Na wstępie chcialabym przeprosić, jeśli okaże się, ze to nieodpowiedni dział. Jednak to "coś", o czym napiszę, sprawiło, ze wyladowalam na tej stronie, więc wydaje mi się, ze dział dotyczący przedstawienia się jest najbardziej odpowiedni.
Głupio mi o tym pisać, w sumie nie wiem od czego zacząć, ale naiwnie myślę, ze moze będziecie w stanie mi pomoc.
Od dluszego czasu staram się żyć (egzystowac) z czymś co sprawia, ze czuję się beznadziejnie. Od jakiegoś czasu czuję się jak we śnie, czuję się pusta. Nie jestem w stanie powiedzieć ile to konkretnie trwa, bo wszystko wydaje mi się takie zamglone, obce. Wydaje mi się, ze minęło już naprawdę trochę czasu. Stan, który utrzymuje mi się bez przerwy (oprócz nielicznych, sekundowych chwili "normalnego" życia - które sprawiają, ze chce mi się płakać z tesknoty, chwile którymi staram się cieszyć jak najdluzej) mialam juz kiedys przez jakis czas, pozniej pojawial mi się średnio co rok przez kilka dni (nie lubiłam przez to pewnych miejsc, które "nasilaly" to, np. wycieczki, wakacje zagranicą) - jednak ten wcześniejszy, dluszy stan (nie wydaje mi się, ze jednak tak długi jak teraz) nie był taki jak teraz, tj, czułam to samo, dziwne uczucie snu, mgły, ale wtedy mimo wszystko, wydaje mi się, ze byłam bardziej pełna energii - jakkolwiek to dziwnie zabrzmi, pograzalam się w swojej "wyjątkowości", słuchałam dziwnej muzyki, czytałam książki. Teraz czuję się całkowicie pusta.
Nie wiem co dalej napisać.
Może ktoś, coś?

Oj coś mi się wydaje że nabawiłaś się dd. Musiałabyś dokładniej opisać swój stan bo cieżko coś z tego wywnioskować. Poczytaj sobie na forum o objawach derealizacji i depersonalizacji i o tym jak się z tym obchodzić. W każdym razie witaj na forum i oczywiście służymy dobrym słowem i wsparciem. Masz tu sporo materiałów i możesz sobie je na spokojnie przejrzeć.

Byłabym w stanie odpowiedzieć na więcej pytań. Szczerze, boję się trochę szukać, wyczytywac o jakichś zaburzeniach z racji tego, ze mogłabym je chyba sobie wkręcić?

-- 17 marca 2016, o 00:29 --
Hm, szukałam kiedyś informacji na temat tego co czuję, wyrzucilo mnie na stronę o derealizacji, ludzie z tego tematu polecali tabletki labofarm (które nie dzialaly), później już pograzylam się w swojej beznadzieji, doszły momenty strasznego płaczu, no i dzisiaj wyladowalam na tej stronie.

Na moje nabawiłaś się nerwicy która u Ciebie akurat objawia się w postaci dd. Moim zdaniem powinnaś sobie przeczytać dział o dd żeby wiedzieć z czym się borykasz. Ze swojej strony mogę Ci powiedzieć, że najważniejsze to zaakceptowanie tego stanu i nie szarpanie się z tym wszystkim. Ja może akurat nie jestem specjalista od dd ale na forum jest bardzo duzo osob o podobnych objawach. Na tym forum masz wiele materiałów osób które miały takie odczucia i które wygrały z tym stanem. Dlatego myśle że mogłabyś zajrzeć w odpowiedni dział depersonalizacja-derealizacja.html

Dziękuję za chęć pomoci.
Chciałabym jeszcze dodać, ze coraz częściej czuję, ze jestem szalona. Serio, naprawdę, już sobie psychicznie nie daje rady.

No to od razu Ci mówię, że nie jesteś szalona. To typowy natręt nerwicowy. Po prostu człowiek czuje się tak dziwnie że myśli że wariuje. Ja też przez to przechodziłem i tak samo reagowałem. Zapewniam Cie, że nie wariujesz tylko Twoje emocję są w stanie lękowym. Trafiłaś w idealne miejsce. Jezeli dobrze wykorzystasz te materiały zaczniesz wszystko rozumieć. Długo się z tym wszystkim borykasz ? Nie myślałaś o jakiejś terapii ? A i głowa do góry, zobaczysz że wszystko będzie dobrze

Wydaje mi się, ze już naprawdę dłuższy czas. Jestem w stanie przypomnieć sobie kiedy prosiłam moja mamę (sama nie bylam, nie jestem w stanie) żeby coś z tym zrobiła - powiedziała, ze po nowym roku. Teraz, wydaje mi się, ze sama gdzieś bym z tym poszła - ale zawsze jest coś (nie, nie mam dużo obowiązków, ale ciągle wydaje mi się, ze czasu, którego nie odczuwam, ciągle jest za mało). Zastanawiam się do kogo pójść z moimi problemami - psycholog czy psychiatra? Leczyli mnie już kiedyś, ale wydaje mi się, ze sama wtedy z tego wyszlam.

Witaj na forum Ktostamgdzies . Ja mam dd , moje objawy to szczególnie obcość głosu . Plus wiele innych o których by dużo pisać . Przede wszystkim nie możesz bać się tego stanu , bo jest to tylko i wyłącznie reakcja na stresy która objawia się właśnie odcięciem uczuciem nie realności , ale z tego da się wyjść , nic się nie martw . Dobrze że trafiłaś na forum poczytaj sobie o tych stanach i posłuchaj nagrań .

Jeżeli będziesz miała ochote to po 10 postach dołącz do nas do czata. Poznasz świetnych ludzi, którzy borykają się z podobnymi problemami. Każdy jest tu pomocny i powolutku pomoże wytłumaczyć Ci Twój stan. Są także świetne nagrania tzw divovici, one od podszewki wytłumaczą Ci jak uporać się z tym co Cię teraz trapi

Dziekuje jeszcze raz, jeśli to nie problem, moglibyście mi jeszcze bliżej przedstawić tutaj ten problem? Byłabym wdzięczna.

ja wysyłam nagranie do posłuchania na początek etap-4-1-3-derealizacja-depersonalizacj ... t4425.html

To fakt mogłaś z tego wyjść ale przy większych stresach życiowych może to wszystko nawracać. Czasami trzeba przewartosciowac swoje zycie zeby uporac sie z tym cholerstwem raz na zawsze. Musisz nauczyć się tez odstresowywać, bo to jak radzisz sobie ze stresem również wpływa na Twój stan emocjonalny. Dobrze by było gdybyś się wybrała na jakąś terapie do psychologa i ewentualnie z kimś takim skonsultowała czy potrzebny bedzię Ci również i psychiatra który przepisuje leki. Ja jednak radziłbym Ci zapoznać się z artykułami na forum. Tak żebys wiedziala z czym masz do czynienia.

Witaj na forum rozgość się i zaczynają czytać artykuły