katarzynka pisze: ↑

29 maja 2018, o 15:05

ozz87 pisze: ↑

29 maja 2018, o 14:38

katarzynka pisze: ↑

29 maja 2018, o 13:32

A ja uważam, że można! Wiadomo nawroty się zdarzają I trzeba się z tym liczyć, ale dobra terapia plus farmakologia mogą postawić na nogi. Poza tym, może zamiast nakładać presję, że "muszę wyjść z depresji" może lepiej nauczyć się z nią żyć?

czy Tobie skutecznie udało się wyjść i zapobiegać nawrotom ?

no też tak uważam, chyba że mówimy tu przypadkach biologicznej depresji własnie endogennej ale większość przypadków to raczej podatność charakteru i wydarzenia życiowego. No jak ktoś sobie z góry założy, że będzie miał do końca życia to będzie tkwił. Ja rozumiem, ze biologicznie to możliwe ale jeśli się u mnie okaże biologicznie (odpukać i myślę, że nie), to trudno będę przyjmował leki ale nie będę z tego powodu rozpaczał, bo życie jest zbyt krótkie na to.

Niestety ja mam endogenną, ale przyjmuję leki, chodzę na terapię I staram się jakoś funkcjonować. Myślę, że trzeba też dać szansę na pomoc I nadzieję, że można ją pokonać. Są ludzie, którym się udało, więc I mnie może kiedyś się uda

Natalie1208 pisze: ↑

29 maja 2018, o 16:49

katarzynka pisze: ↑

29 maja 2018, o 15:05

ozz87 pisze: ↑

29 maja 2018, o 14:38

czy Tobie skutecznie udało się wyjść i zapobiegać nawrotom ?

no też tak uważam, chyba że mówimy tu przypadkach biologicznej depresji własnie endogennej ale większość przypadków to raczej podatność charakteru i wydarzenia życiowego. No jak ktoś sobie z góry założy, że będzie miał do końca życia to będzie tkwił. Ja rozumiem, ze biologicznie to możliwe ale jeśli się u mnie okaże biologicznie (odpukać i myślę, że nie), to trudno będę przyjmował leki ale nie będę z tego powodu rozpaczał, bo życie jest zbyt krótkie na to.

Niestety ja mam endogenną, ale przyjmuję leki, chodzę na terapię I staram się jakoś funkcjonować. Myślę, że trzeba też dać szansę na pomoc I nadzieję, że można ją pokonać. Są ludzie, którym się udało, więc I mnie może kiedyś się uda

Kasia ----- >
Lubię Twoją postawę ! Depresja endogenna czy nie, warto pracować nad swoją postawą i nastawieniem do choroby. Bo w zasadzie jak chorujemy mamy dwa wyjscia- albo zaakceptować i pracowć nad postawą i starć sie przeżyć życie jak najpiękniej albo poddać sie na starcie i pogrążać, a wtedy samemu sobie pogłębiać jeszcze męki.

Nipo pisze: ↑

29 maja 2018, o 15:13

katarzynka pisze: ↑

29 maja 2018, o 15:05

ozz87 pisze: ↑

29 maja 2018, o 14:38

czy Tobie skutecznie udało się wyjść i zapobiegać nawrotom ?

no też tak uważam, chyba że mówimy tu przypadkach biologicznej depresji własnie endogennej ale większość przypadków to raczej podatność charakteru i wydarzenia życiowego. No jak ktoś sobie z góry założy, że będzie miał do końca życia to będzie tkwił. Ja rozumiem, ze biologicznie to możliwe ale jeśli się u mnie okaże biologicznie (odpukać i myślę, że nie), to trudno będę przyjmował leki ale nie będę z tego powodu rozpaczał, bo życie jest zbyt krótkie na to.

Niestety ja mam endogenną, ale przyjmuję leki, chodzę na terapię I staram się jakoś funkcjonować. Myślę, że trzeba też dać szansę na pomoc I nadzieję, że można ją pokonać. Są ludzie, którym się udało, więc I mnie może kiedyś się uda

Ty Kasieńka z takim nastawieniem z tego koedys na pewno wyjdziesz !bardzo w Ciebie wierze i trzymam kciuki !

Celine Marie pisze: ↑

29 maja 2018, o 12:14

Nie chcę tu nikogo dołować ale z ciężkiej depresji (nie tam czasowego doła,stanów depresyjnych czy chandry ) moim zdaniem wyjść nie można .Mówię to z własnego doświadczenia ,mam depresję 20 lat i pewnie z nią umrę

Ciasteczko pisze: ↑

1 czerwca 2018, o 13:57

Celine Marie pisze: ↑

29 maja 2018, o 12:14

Nie chcę tu nikogo dołować ale z ciężkiej depresji (nie tam czasowego doła,stanów depresyjnych czy chandry ) moim zdaniem wyjść nie można .Mówię to z własnego doświadczenia ,mam depresję 20 lat i pewnie z nią umrę

Wiem,że Ci jest ciężko funkcjonować, wierzyć,że będzie lepiej,że Twoja codzienność nie napawa Cię optymizmem,może nie znalazłaś sposobu na to jak ugryźć pewne sprawy w życiu i to rozumiem, jest taka sytuacja , jaka jest.

Ale zastanawiam się czemu tak piszesz innym ludziom,że nie można? Co miałoby to wnosić do ich życia? W jaki sposób miałoby ich wzbogacić wewnętrznie w i tak trudnym na co dzień do tolerowania stanie?

Nie nakręcajmy się na forum na "nie da się", nie po to ono istnieje. Istnieje po to, by się WSPIERAĆ. Wystarczy, że ludzie sami w czterech ścianach nakręcają się na "nie da się".

Uważasz,że wyjść nie można i masz prawo do takiego uważania, ale czy to pomaga kolegom i koleżankom z forum? Jak ma się poczuć osoba,która to przeczyta?

Z całym szacunkiem,ale przekonanie jednego człowieka,że się nie da nie jest faktem,że się nie da,tylko czyjąś osobistą niewiarą w to (nawiasem mówiąc mam nadzieję,że się odmieni ta niewiara). Istnieje wiele osób,które wyszły z nerwicy i z depresji i można je spotkać też na tym forum. Każdy jest unikatową kompozycją cech osobowości, podejścia, życiowych doświadczeń, itp. Będąc w danym stanie psychicznym ciężko wyobrazić sobie poprawę, ale to nie znaczy,że jest ona niemożliwa. Po coś istnieją materiały, konstruktywne rozmowy o zaburzeniach psychicznych , techniki .

Dlatego właśnie to forum ma rację bytu, a bycie jego aktywnym członkiem to deklaracja, że będzie się próbowało coś zmieniać, że będzie się miało gorsze dni,ale zawsze się będzie miało na horyzoncie swój cel, żeby powrócić do równowagi,albo się jej nauczyć. Zawsze pisząc coś pamiętajmy,że mamy swoich czytelników, żywe istoty, trzeba brać odpowiedzialność za to,co się pisze, za to, co się przekazuje innym. I to jest generalnie apel do każdego, kto to czyta. To, że samemu ma się z czymś problem,że samemu się w coś nie wierzy nie daje nam uprawnień do sugerowania innym,że nie ma nadziei, szczególnie gdy nie jest to prawda, a subiektywna opinia ,bo nie mówimy o ostatnim stadium raka w oczekiwaniu na cud, tylko o zaburzeniach emocji i postrzegania rzeczywistości.

Koniec końców w odbijaniu się od psychicznego dna kluczowe jest nastawienie. Jeśli ktoś obwieści sobie i światu, że się nie da, to na złość mamie odmrozi sobie uszy bez czapki... Już samo nastawienie na próby , by z czegoś wyjść ustawia nas w zupełnie innym punkcie wyjścia. Kto mówi, że się nie da przestaje próbować. A jak coś zrobić nie próbując? W ten sposób nie wbijesz nawet gwoździa, bo nie weźmiesz młotka do ręki.

Celine Marie pisze: ↑

1 czerwca 2018, o 17:38

Ciasteczko pisze: ↑

1 czerwca 2018, o 13:57

Celine Marie pisze: ↑

29 maja 2018, o 12:14

Nie chcę tu nikogo dołować ale z ciężkiej depresji (nie tam czasowego doła,stanów depresyjnych czy chandry ) moim zdaniem wyjść nie można .Mówię to z własnego doświadczenia ,mam depresję 20 lat i pewnie z nią umrę

Wiem,że Ci jest ciężko funkcjonować, wierzyć,że będzie lepiej,że Twoja codzienność nie napawa Cię optymizmem,może nie znalazłaś sposobu na to jak ugryźć pewne sprawy w życiu i to rozumiem, jest taka sytuacja , jaka jest.

Ale zastanawiam się czemu tak piszesz innym ludziom,że nie można? Co miałoby to wnosić do ich życia? W jaki sposób miałoby ich wzbogacić wewnętrznie w i tak trudnym na co dzień do tolerowania stanie?

Nie nakręcajmy się na forum na "nie da się", nie po to ono istnieje. Istnieje po to, by się WSPIERAĆ. Wystarczy, że ludzie sami w czterech ścianach nakręcają się na "nie da się".

Uważasz,że wyjść nie można i masz prawo do takiego uważania, ale czy to pomaga kolegom i koleżankom z forum? Jak ma się poczuć osoba,która to przeczyta?

Z całym szacunkiem,ale przekonanie jednego człowieka,że się nie da nie jest faktem,że się nie da,tylko czyjąś osobistą niewiarą w to (nawiasem mówiąc mam nadzieję,że się odmieni ta niewiara). Istnieje wiele osób,które wyszły z nerwicy i z depresji i można je spotkać też na tym forum. Każdy jest unikatową kompozycją cech osobowości, podejścia, życiowych doświadczeń, itp. Będąc w danym stanie psychicznym ciężko wyobrazić sobie poprawę, ale to nie znaczy,że jest ona niemożliwa. Po coś istnieją materiały, konstruktywne rozmowy o zaburzeniach psychicznych , techniki .

Dlatego właśnie to forum ma rację bytu, a bycie jego aktywnym członkiem to deklaracja, że będzie się próbowało coś zmieniać, że będzie się miało gorsze dni,ale zawsze się będzie miało na horyzoncie swój cel, żeby powrócić do równowagi,albo się jej nauczyć. Zawsze pisząc coś pamiętajmy,że mamy swoich czytelników, żywe istoty, trzeba brać odpowiedzialność za to,co się pisze, za to, co się przekazuje innym. I to jest generalnie apel do każdego, kto to czyta. To, że samemu ma się z czymś problem,że samemu się w coś nie wierzy nie daje nam uprawnień do sugerowania innym,że nie ma nadziei, szczególnie gdy nie jest to prawda, a subiektywna opinia ,bo nie mówimy o ostatnim stadium raka w oczekiwaniu na cud, tylko o zaburzeniach emocji i postrzegania rzeczywistości.

Koniec końców w odbijaniu się od psychicznego dna kluczowe jest nastawienie. Jeśli ktoś obwieści sobie i światu, że się nie da, to na złość mamie odmrozi sobie uszy bez czapki... Już samo nastawienie na próby , by z czegoś wyjść ustawia nas w zupełnie innym punkcie wyjścia. Kto mówi, że się nie da przestaje próbować. A jak coś zrobić nie próbując? W ten sposób nie wbijesz nawet gwoździa, bo nie weźmiesz młotka do ręki.

Dlatego podkreśliłam,że "moim zdaniem" i "z własnego doświadczenia" ,każdy jest inny,każdy ma inne zaburzenia,ja uważam jak uważam po sobie i nie będę pisać,że coś jest różowe jak jest czarne i mam do tego prawo i nie mówię,że Ania,Kasia,Waldek czy inny nie wyjdzie ze swojego stanu i mi nie wkładaj do ust tych słów.Równie dobrze ja mogę się nastawiać pozytywnie jak ktoś pisze,że z tego wyszedł i być sfrustrowana,że jednak z tego nie wychodzę,lubię to forum ale normalnie odezwać się nie można inaczej niż tylko cudownie,pozytywnie,radośnie,chyba nie o to tu chodzi.Każdy ma swój rozum,czyta to co chce,wierzy w to co chce i robi to co chce.I uwierz, robię dużo ,żeby poprawić mój stan nie tyle ile powinnam ale jak na mnie sporo,ale nie jesteś mną i nie wiesz jak się czuję i jaką mam sytuację .Nie nastawiam się na przegraną całkowitą ,być może trochę mi się polepszy ale mam to 20 lat i mogę przecież realnie się nie oszukiwać,że moja przyszłość będzie mlekiem i miodem płynąca w krainie szczęśliwości.

schanis22 pisze: ↑

1 czerwca 2018, o 22:13

Śliczny post Ciasteczko jak zawsze , bardzo trafny Celine Maria , a co by Ci szkodziło właśnie oszukiwać siebie udwać że wszystko jest super , i zagrać tej durnej nerwicy na nosie , ja na początku zaburzenia , stosowałam powiedzenie Hewada - a brzmi ono - załóż maskę normalność . Ja ogólnie waliłam w tą nerwicę na różne sposoby bo co miałam do stracenia ?

Celine Marie pisze: ↑

1 czerwca 2018, o 22:34

schanis22 pisze: ↑

1 czerwca 2018, o 22:13

Śliczny post Ciasteczko jak zawsze , bardzo trafny Celine Maria , a co by Ci szkodziło właśnie oszukiwać siebie udwać że wszystko jest super , i zagrać tej durnej nerwicy na nosie , ja na początku zaburzenia , stosowałam powiedzenie Hewada - a brzmi ono - załóż maskę normalność . Ja ogólnie waliłam w tą nerwicę na różne sposoby bo co miałam do stracenia ?

Mówimy tu o depresji,z nerwicą u mnie trochę lepiej bo stosuję "wisimito"ale na depresję nie mam wpływu,to tak nie działa

schanis22 pisze: ↑

2 czerwca 2018, o 00:44

Celine Marie pisze: ↑

1 czerwca 2018, o 22:34

schanis22 pisze: ↑

1 czerwca 2018, o 22:13

Śliczny post Ciasteczko jak zawsze , bardzo trafny Celine Maria , a co by Ci szkodziło właśnie oszukiwać siebie udwać że wszystko jest super , i zagrać tej durnej nerwicy na nosie , ja na początku zaburzenia , stosowałam powiedzenie Hewada - a brzmi ono - załóż maskę normalność . Ja ogólnie waliłam w tą nerwicę na różne sposoby bo co miałam do stracenia ?

Mówimy tu o depresji,z nerwicą u mnie trochę lepiej bo stosuję "wisimito"ale na depresję nie mam wpływu,to tak nie działa

Celine Marie zależy czy masz depresję z jakiegoś powodu , czy masz ją po prostu taką bez przyczyny .

Celine Marie pisze: ↑

2 czerwca 2018, o 01:29

schanis22 pisze: ↑

2 czerwca 2018, o 00:44

Celine Marie pisze: ↑

1 czerwca 2018, o 22:34

Mówimy tu o depresji,z nerwicą u mnie trochę lepiej bo stosuję "wisimito"ale na depresję nie mam wpływu,to tak nie działa

Celine Marie zależy czy masz depresję z jakiegoś powodu , czy masz ją po prostu taką bez przyczyny .

Z całej masy przyczyn