Czy ja ją/jego kocham? Zanik uczuć? Strata emocji?

katarzynka · 8 stycznia 2017, o 14:19

Niby proste, a jednak trudne, prawda?

Wrócę do niego i wydaje mi się obcy, nie taki, zero uczuć i to bardzo, bardzo boli. Dlatego zerwanie jest swego rodzaju odcięciem się od tych objawów, próbą ucieczki, ratowania siebie.

A Tobie przydarzyło się to po raz pierwszy, czy miałeś już podobne jazdy w innych związkach?

Marcin82 · 8 stycznia 2017, o 14:26

U mnie troszke inaczej, bo watpliwosci zaczely sie przed typowa nerwica z objawami somatycznymi itp. i to powodowalo silny stres z tym zwiazany i przez to nerwica sie zaczela. W innych zwiazkach tego nie bylo. Pamietaj, ze nic co wartosciowe nie przychodzi latwo!

Wydaje mi sie, ze od objawow nie uciekniesz, bo nie da sie skoro myslisz o nim caly czas, ja tez tak postapilem i po 6ciu miesiacech jestem w tym samym miejscu jesli chodzi o czestotliwosc mysli o niej, ciagle siebie sie pytam czy chce z nia byc. Ona chyba musi mnie naprawde kochac skoro nikogo nie znalazla sobie jeszcze i chyba caly czas daje mi szanse na wszystko. Mowisz, ze boli, a moze warto sie z tym zmierzyc dla dobra sprawy?

katarzynka · 8 stycznia 2017, o 14:28

Jeśli moje szczęście z Nim miałoby wyglądać tak jak w tych chwilach wolności, to wiem, że byłabym najszczęśliwszą osobą pod słońcem. Tego jestem akurat pewna.

A Ty nie chcesz walczyć dla dobra sprawy? Jak kończyłeś inne związki też tak było, podobne zmagania?

Marcin82 · 8 stycznia 2017, o 14:38

No wiec walcz o ta wolnosc, skoro w tej wolnosci jest tak pieknie z nim, bo widze ze warto! U mnie i tak jest postep, bo wczesniej bylem pewny, ze nie chce z nia byc i chcialem sie tylko od niej uwolnic. Ja potrzebowalem od niej odpoczynku i zaluje, ze tego wczesniej nie zrobilem przed nerwica, bo ona troszke nie miala dystansu, pewnosci siebie i to rzutowalo na nasz zwiazek i mialo troche destruktywny wplyw jednak. Zbyt szybko zamieszkalismy razem, to tempo bylo dla mnie za szybkie i to moglo miec wplyw na to jak sie czulem, a ona bardzo chciala i nalegala i ogolnie byla bezkrytyczna wobec mnie, to tez nie jest dobre jak kazda skrajnosc. Kazdy inny zwiazek byl inna historia w sumie, czasem ja konczylem, czasem ktos, wiesz jak to w zyciu.

katarzynka · 8 stycznia 2017, o 14:43

Rozumiem, ale czy przy zakończeniu innych związków towarzyszyły Ci podobne odczucia co obecnie?
Bo być może, to jest właśnie dowód, że wpadłeś w pułapkę nerwicy, a rozstanie z dziewczyną było właśnie próbą uwolnienia się nie od niej, a od zaburzenia.

Marcin82 · 8 stycznia 2017, o 14:52

Wiesz tylko po pierwszym powaznym zwiazku, ale to bylo troche inaczej. Bylem mlody, glupi, ona zreszta tez. Razem popelnilismy pare bledow i sie nawzajem bardzo skrzywdzilismy. Teraz to ja mialem watpliwosci od poczatku chyba zwiazku, moze szukalem idealu, ktorego nie ma. Szybkie tempo itp, ale nigdy nie potrafilem podjac decyzji o rozstaniu dopiero jak nerwica przyszla, pomyslalem, ze to jest najprawdziwszy dowod zeby zerwac, bo przez te watpliwosci sie to zaczelo i bylo glownym powodem. Innych problemow nie mialem z soba itp, wiec tylko to mi spedzalo sen z powiek. Ale po pol roku dalej nie potrafie definitywnie jej powiedziec, ze to koniec, bo czuje w srodku ze bym zalowal. Wiesz, czasem mi sie wydaje taka nieatrakcyjna, odpychajaca, ale z drugiej strony dobrze mi sie z nia spedza czas i oglolnie zzylismy sie jakl stare malzenstwo.

katarzynka · 8 stycznia 2017, o 14:57

Ale czytałeś artykuł Zordona, który mi podlinkowałeś? I wiesz, że to, że raz jest taka raz taka to zaburzenie? Uwierz, że mam to samo Marcin. Kiedy jestem wolna, jest On kochany, cudowny, maksymalnie przystojny jak z magazynu, a kiedy jestem w sieci lęku odpycha mnie, drażni nawet Jego głos. Czuję się jak w matrixie, bo wydaje mi się, że spotykam się z dwiema różnymi osobami. Podejrzewałam, że może to początki jakiejś schizofrenii czy psychozy, no bo jak można jedną osobę widzieć jako dwie różne? ...

Marcin82 · 8 stycznia 2017, o 15:00

Tak czytalem. Ej ja mialem Tobie pomoc, a nie na odwrot hehe!!!

katarzynka · 8 stycznia 2017, o 15:05

Wiesz, zajęcie się czyimś problemem jest odskocznią od swojego problemu

-- 8 stycznia 2017, o 16:05 --
Poza tym masz świetne imię, bo mam do niego sentyment ze względu na brata

Marcin82 · 8 stycznia 2017, o 15:09

Ty tez masz switne imie, bo mam do niego sentyment ze wzgledu na pierwsza dziewczyne

Ej no poradzimy sobie jakos, lec do chlopaka jak mozesz, bo moja wlasnie juz jest w tej zasranej Anglii:/

katarzynka · 8 stycznia 2017, o 15:12

Muszę się ogarnąć trochę Marcin (nie będę Ci zdrabniać, bo do swojego brata całe życie mówię Marcinek - mimo, że jest starszy ode mnie

), a potem pokminię co i jak

Widzisz, dalej piszesz o niej Twoja!

A właściwie to przez cały pobyt tutaj w Polsce, spędzała go u Ciebie?

Marcin82 · 8 stycznia 2017, o 15:16

Nie ona jest z innego miasta i byla na swieta w domu u siebie najpierw. No pokmin, pokmin ale zeby chlopak sie nie rozmyslil, bo jemu tez nie jest lekko teraz pewnie.

katarzynka · 8 stycznia 2017, o 15:18

I to też boli, jak sobie pomyślę, że On cierpi to serducho pęka

Eh, takie to sierotki z nas życiowe... A na jakąś terapię chodzisz, czy sam dajesz radę?

Marcin82 · 8 stycznia 2017, o 15:23

Sam sobie daje rade, ale juz widze duze postepy jesli chodzi o nerwice. Wiesz byla bardzo silna, lekowa, z lozka nie wychodzilem, ale od momentu jak zdalem sobie sprawe co mi jest zaczalem dzialac i sa efekty. To byla masakra. teraz glownie odrealnienie i stany depresyjne, raz na jakis czas jakis lęk, ale pomalu do porzodu.

katarzynka · 8 stycznia 2017, o 15:33

Dzielny facet jesteś, a długo w tym siedzisz? Choć w sumie nieważne, super, że nie dałeś się omotać i zrozumiałeś w czym rzecz jest. I tego się trzymaj, a ja wierzę, że i z dziewczyną wszystko wróci do normy!