Super, ja również od miesiąca zmieniłam terapeutę na behawioralną

Kogoś z polecenia masz? Ja na szczęście tak ale długo trwało zanim dotarłam do mojej terapeutki.

Niestety nie z polecenia, ale tą poprzednią miałam z polecenia i czuję jakbym zmarnowała półtora roku na nią i kupę pieniędzy...

Wiesz. Terapeuta też musi podpasowac. Tak to już jest. Mnie miał pierwotnie przyjąć facet Ale nie miał czasu i trafiłam do tej z jego polecenia. I powiem szczerze: lepiej być nie mogło. Dostajesz jakieś prace domowe?

Miała chyba jedną czy dwie, na razie ciężko mi się odnaleźć w tym nurcie, bo przez długi czas chodziłam na analityczną psychoterapię
Choć wiem, że i tak pracę nad sobą musimy wykonywać sami, terapia czy leki, to tylko wspomagacze.

Dziś mam znowu fatalny dzień. Chcę z nim ostatecznie zerwać. O dziecku będę go informować na bieżąco jak się będzie coś działo. Nie chce się zmuszać i dalej utrzymywać tej fikcji.

Laure,

Ponieważ wiem, że Twój chłopak pewną rzeczą poważnie nadużył Twojego zaufania i może Ci być z tym ciężko, nie będę Cię odciagal od tej decyzji i odradzał rozstania. Jedyne co mogę w tej sytuacji powiedzieć to podejmij decyzję i się jej trzymaj - jakakolwiek by ona nie byla. Potrzebujesz teraz w życiu stabilności a nie emocjonalnego rollercostera. To nie służy ani Tobie, ani dziecku.

U Ciebie do głosu dochodzi też konieczność wybaczenia, a jeśli nie jesteś do końca przekonana, że tego chcesz to będzie ciężko poradzić sobie jeszcze dodatkowo z nerwicą.

Bierzesz Zoloft, takie leki potrzebują naprawdę miesiąca, dwóch żeby się rozkręcić, może daj im szansę na działanie?

Pamiętaj też, że już raz się rozstałaś i nie było lepiej. Patrząc przez pryzmat tego jak wtedy było podejmij świadomą decyzję i jej się trzymaj.

Hej.. Chyba zacznę brać leki, jest mi po prostu zle. Chcę mi się ciągle chyba płakać. Jeszcze dowiedziałam sie ze Patryk musi jechać do poznania a mieszkamy w Warszawie. Wiem ze to śmieszne, ale my od zawsze wszędzie jeździliśmy razem i po prostu juz sie denerwuje, nie moge przestać o tym myslec. Boje sie ze cos sie stanie i ogólnie wydaje mi się że moze mu zazdroszcze? Nie wiem..

A moze ja mu bardziej zazdroszczę niz sie o niego boje?... Eh. Milego dnia.

U mnie cały czas jest stabilnie czasami mam takie wrazenie jak by to zaburzenie znowu wracało ale wystarczy spotkać sie z dziewczyną i jakoś to mija. Mogę wam wszystkim powiedzieć ze to co czujecie ta niechęć to obrzydzenie do partnera to tylko iluzja sam wiem jak bardzo wydaje sie to realne ale sam sie przekonałem ze to tylko iluzja oraz fikcja. Na walentynki miałem taki napływ uczuć ze nie mogłęm sie powstrzymać zeby ją uściskać. Nie wiem jaki jest sposób na to zeby to zaburzenie minęło ja nic nie zrobiłem po prostu cierpliwie czekałem i jakoś samo przeszło i mam nadzieję ze juz nie wróci

countmontechristo pisze:U mnie cały czas jest stabilnie czasami mam takie wrazenie jak by to zaburzenie znowu wracało ale wystarczy spotkać sie z dziewczyną i jakoś to mija. Mogę wam wszystkim powiedzieć ze to co czujecie ta niechęć to obrzydzenie do partnera to tylko iluzja sam wiem jak bardzo wydaje sie to realne ale sam sie przekonałem ze to tylko iluzja oraz fikcja. Na walentynki miałem taki napływ uczuć ze nie mogłęm sie powstrzymać zeby ją uściskać. Nie wiem jaki jest sposób na to zeby to zaburzenie minęło ja nic nie zrobiłem po prostu cierpliwie czekałem i jakoś samo przeszło i mam nadzieję ze juz nie wróci

Super! Cieszę się bardzo, że jest u Ciebie poprawa, to budujące czytać takie posty

Też cierpliwie czekam i walczę, żeby minęło i uczucia wróciły nie tylko w przebłyskach, ale już na stałe

katarzynka pisze:

countmontechristo pisze:U mnie cały czas jest stabilnie czasami mam takie wrazenie jak by to zaburzenie znowu wracało ale wystarczy spotkać sie z dziewczyną i jakoś to mija. Mogę wam wszystkim powiedzieć ze to co czujecie ta niechęć to obrzydzenie do partnera to tylko iluzja sam wiem jak bardzo wydaje sie to realne ale sam sie przekonałem ze to tylko iluzja oraz fikcja. Na walentynki miałem taki napływ uczuć ze nie mogłęm sie powstrzymać zeby ją uściskać. Nie wiem jaki jest sposób na to zeby to zaburzenie minęło ja nic nie zrobiłem po prostu cierpliwie czekałem i jakoś samo przeszło i mam nadzieję ze juz nie wróci

Super! Cieszę się bardzo, że jest u Ciebie poprawa, to budujące czytać takie posty

Też cierpliwie czekam i walczę, żeby minęło i uczucia wróciły nie tylko w przebłyskach, ale już na stałe

Będzie dobrze zapewniam cie ze to wszystko co czujesz to tylko złudzenie jakkolwiek realne ono by sie nie wydawało. Plus tego wszystkiego jest taki ze jestem bardziej pewien ze chcę z tą dziewczyną związać sie z juz na stałe inna to by mnie rzuciła bo wiem sam doskonale jaki byłem nieznośny a ona cierpliwie czekała az wszystko sie unormuje

Brawo, naprawdę nie masz pojęcia ile to daje, choć bzdury gadam, sam w tym siedziałeś po uszy tyle czasu, więc doskonale wiesz, że choćby mały płomyk nadziei to dużo Potrzeba takich słów, takich wiadomości, jakie piszesz. Cieszę się tym bardziej, że lepiej się czujesz

katarzynka pisze:Brawo, naprawdę nie masz pojęcia ile to daje, choć bzdury gadam, sam w tym siedziałeś po uszy tyle czasu, więc doskonale wiesz, że choćby mały płomyk nadziei to dużo Potrzeba takich słów, takich wiadomości, jakie piszesz. Cieszę się tym bardziej, że lepiej się czujesz

Cieszę sie ze mogłem chociaz w małym stopniu poprawić ci nastrój sam wiem jak czytanie takich postów duzo daje. szczerze mówiąc bałem sie przez jakiś czas tutaj wchodzić obawiałem sie ze znowu to wróci postów uzytkowników w których opisują bardzo dokładnie swoją sytuację nadal nie chce czytać bo zaraz zacznę porównywać jego sytuację do mojej i znowu zacznie sie analizowanie. Więc jak widzę ze w danym poście jest coś co moze mi zaszkodzić od razu wzrok odwracam

Brakuje nam tutaj właśnie takich budujących słów, bo zazwyczaj ktoś kto się odburzył, albo lepiej się czuje znika i ślad po nim ginie, nie dzieli się swoim dobrym samopoczuciem, a to ważne, szczególnie dla osób, które zaczynają zmagania z zaburzeniem Choć z pewnością masz racje, nie ma co się wgłębiać, analizować, ale zawsze można coś pozytywnego o sobie napisać

katarzynka pisze:Brakuje nam tutaj właśnie takich budujących słów, bo zazwyczaj ktoś kto się odburzył, albo lepiej się czuje znika i ślad po nim ginie, nie dzieli się swoim dobrym samopoczuciem, a to ważne, szczególnie dla osób, które zaczynają zmagania z zaburzeniem Choć z pewnością masz racje, nie ma co się wgłębiać, analizować, ale zawsze można coś pozytywnego o sobie napisać

Masz rację to jest bardzo wazne bo to cholerstwo jest strasznie ciężkie kto tego nie doświadczył nigdy nie zrozumie jaka to jest męczarnia szczególnie na początku było mi bardzo ciężko bo to zycie w ciągłym napięciu było nie do zniesienia. W ciągu około 2 miesięcy schudłem około 20kg wczesniej wazyłem mniej więcej 70kg to mi waga spadła do 50 paru tak mnie to napięcie wykańczało