Hejo

Od 4 klasy podstawówki zmagam się z derealizacją. Czuje czasami jakbym był w innym świecie, wątpię w istnienie ludzi/przedmiotów/sytuacji etc.
Mam dość intensywne tiki nerwowe, nigdy nie byłem zdiagnozowany jako Tourete.
Kilka lat temu dostałem czegoś w stylu ataku padaczki za kółkiem - dwa tygodnie leżałem w szpitalu.

Dwa tygodnie temu odebrałem pozytywny wynik na covid. Dzisiaj mija moja izolacja, czuje się okropnie. Obawiam się bardzo wyjścia z domu, podczas w.w ataku byłem bardzo mocno roztrzepany, zderealizowany i za każdym razem kiedy mi się to napietrza dostaje stanów lękowych, hiperwentylacji... Po prostu panikuje.
Po covidzie jest mi dużo gorzej, jestem bardziej nerwowy i bardziej zderealizowany.
Ciężko wybudzić mi się ze snu - jak wstaje czuje się najpodlej na świecie.

Lekarz 1 kazał mi za 200zł miesięcznie głęboko oddychać jak będę miał stan lekowy.
Lekarz 2 przypisał mi antydepresanty i pregabaline (po pregabie zacząłem spać chociaż normalnie, wcześniej męczyła mnie gonitwa myśli)
Antydepresanty odstawiłem, szkoda mi wątroby a i tak nie widziałem żadnych efektów.
Lekarz 3 (ten już zadał kilka pytań) doradził mi ćwiczenie mindfulness. Czasami korzystam, może i trochę pomaga ale mam wrażenie, że problem jest gdzie indziej.
Po wizycie w szpitalu zdiagnozowali mnie jako zdrowego z naciskiem na to, żeby zadbać o nerwy.
Przez to,że nie wiem co jest powodem też panikuje bo nie jestem w stanie uniknąć nerwowki i derealizacji.


Przez derealizację wpadam w depresję. Niszczy mi życie. Obawiam się, że za jakiś czas będę musiał przestać wykonywać swój zawód

Czas na moje pytanie - do kogo się udać? Gdzie iść, żeby nie usłyszeć znowu tych bzdurnych porad a zaczac to kurestwo leczyć? Albo chociaż zdiagnozować...? Pieniądze nie grają zupełnie roli, zapłacę ile trzeba, chce się tylko tego pozbyć albo chociaż zminimalizować.

Wesołych nerwicowych świąt życzę i dużo zdrowia, bo tylko ono jest ważne!

Tylko po co ci ta diagnoza skoro wiesz z czym się zmagasz? Niestety nikt nie pomoże Ci bardziej niż ty sam, obejrzyj sobie wszystkie filmy Vica i Hevada od początku, stosuj się do tego co jest w nich mówione a z czasem zobaczysz pierwsze efekty. Odburzanie to długa i kręta droga ale gdy dotrzesz do mety to zobaczysz że inicjatorem wszystkich lęków, myśli i ataków paniki jest nikt inny niż Ty sam. Również wesołych świąt życzę

Po prostu staraj się o tym nie myśleć..
Mi lekarka powiedziała że nigdy nie ma 100 % diagnozy na to co mi dolega... wiec niech se diagnozuje siebie ;P
Zacznij mieć wszystkich w dupie a zwłaszcza swoje obawy to i one przestaną mieć znaczenie
Ja to nawet nie czytam o tym covidzie i żyje mi się lepiej
Od 2 dni w końcu dobrze śpię bo wiem że już się nie mylę co do swoich przemyśleń i przekonań
Czas najwyższy żebym wyszedł z domu a w szczególności do fryzjera.. przeczytałem gdzieś kiedyś że ludzie to najchętniej by chcieli żebym nigdzie nie wychodził ;P
Na świecie jest masa osób które zmagają się z różnymi lękami i żyją z tym całe życie i nigdzie nie udają się o pomoc dla tego że się wstydza.. Też się wstydziłem ale już nie mam zamiaru się niczego wstydzić jak ktoś będzie chamski dla mnie będę i ja po coś jest środkowy palec ;P
Ja tam nie polecam żadnych filmów bo albo mnie to nudziło albo nakręcało ;P
Zdrowia !

Boże Narodzenie mamy, więc na pytanie dokąd iść stosownie odpowiadam:

Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy się trudzicie oraz jesteście obciążeni, a Ja wam sprawię odpoczynek. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo ja jestem życzliwy i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla waszych dusz; gdyż moje jarzmo jest zbawienne, a mój nędzny interes ulgę przynosi.
Ewangelia Mateusza 11:28‭-‬30 NBG




Derealizacja dla mnie to taki stan, który bym opisała: nie chcę tu być / nie czuję się jak u siebie / nie czuję się ze sobą dobrze w tym momencie... Jest to pewnego rodzaju odcięcie od prawdziwych emocji, zmysłów i ciała... Jakbyś dopuścił prawdziwą emocję lęku to z pewnością Twoim odruchem bezwarunkowym była by ucieczka z miejsca zdarzenia lub atak paniki, ale że Twój zamiar działania jest silniejszy od lęku to wpadasz w taki stan odrealnienia... Lęk jednak gdzieś tam głęboko zaprogramowany w Tobie tkwi dlatego ciągle się odpala jak trojan w umyśle... Mówisz, że masz to od 4 klasy podstawówki, ale chyba nie 24/7? Znajdujesz jakieś punkty wspólne w jakich okolicznościach ogarnia Cię ten stan? Praca, którą wykonujesz to było spełnienie Twoich marzeń? Może uda Ci się usunąć blokady w umyśle, by w końcu zacząć czerpać z niej satysfakcję

Czułem że Cię tu zobaczę ;P chyba się stęskniłaś haha ;P
Ja tam nie wierze w jakąś deralizacje jak człowiek nie chce być tu gdzie jest to po prostu nie chce i już ;P

A jak sie pozbyc znowu tego leki przed schiza? Wczoraj leze wieczorem i milion mysli: czy to napenwo ja, czuje jakby moje cialo bylo obce i ze ja w srodku to prawdziwa ja a cialo jest jakies dziwne oczywiscie wszystko sprowadza sie do jednego-do tego ze zwariowalam. Czy to sie kiedys skonczy? 🤪

Najgorsze, ze na pierwszy rzut oka nie widac co sie dzieje u mnie w glowie. I to tez powod do zamartwiania sie, ze cos ze mna nie tak

Słuchaj ja przez ponad rok wmówiłem sobie schizofrenie i inne choroby że aż strach pomyśleć ;P Wydaje mi się że musisz się pogodzić że tak się czujesz nie myśl o tym a to przeminie Ja też czuję się inny niż wszyscy ale to nie znaczy że gorszy ;P I ktoś mi tu napisał że jak czujesz że zwariowałaś to znaczy że z tobą wszystko w porządku no ale to co konkretnie masz w głowie ?

Ja miewałam derealizację, więc to już nie kwestia wiary tylko, że mnie to jakoś nie straszyło, a zaciekawiło

To ze mam schize, ze to co mowie nie jest spojne z moimi myslalami, ze zwariowalam, ze czuje sie ze soba obco, generalnie tego typu rzeczy :p no i lek. Mniejszy, bo biore 4 miesiace leki. Ale mam mega depersonalizacje i ciagle wszystko analizuje. Np zastanawiam sie jak powstaja mysli. Wszystkie objawy schizy przypisuje sobie i je analizuje. Np to, ze mysli nie naleza do mnie. No i sie naczytalam i uwazam ze mam to samo. (y)

I juz mam wyobrazenie jak lekarz mi stawia diagnoze

Wydaje mi się że za bardzo analizujesz swoje myśli o odczucia.
Ja to też robiłem i było to jak koło które się nie zamykało.
Zrób coś dla mnie i dla siebie. Kup sobie jakaś fajną książkę lub puść sobie jakiś film. Postaraj się wyciszyć nie marnuj sobie życia na myślenie. Ja to robiłem i źle skończyłem. Na prawdę bedzie dobrze:)

Który? mojej matce by się przydało, żeby nawiedził ją jakiś duch, bo znów zaczęłam się przejmować, że kiedyś zacznie wizualizować moją śmierć To cud, że ja jeszcze żyję

Czas kupić plansze ouija xD Może przyciągniemy jakiegoś dobrego duszka z sąsiedztwa