Witajcie pisze post z nadzieją,że może wy rozróżnicie co mi dolega- nerwica ktora mi towarzyszy od 2018 roku i była w uśpieniu czy może całkiem nowa depresja poprodowa? Urodziłam córkę 8 tygodni temu.. niby nowa sytuacja ale już powinnam się przyzwyczaić sprawa wygląda następująco,mianowicie nie "Żywie" do niej zbytnio uczuć- sama nie wiem czy ją kocham czy nie inne mamy zapatrzone w swoje dzieci a jakoś tak nie bardzo chciałabym,żeby było inaczej czasem czuje jakbym nie była jej mamą ani żeby to była moja córka boje się że to się nie zmieni :/ nie wiem co mam o tym myśleć - wiem że depresja rządzi się swoimi prawami :brak snu ,apetytu , zaniedbywanie dziecka czy obowiązków domowych a ja raczej nie mam takich rzeczy ,tylko placz bo nie czuje tego co bym chciała ,że jestem taka obojętna w uczuciach do malutkiej :C a ona tak bardzo zasługuje na miłość a ja czuje ze nie umiem jej dać tego poczucia:c czasem się łapie i sobie uświadamiam że podświadomie ją kocham choćby karmieniem czy przewijaniem ,nocnym wstawaniem :c strasznie chce ją kochać, ale znam trochę ten schemat (cała nerwica cierpię na ROCD) I wiem że im bardziej będę chcieć tym bardziej nie będę mogła.. co myślicie? Proszę o odpowiedź:(

Cześć sprawa jest prosta, napewno kochasz swoją córkę, a myślenie o tym czy coś czujesz czy nie powoduje tylko mętlik w głowie. Sama Twoja rozkmina i martwienie się tym świadczy o Twoich uczuciach dobrze, że znasz schemat, daj sobie czas i nie skupiaj się na swoich obecnych uczuciach bo to będzie powodowało większą frustrację. Kieruj się logiką, logicznie na pewno wiesz, że ja kochasz, a obecne uczucia spychaj na drugi plan, aż wrócą, zobaczysz