(
A czy wychodząc za mąż miałeś już takie myśli? Wybacz, że pytam, ale nie znam Twej historiinerwus-86 pisze:słuchajcie ja też nie wiem czy to nerwica, czy wypalenie. to wszystko jest ciężkie, boję się ryzyka, boję się zostać sam, chciałbym aby wróciła chemia, żeby było jak kiedyś. Pamiętam, że kiedyś mogłem leżeć z moją aktualną żoną i nic nie robić, byłem po prostu szczęśliwy. fakt, że wtedy studiowałem i moim jedynym zmartwieniem były oceny oraz sportowo się spełniałem. W pewnym momencie życia coś pękło, pierwsze kłótnie itp. ale ja nie potrafiłem zerwać i tak się to ciągnie do dzisiaj. Częste kłótnie, brak radości ze wszystkiego, z pracy, z życia, z żony itp. Pamiętam jeszcze jak dzieciak się urodził, to byłem przeszczęśliwy, było super. A teraz wracają stare koszmary, a to że nie wiem czy kocham, a to że nie wiem czy mi się podoba, a to że po co ja się żeniłem.... takie życie na pół gwizdka. Może po prostu nie pasujemy do siebie i żaden z nas nie ma odwagi tego zakończyć, a całe te ROCD to po prostu wymówka, aby mieć na co zwalić winę oprócz siebie i własnego charakteru ;/
Jest tu ktoś?k11334 pisze:Jak myślicie... Gdybyśmy nie kochali to obeszło by się bez tych całych jazd nerwicowych? Tego płaczu na początku, tęsknoty na wcześniejszym stanem, lękami itp. Nie może się okazać że po roku cierpienia... Okazało by się że po prostu jednak nie kocham?
nie dawno miałam myśli o moim byłym ale odkąd dowiedziałam się że wziął ślub myśli ustąpiły ... A teraz ten . Zdaje sobie z tego sprawę że to tylko nerwica ale to jest tak prawdziwe że masakra Ja też się stresuję wszystkim w życiukatarzynka pisze:Miałam podobnie, myśli, że zakocham się w koledze swojego chłopaka. Najgorsze było to, że ja z nim pracowałam w jednym miejscu. Nie byłam w stanie przechodzić koło niego, kiedy nadchodził waliło mi serce. Kiedy mówiłam "cześć" nawet nie patrzyłam na niego, ale wkręcałam sobie, że pewnie się w nim zakocham, że mi się podoba. Niedługo później zmieniłam pracę i myśli zniknęły jak ręką odjął. To najlepszy dowód, że to "tylko" nerwica. I u Ciebie jest podobnie, zapewniam Cię
stresuję oraz boję ludzkich zachowań wobec mnie, zawsze bałam co, kto o mnie powie od przedszkola. Niestety taką myśl też mam, nie widziałam tej osoby dłużej to spoko, nie myslałam nawet, teraz znów widuję to mam stres napięcie boję się już, że ta osoba coś wyczuje w moim zachowaniu. Czasem budzę się i śmieję się z tego co jeszcze wymysle... zawsze muszą być przy mnie nerwowe myśli najgorsze scenariusze tak jakbym nie ufala sobie i bała, że coś mną rządzi stres, że grzeszę nawet myśląc mam tego dosyć, mam nadzieję, że pomoże mi terapia i pokocham siebie i przyszłego męża tak samo... 
Gratulacje dla Ciebie! O jakiej terapii myślisz? Ja wczoraj prawie zakończyłam swój związek, nie mogłam patrzeć na chłopaka, odpychał mnie... łzy, duszności, palpitacje... za chwilę idę na pierwszą wizytę do nowego terapeuty, boję się mogę się tulic i nic nie czuję... Dosłownie nic chyba brak uczuć działa na zasadzie: czy poczuje coś kiedy pomyślę o tym? Tak samo: a może jak mie myślę o nim to znaczy, że nic nie czuję. nastawienie np.