AleksandraB98 pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:00

Z resztą po przeczytaniu odpowiedzi aż przeszedł mnie całą znowu ten stres przez moment, tak jakby ktoś mnie wystraszył i teraz z resztą nadal czuję się nie do końca dobrze

Hieronim pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:14

AleksandraB98 pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:00

Z resztą po przeczytaniu odpowiedzi aż przeszedł mnie całą znowu ten stres przez moment, tak jakby ktoś mnie wystraszył i teraz z resztą nadal czuję się nie do końca dobrze

Hej, Aleksandra, olej to, co napisała Zmęczona Alicja. To są właśnie szkodliwe wpisy.
Mam takie przekonanie, bo jej wpis jest dokładnym odzwierciedleniem myśli lękowych.
Niezależnie od rozstania czy pozostania, gdyby jej rada była dobra, to zostałaby zapisana w sposób, który nie utwierdza nerwicowego mechanizmu, ale jest czymś poza tym systemem, poza tą mentalnością. Ten jej wpis wpisuje się dokładnie w lękowy język. Skąd wiesz? Może mózg ci wysyła? Może czujesz, że to nie ten jedyny? Może się wypaliło? Prawda jest taka, że nawet po rozstaniu męczyłabyś się z tymi pytaniami.

Bo o ile chłopak Cię nie krzywdzi, nie zdradza, nie oszukuje - to nie jest kwestia rozstania czy pozostania w związku, ale kwestia nie-nerwicowego myślenia. Można oczywiście zdecydować o końcu tego czy tamtego związku, ale nie warto w oparciu o to lękowe błędne koło.

Hieronim pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:00

U mnie ostatnio ciężej.

Dlaczego? Wyobraźcie sobie, że kiedy załapałem cały ten mechanizm, zacząłem postępować zgodnie z tym, jak on jest skonstruowany, uczucia, a nawet tęsknota zaczęły wracać. Same, nie wymuszane i niekontrolowane. Wady wyglądu też zaczęły odgrywać coraz mniejszą rolę. Powracało poczucie atrakcyjności dziewczyny itd.

Ale pojechałem do rodziny, i rodzina zaczęła mówić rzeczy w rodzaju: "To dziwne, jakieś ROCD, jakoś to jest dziwne, nie czuję tego... Może nie jesteś pewien tego związku? Zastanów się. Może to nie dla ciebie związek? No bo to dziwne, mieć takie odczucia; jakoś tak się dziwię, że można coś takiego mieć".

No i to mocno nadszarpnęło dobre tendencje, powróciły lęki.
Piszę o tym dlatego, że na tym forum również siebie wspieramy wspólnymi doświadczeniami.

AleksandraB98 pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:25

Hieronim pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:14

AleksandraB98 pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:00

Z resztą po przeczytaniu odpowiedzi aż przeszedł mnie całą znowu ten stres przez moment, tak jakby ktoś mnie wystraszył i teraz z resztą nadal czuję się nie do końca dobrze

Hej, Aleksandra, olej to, co napisała Zmęczona Alicja. To są właśnie szkodliwe wpisy.
Mam takie przekonanie, bo jej wpis jest dokładnym odzwierciedleniem myśli lękowych.
Niezależnie od rozstania czy pozostania, gdyby jej rada była dobra, to zostałaby zapisana w sposób, który nie utwierdza nerwicowego mechanizmu, ale jest czymś poza tym systemem, poza tą mentalnością. Ten jej wpis wpisuje się dokładnie w lękowy język. Skąd wiesz? Może mózg ci wysyła? Może czujesz, że to nie ten jedyny? Może się wypaliło? Prawda jest taka, że nawet po rozstaniu męczyłabyś się z tymi pytaniami.

Bo o ile chłopak Cię nie krzywdzi, nie zdradza, nie oszukuje - to nie jest kwestia rozstania czy pozostania w związku, ale kwestia nie-nerwicowego myślenia. Można oczywiście zdecydować o końcu tego czy tamtego związku, ale nie warto w oparciu o to lękowe błędne koło.

Dziękuję Ci troszkę mnie uspokoiłeś i Twoje wpisy jak zawsze trafne.

Hieronim pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:43

AleksandraB98 pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:25

Hieronim pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:14

Hej, Aleksandra, olej to, co napisała Zmęczona Alicja. To są właśnie szkodliwe wpisy.
Mam takie przekonanie, bo jej wpis jest dokładnym odzwierciedleniem myśli lękowych.
Niezależnie od rozstania czy pozostania, gdyby jej rada była dobra, to zostałaby zapisana w sposób, który nie utwierdza nerwicowego mechanizmu, ale jest czymś poza tym systemem, poza tą mentalnością. Ten jej wpis wpisuje się dokładnie w lękowy język. Skąd wiesz? Może mózg ci wysyła? Może czujesz, że to nie ten jedyny? Może się wypaliło? Prawda jest taka, że nawet po rozstaniu męczyłabyś się z tymi pytaniami.

Bo o ile chłopak Cię nie krzywdzi, nie zdradza, nie oszukuje - to nie jest kwestia rozstania czy pozostania w związku, ale kwestia nie-nerwicowego myślenia. Można oczywiście zdecydować o końcu tego czy tamtego związku, ale nie warto w oparciu o to lękowe błędne koło.

Dziękuję Ci troszkę mnie uspokoiłeś i Twoje wpisy jak zawsze trafne.

Bo widzisz - dla ludzi stojących z zewnątrz trudno jest zrozumieć stan neurotyczny (nie mówiąc już o tym, że neurotyk, który się ciągle boi, te same lęki zacznie zasiewać u innego neurotyka). Podobnie jak stan depresyjny, czego dowodem jest słynne: "Co się smucisz? Co tak leżysz? Pobiegaj trochę, to ci przejdzie". Ale to nie tak. Nerwica to nie jest zwykła, naturalna wątpliwość, tak jak depresja nie jest zwyczajnym, naturalnym smutkiem.

Jeśli się męczysz i martwisz, to na pewno nie jest to kwestia tego, że wnętrze Ci tak podpowiada, i jedynym wyjściem jest się rozstać. W tym stanie to jest bardziej pogmatwane.

Nie wypływa się na pełne morze, kiedy trwa sztorm. Tak samo nie podejmuje się decyzji co do związku, kiedy ma się taką wirówkę w głowie. W tym momencie trzeba wyjść poza system neurotyczny. Kiedy się z niego wyjdzie, wtedy widzi się jaśniej i racjonalnie, o co chodzi. Bez monitorowania i zadawania sobie nieskończonych pytań. Gdy wyjdzie się z tego systemu, to wtedy najczęściej obawy o związek odchodzą i w ogóle przestaje on być kwestią do rozstrzygnięcia. Albo może się okazać, że on Cię nie szanuje, albo w ogóle nie interesuje się Tobą, albo stał się chamski itd. No to wtedy masz konkretne rzeczy, których nie chcesz w życiu. Ale pewnie byś już teraz o nich wiedziała. Nerwica ma to do siebie, że opiera się na ogólnej chmurze pod tytułem: CZY ABY...?

W tym stanie niczego się nie osiągnie. Nawet gdybyś odeszła, to dalej byłby problem. Bo wciąż jesteś w tym systemie myślenia. I w tym samym systemie myślenia zapisany został wpis Alicji. A więc raz jeszcze: tu nawet nie chodzi o to, czy zostać czy się rozstać. Tu chodzi o zupełnie nieprawidłowy tok myślowy. Dręczący, schorowany system odbioru rzeczywistości. Zapętlenie. Dlatego porady, które zawierają w sobie to samo zapętlenie, nie są dobrymi radami.

AleksandraB98 pisze: ↑

9 maja 2022, o 15:56

zmeczona_alicja pisze: ↑

9 maja 2022, o 14:47

Może jest to kwestia tego, że rzeczywiście przestałaś coś do niego czuć? Może Twój mózg doszedł do refleksji, że to nie jest to, na co czekałaś całe życie i wysyła Ci impuls/wiadomość? Może uczucie się wypaliło? Oczywiście nie podważam Twojego stanu zdrowia, bo to rzeczywiście może być depresja, ale jeśli nie czujesz szczęścia i nie chcesz być z tym facetem, to może coś więcej jest na rzeczy? Budowanie związku na siłę może jeszcze bardziej obciążyć Cię emocjonalnie. Może dajcie sobie chwilę. Spróbuj zasięgnąć pomocy i zobaczysz, czy mimo lepszego samopoczucia dalej jest w Tobie "niechęć" do partnera, czy coś się zmienia.

Nie napisałam nigdzie, że nie chcę z nim być, poza tym to wszystko zaczęło się zupełnie nagle bez powodu. Poza tym nic między nami się nie stało i to właśnie ta osoba, której się doczekałam po wszystkim co mnie spotkało.

Hieronim pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:14

AleksandraB98 pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:00

Z resztą po przeczytaniu odpowiedzi aż przeszedł mnie całą znowu ten stres przez moment, tak jakby ktoś mnie wystraszył i teraz z resztą nadal czuję się nie do końca dobrze

Hej, Aleksandra, olej to, co napisała Zmęczona Alicja. To są właśnie szkodliwe wpisy.
Mam takie przekonanie, bo jej wpis jest dokładnym odzwierciedleniem myśli lękowych.
Niezależnie od rozstania czy pozostania, gdyby jej rada była dobra, to zostałaby zapisana w sposób, który nie utwierdza nerwicowego mechanizmu, ale jest czymś poza tym systemem, poza tą mentalnością. Ten jej wpis wpisuje się dokładnie w lękowy język. Skąd wiesz? Może mózg ci wysyła? Może czujesz, że to nie ten jedyny? Może się wypaliło? Prawda jest taka, że nawet po rozstaniu męczyłabyś się z tymi pytaniami.

Bo o ile chłopak Cię nie krzywdzi, nie zdradza, nie oszukuje - to nie jest kwestia rozstania czy pozostania w związku, ale kwestia nie-nerwicowego myślenia. Można oczywiście zdecydować o końcu tego czy tamtego związku, ale nie warto w oparciu o to lękowe błędne koło.

zmeczona_alicja pisze: ↑

10 maja 2022, o 09:31

Hieronim pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:14

AleksandraB98 pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:00

Z resztą po przeczytaniu odpowiedzi aż przeszedł mnie całą znowu ten stres przez moment, tak jakby ktoś mnie wystraszył i teraz z resztą nadal czuję się nie do końca dobrze

Hej, Aleksandra, olej to, co napisała Zmęczona Alicja. To są właśnie szkodliwe wpisy.
Mam takie przekonanie, bo jej wpis jest dokładnym odzwierciedleniem myśli lękowych.
Niezależnie od rozstania czy pozostania, gdyby jej rada była dobra, to zostałaby zapisana w sposób, który nie utwierdza nerwicowego mechanizmu, ale jest czymś poza tym systemem, poza tą mentalnością. Ten jej wpis wpisuje się dokładnie w lękowy język. Skąd wiesz? Może mózg ci wysyła? Może czujesz, że to nie ten jedyny? Może się wypaliło? Prawda jest taka, że nawet po rozstaniu męczyłabyś się z tymi pytaniami.

Bo o ile chłopak Cię nie krzywdzi, nie zdradza, nie oszukuje - to nie jest kwestia rozstania czy pozostania w związku, ale kwestia nie-nerwicowego myślenia. Można oczywiście zdecydować o końcu tego czy tamtego związku, ale nie warto w oparciu o to lękowe błędne koło.

Szkodliwe wpisy? Co to w ogóle za tekst?
Szkodliwa to jest Twoja pochopna ocena mnie i mojego punktu widzenia. Na dodatek w taki sposób. To jest forum dla ludzi, którzy borykają się z nerwicami, lękami, depresjami. Ja również. Czy to źle, że rozmawiamy o różnych opcjach? O różnych możliwościach? Nic złego nie napisałam.. nie miałam takiej intencji. Po prostu w mojej ocenie warto spojrzeć na problem z każdej strony.

zmeczona_alicja pisze: ↑

10 maja 2022, o 09:31

Hieronim pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:14

AleksandraB98 pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:00

Z resztą po przeczytaniu odpowiedzi aż przeszedł mnie całą znowu ten stres przez moment, tak jakby ktoś mnie wystraszył i teraz z resztą nadal czuję się nie do końca dobrze

Hej, Aleksandra, olej to, co napisała Zmęczona Alicja. To są właśnie szkodliwe wpisy.
Mam takie przekonanie, bo jej wpis jest dokładnym odzwierciedleniem myśli lękowych.
Niezależnie od rozstania czy pozostania, gdyby jej rada była dobra, to zostałaby zapisana w sposób, który nie utwierdza nerwicowego mechanizmu, ale jest czymś poza tym systemem, poza tą mentalnością. Ten jej wpis wpisuje się dokładnie w lękowy język. Skąd wiesz? Może mózg ci wysyła? Może czujesz, że to nie ten jedyny? Może się wypaliło? Prawda jest taka, że nawet po rozstaniu męczyłabyś się z tymi pytaniami.

Bo o ile chłopak Cię nie krzywdzi, nie zdradza, nie oszukuje - to nie jest kwestia rozstania czy pozostania w związku, ale kwestia nie-nerwicowego myślenia. Można oczywiście zdecydować o końcu tego czy tamtego związku, ale nie warto w oparciu o to lękowe błędne koło.

Szkodliwe wpisy? Co to w ogóle za tekst?
Szkodliwa to jest Twoja pochopna ocena mnie i mojego punktu widzenia. Na dodatek w taki sposób. To jest forum dla ludzi, którzy borykają się z nerwicami, lękami, depresjami. Ja również. Czy to źle, że rozmawiamy o różnych opcjach? O różnych możliwościach? Nic złego nie napisałam.. nie miałam takiej intencji. Po prostu w mojej ocenie warto spojrzeć na problem z każdej strony.

zmeczona_alicja pisze: ↑

10 maja 2022, o 09:31

Hieronim pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:14

AleksandraB98 pisze: ↑

9 maja 2022, o 16:00

Z resztą po przeczytaniu odpowiedzi aż przeszedł mnie całą znowu ten stres przez moment, tak jakby ktoś mnie wystraszył i teraz z resztą nadal czuję się nie do końca dobrze

Hej, Aleksandra, olej to, co napisała Zmęczona Alicja. To są właśnie szkodliwe wpisy.
Mam takie przekonanie, bo jej wpis jest dokładnym odzwierciedleniem myśli lękowych.
Niezależnie od rozstania czy pozostania, gdyby jej rada była dobra, to zostałaby zapisana w sposób, który nie utwierdza nerwicowego mechanizmu, ale jest czymś poza tym systemem, poza tą mentalnością. Ten jej wpis wpisuje się dokładnie w lękowy język. Skąd wiesz? Może mózg ci wysyła? Może czujesz, że to nie ten jedyny? Może się wypaliło? Prawda jest taka, że nawet po rozstaniu męczyłabyś się z tymi pytaniami.

Bo o ile chłopak Cię nie krzywdzi, nie zdradza, nie oszukuje - to nie jest kwestia rozstania czy pozostania w związku, ale kwestia nie-nerwicowego myślenia. Można oczywiście zdecydować o końcu tego czy tamtego związku, ale nie warto w oparciu o to lękowe błędne koło.

Szkodliwe wpisy? Co to w ogóle za tekst?
Szkodliwa to jest Twoja pochopna ocena mnie i mojego punktu widzenia. Na dodatek w taki sposób. To jest forum dla ludzi, którzy borykają się z nerwicami, lękami, depresjami. Ja również. Czy to źle, że rozmawiamy o różnych opcjach? O różnych możliwościach? Nic złego nie napisałam.. nie miałam takiej intencji. Po prostu w mojej ocenie warto spojrzeć na problem z każdej strony.

Hieronim pisze: ↑

10 maja 2022, o 22:08

Przy czym, Alicja, nikt nie jest tutaj przeciwko Tobie
Ja zareagowałem mocno, bo wiem, jak takie słowa łatwo i silnie uderzają w osoby z nerwicą wokół związku, dopóki nie załapią fundamentu, na którym mogą się oprzeć. I nie chciałem, żeby Aleksandra wpadła w niepotrzebny kocioł, kiedy właśnie jesteśmy tutaj po to, żeby sobie z tym radzić.

U mnie dzisiaj było tak, że nagle, kiedy jechałem samochodem, dostałem SMSa, okazało się, że to od dziewczyny i raptem poczułem niekontrolowany przypływ uczucia. Uśmiechnąłem się, serce mi zadrżało, w sensie - tak przyjemnie, że jest dobrze i chcę z nią być, chcę z nią dzielić kolejny dzień. Te momenty są szczere i spontaniczne, pozbawione lęku, a więc prawdziwe, z głębi mnie. I na tych momentach się opieram. Wpisuję sobie do dzienniczka, że tak właśnie było, i później wracam do tej chwili jako do momentu, w którym mam prawdziwy kontakt z rzeczywistością (a nie z lękami).

Zanim to jednak nastąpiło, miałem kilka dni braku uczuć, braku tęsknoty, niechęć do spotykania się itd. Ale nie nakręcałem tego wszystkiego. Z czasem coraz łatwiej przychodzi mi myśleć, że nie czuję tęsknoty, to trudno, nie muszę czuć. Nie mam żadnych uczuć, to nic, zajmę się sobą. Jak gdyby weszło w krew olewanie tego przykrego stanu. Nie na siłę, oczywiście, ale jakoś rozwinęła się we mnie większa umiejętność wypinania się na te strachacze.

I to spowodowało, że w najmniej oczekiwanych momentach przychodzą przypływy uczucia. Akurat kiedy obniża się stan lękowy, uczucie wraca. Ale UWAGA - niekontrolowane. Tak więc jeśli ktoś to czyta i teraz zacznie monitorować swój stan wewnętrzny, czy też tak będzie miał, i ciągle będzie trzymał rękę na pulsie - to nie, nie tędy droga. Podstawą jest zaakceptowanie, olewanie tego syfu, niech spływa jak po kaczce. I nie należy liczyć czasu, jak długo są stany niechęci, a uczucie wciąż nie wraca. Dopóki liczy się czas, kontroluje, monitoruje - dopóty się blokuje prawdziwe ja. To musi przychodzić samo, bez blokowania. Aż człowiek nauczy się znów spontanicznie odbierać rzeczywistość.

A piszę dlatego, że jest nadzieja Są prześwity słońca. Tylko najpierw dotarcie do momentu, w którym myśli lękowe zaczną g*wno znaczyć (to może potrwać, to proces rozwoju do tego punktu)