Niestety chyba nie jestem gotowa na opisanie moich problemów. Tak bardzo wplatają się w moje życie,mimo iż już ich nie powinno być. Dziwi mnie tylko ile musi być we mnie tych strachów,że nawet śmierć ich nie zakończyła.

Iwoneczka przecież żyjesz

Faktycznie dziwnie sformuowany post Iwonko

witaj iwoneczko nie przejmuj sie tym , widocznie potrzebujesz więcej czasu na zmiany ale najważniejsze, że zrobiłaś już pierwszy krok i zobaczysz z czasem sie otworzysz a jeśli kiedyś sie będziesz czuła bardzo samotna i niezrozumiana to pisz do mnie ja całe życie sie tak czułam także na pewno sie dogadamy

Czasem warto jest coś przelać na "papier". Można się zdziwić jak bardzo wyrzucenie z siebie pewnych głęboko siedzących rzeczy może być oczyszczające. Czasem możemy nawet się zdziwić tym jakie słowa wychodzą spod naszych palców. Potem sobie patrzysz ze zdziwieniem i mówisz- czy ja na prawdę tak myślę? Nie zawsze ale może być i tak. Możesz też spróbować najpierw napisać coś dla samej siebie, a potem otworzyć się przed innymi. Ale na wszystko jest czas, zdążysz...

słyszałam też o metodzie pisania "miłosnych listów" skierowanych do siebie lub do kogoś na kogo jesteśmy źli czy mamy ogromny żal i w momencie tego wzburzenia bądź żalu przelewamy na papier wszystko ale w ten sposób jakbyśmy chcieli wytłumaczyć komuś dlaczego czujemy sie skrzywdzeni i co nam sie nie podoba w zachowaniu tej osoby lub swoim a potem na końcu napisać wybaczam sobie bądź tej osobie i kocham cie

po jakimś czasie to podobno bardzo pomaga tzn w momencie jak sie człowiek źle czuje i wyrzuci to z siebie to od razu robi sie lepiej i z czasem można sie nauczyć wybaczać sobie i innym, opanowywać stres i nerwy i złość i żal i nabrać dystansu