Układ nerwowy jest centrum dowodzenia organizmu. Jest to bardzo złożony system sieciowy, który kontroluje ruchy, myśli i automatyczne reakcje na otaczający Cię świat.
Układ nerwowy kontroluje również systemy i procesy organizmu, takie jak trawienie, oddychanie i rozwój seksualny itd.
Układ nerwowy wpływa na każdy aspekt naszego życia:
• Myśli, pamięć, uczenie się i uczucia
• Ruchy, takie jak równowaga, koordynacja, położenie w przestrzeni i równowaga
• Zarządza naszymi zmysłami, w tym sposobem, w jaki mózg interpretuje nasze zmysły i reaguje na nie
• Sen, leczenie i starzenie się
• Wzorce bicia serca i oddychania
• Temperatura ciała
• Reakcja na stresory i zagrożenia
• Trawienie, a także uczucie głodu i pragnienia
• Procesy cielesne, eliminacja i dojrzewanie
I tak dalej.
Układ nerwowy składa się głównie z neuronów – komórek, które mają właściwości elektrochemiczne (połączenie elektryczności i substancji chemicznych).
Ten skład elektrochemiczny daje im możliwość komunikowania się ze sobą za pomocą impulsów elektrycznych przekazywanych z neuronu do neuronu.
Dzięki tej sieci elektrochemicznej ciało wytwarza elektryczność (elektryczność jest wytwarzana przez błony, gdy atomy zmieniają ładunek, aby stać się naładowanymi dodatnio lub ujemnie). To przełączanie umożliwia przepływ elektronów z jednego atomu do drugiego.
Na przykład układ nerwowy wysyła i odbiera „sygnały” do mózgu poprzez „odpalanie” synaps neuronów, powodując przepływ elektryczności z jednego neuronu do drugiego.
Szacuje się, że mózg ma sto miliardów przewodzących prąd elektryczny „przewodów” (sieci neuronowych).
Za każdym razem, gdy neuron „odpala”, wytwarza niewielką zmianę napięcia, która powoduje przepływ niewielkiej ilości prądu – około jednego nanoampera.
Szacuje się, że sam mózg zawiera ponad 80 miliardów neuronów.
Napięcie generowane przez te odpalające neurony szacuje się na około 0,085 wata mocy (na podstawie szacunków, że jeden procent neuronów odpala w danym momencie).
Układ nerwowy komunikuje się w sobie poprzez „wysyłanie i odbieranie” impulsów nerwowych (sygnałów elektrycznych) przez sieć układu nerwowego z ciała do mózgu iz mózgu do ciała.
Na przykład, jeśli dotkniesz gorącego palnika, receptory nerwowe w skórze wysyłają tę informację sensoryczną – impulsy nerwowe – przez sieć układu nerwowego do mózgu.
Gdy mózg zinterpretuje tę informację sensoryczną jako „gorącą”, mózg wysyła informację o impulsie nerwowym z powrotem przez układ nerwowy do mięśni kontrolujących ramię i dłoń, aby odciągnąć rękę od gorącego palnika.
Ta interakcja „tam i powrotem” zachodzi szybko – informacje o impulsach nerwowych mogą przemieszczać się z prędkością nawet 268 mil na godzinę. Ta „szybka reakcja” może zapobiec poparzeniu skóry.
Ten system komunikacji i reakcji układu nerwowego działa normalnie, gdy ciało i układ nerwowy są zdrowe. Jednak problemy mogą wystąpić, gdy organizm i układ nerwowy zostaną nadmiernie pobudzone.
Na przykład, ze względu na swoje właściwości elektrochemiczne, neurony są szczególnie wrażliwe na stymulację hormonem stresu.
W konsekwencji przewlekły stres może powodować wzrost aktywności neuronalnej, a tym samym elektrycznej, w całym układzie nerwowym, szczególnie w współczulnym układzie nerwowym (SNS) – układzie nerwowym odpowiedzialnym za pobudzenie.
Nadpobudliwy układ nerwowy może powodować różnego rodzaju anomalie, odczucia i objawy związane z układem nerwowym, w tym te, które wpływają na nasze zmysły (percepcja sensoryczna).
Ponadto zwiększona aktywność elektryczna w układzie nerwowym może powodować nieprawidłowe działanie układu nerwowego.
To błędne zachowanie może powodować, że neurony „błędnie zgłaszają”, „zawyżają” i wysyłają „fałszywe” informacje o impulsie nerwowym do mózgu.
Te nieprawidłowości mogą powodować wiele nieprawidłowości czuciowych, mięśniowych i systemowych, takich jak te związane z wieloma objawami lękowymi.
Ponadto, ponieważ hiperstymulacja może zwiększyć aktywność elektryczną w częściach mózgu, co może spowodować, że neurony staną się jeszcze bardziej niestabilne, neurony mogą strzelać jeszcze bardziej nieregularnie, gdy ciało i układ nerwowy zostaną nadmiernie pobudzone.
Nadmiernie pobudzony układ nerwowy może powodować wiele dziwnych i dziwacznych objawów ruchowych czuciowych i mięśniowych.
Co więcej, ponieważ współczulny układ nerwowy jest najbardziej dotknięty stymulacją, na przykład hiperstymulacją, może sprawiać wrażenie, że nasza reakcja na stres jest nadmiernie reaktywna, a nawet sprawiać wrażenie, że nasza reakcja na stres i jej reakcje fizjologiczne utknęły w pozycji włączonej.
Powyższa kombinacja czynników związanych z układem nerwowym jest dobrym przykładem związku przyczynowo-skutkowego: kiedy chronicznie stresujemy ciało, na przykład przez zachowanie nadmiernie lękliwe, ciało odczuje konsekwencje. Konsekwencje te wywołują objawy.
Hiperstymulacja wpłynie na organizm w głęboki sposób, na przykład tworząc nadmiernie pobudliwy układ nerwowy, który będzie się utrzymywał tak długo, jak będzie hiperstymulowany.
Kluczowe punkty:
Zbyt lękliwe zachowanie obciąża organizm
Przewlekły stres ma głęboki wpływ na organizm, zwłaszcza na układ nerwowy
Przewlekły stres może powodować wiele zmian fizjologicznych
Zmiany te mogą zmieniać sposób funkcjonowania organizmu i reagowania na stres, niebezpieczeństwo, odpoczynek, normalne bodźce oraz funkcjonowanie mózgu i układu nerwowego
Przewlekły stres może spowodować, że reakcja na stres pozornie utknie w pozycji „włączony”
Przewlekły stres może wpływać na to, jak myślimy i czujemy
Zmiany te mogą utrzymywać się tak długo, jak organizm jest nadmiernie pobudzony
Przyczyna i skutek I: zbyt lękliwe zachowanie obciąża organizm
Przyczyna i skutek II: przewlekły stres może zmienić sposób funkcjonowania organizmu.
Przyczyna i skutek III: zmiana funkcji organizmu może powodować różnego rodzaju odczucia i symptomy, które mogą się utrzymywać tak długo, jak organizm jest nadmiernie pobudzony.
Tak więc ponownie, nadmiernie lękliwe zachowanie powoduje problemy z lękiem. Problemy z lękiem mogą powodować problemy z hiperstymulacją i jej objawami.
Hiperstymulacja może powodować zmiany biologiczne, chemiczne, a nawet genetyczne w organizmie.
Chociaż hiperstymulacja może powodować wiele zmian fizjologicznych, nie powoduje nadmiernego lęku.
Niezdrowe sposoby radzenia sobie z przeciwnościami losu, niepewnością i ryzykiem tworzą zachowania nadmiernie lękliwe.
Jako takie, zaburzenie lękowe jest spowodowane problemem behawioralnym, a nie problemem biologicznym, chemicznym lub genetycznym.
Kiedy uczymy się i przyjmujemy zdrowe sposoby radzenia sobie ze stresem i trudnościami, eliminujemy problemy z lękiem i hiperstymulacją.
Bibliografia:
1. Lodish, Harvey. Przegląd struktury i funkcji neuronów. US National Library of Medicine, nd Web. 23 maja 2016 r.
2. Osoba i Maddie Stone. „Czy możesz naładować iPhone'a energią elektryczną w swoim mózgu?” Gizmodo. Np, 12 sierpnia 2015 r. Sieć. 23 maja 2016 r.
3. Sheldon Cohen, Denise Janicki-Deverts, William J. Doyle, Gregory E. Miller, Ellen Frank, Bruce S. Rabin i Ronald B. Turner. Przewlekły stres, oporność na receptory glukokortykoidowe, stany zapalne i ryzyko chorób. PNAS, 2 kwietnia 2012 DOI: 10.1073/pnas.1118355109
4. Liu, Yun-Zi i in. „Zapalenie: wspólny szlak chorób związanych ze stresem”. US National Library of Medicine, 20 czerwca 2017
5. Hirotsu, Camila i in. „Interakcje między snem, stresem i metabolizmem: od warunków fizjologicznych do patologicznych”. Sleep Science, 28 września 2015 r.
6. Finan, Patrick i in. „Związek snu i bólu: aktualizacja i ścieżka naprzód”. Journal Pain, 14 grudnia 2013 r.
7. Marks, Dawid. „Dyshomeostaza, otyłość, uzależnienie i przewlekły stres”. Psychologia zdrowia otwarta, styczeń 2016 r.
8. Zeidan F, Adler-Neal AL, Wells RE i in. W łagodzeniu bólu opartego na medytacji uważności nie pośredniczą endogenne opioidy. Journal of Neuroscience.