Na forum trafiłem jako obserwator już jakiś czas temu, ale dopiero teraz poczułem, że chcę wrzucić coś własnego. Od kilku lat szukam odpowiedzi na pytanie, które dla niektórych może brzmieć dziwnie, ale mnie uruchomiło duchowo, filozoficznie i fizycznie:
Czy to możliwe, że Bóg (czy jakkolwiek nazwane Źródło) to po prostu... Światło? Ale nie takie w metaforze – tylko konkretne, realne światło kwantowe, obecne na poziomie biofotonów, reakcji w komórkach i zjawisk w fizyce?
Z tej myśli urodziła się moja książka „Potęga Światła”, w której staram się zebrać badania, duchowe wglądy i osobiste doświadczenia związane z tym, że może jesteśmy bardziej świetlistymi polami świadomości niż zlepkiem przypadkowych myśli i traum. Że może dusza to nie wiara, tylko subtelna informacja zakodowana w świetle?
Nie twierdzę, że mam rację. Ale widzę, jak to podejście zmieniło moje życie – i ciekawi mnie:
Czy ktoś z Was też miał takie odczucia, że światło (np. w medytacji, w śnie, w śmierci klinicznej) było czymś więcej niż tylko zjawiskiem fizycznym?
Czy światło Was „wołało”? Czy też czuliście, że ma świadomość?
Jeśli ktoś chce – chętnie podzielę się fragmentem książki. Ale bardziej niż promocja interesuje mnie rozmowa. O tym, czym jest świadomość. Czym jest światło. I czy to możliwe, że najstarszą formą Boga jest po prostu… foton?
Dzięki za przeczytanie.
Z serdecznością –
Łukasz Zarembski / Promyczek
