowicie nie odpuściły, są gorsze i lepsze dni ale staram się w to wszystko jakoś nie wkręcać. Najgorsze, że mam wrażenie, że mój przypadek jest najgorszy na świecie bo jak czytam o tym jakie myśli mają inni to wydaje mi się, że jeśli ja bym miał tylko takie to nie byłoby tak źle. Wiem, że powinien wrzucić to jak piszecie do jednego wora bo myśl to tylko myśl ale czasem ciężko.

Ja mam coraz zdrowsze podejscie do mojej nerwicy. Prawda jest taka, ze watpliwosci mozna miec co do wszystkiego:-) mi przychodzily naprawde porobane mysli i to mnie chyba w koncu otrzezwilo. Zajmuje to troche czasu, ale ja juz chyba jedna noga mam to za soba:-)

Ciesze się ja chyba potrzebuje jeszcze trochę czasu. Tez staram się od początku mieć zdrowe podejście bo już dwa razy przez to przechodziłem. Za każdym razem treść myśli jest inna i chyba przez to pojawiają się te wątpliwości. Mimo, że nie odczuwam już lęku fizycznie (Anafarnil chyba robi swoje) to jednak psychicznie dalej mam zbyt dużą blokadę.